Komu bije dzwon

Komu bije dzwon to jedna z najwybitniejszych powieści amerykańskiego pisarza i dziennikarza Ernesta Hemingwaya. Jego oryginalna wersja w języku angielskim -Komu bije dzwon- Została wydana w Nowym Jorku w październiku 1940 r. W 1999 r. praca została wpisana na listę „100 książek stulecia”", stworzony przez paryską gazetę Le Monde.

Narracja rozgrywa się w drugim roku hiszpańskiej wojny domowej; w tym momencie jego bohater przeżywa historię miłosną w środku konfliktu zbrojnego. Powieść została stworzona przez Nagrodę za Powieść na podstawie jego doświadczeń zawodowych jako korespondenta wojennego. Ponadto poruszył kilka osobistych tematów, takich jak jego narodowość i samobójstwo ojca. Hiszpańska wersja książki została opublikowana w 1942 roku w Buenos Aires (Argentyna)

Podsumowanie Komu bije dzwon

Początkowa ofensywa

Wczesnym rankiem 30 maja 1937 Republikanie przeprowadzili prekursorski atak ofensywy na Segovię. Po sukcesie ataku generał Golz wyznacza ważną misję ­do amerykańskiego specjalisty ds. ochotników i materiałów wybuchowych, Roberta Jordana. Poinformowano go, że musi wysadzić most, aby uniknąć ewentualnego kontrataku ze strony obywateli.

Rozpoczyna się praca

Amerykanin jedzie do Sierra de Guadarrama, miejsce w pobliżu rów wroga, tam ma przewodnictwo starego żołnierza Anselmo. Robert musi skontaktować się z wywrotowymi grupami, które znajdują się w okolicy, aby pomóc mu w zadaniu. Początkowo spotyka się z Pablo, kto przewodzi grupie partyzantów, ale w pierwszej kolejności nie zgadza się z Jordanem.

W spotkaniu tym pojawia się również żona Pabla — Pilar — która po odmowie partnera ujawnia się, przekonuje grupę i zostaje nowym liderem. Będąc tam, Jordan poznaje Marię, piękną, młodą kobietę, której udaje się go oczarować od pierwszego wejrzenia. Podczas planowania ataku rodzi się między nimi miłość do tego stopnia, że ​​Robert marzy o przyszłości z piękną kobietą.

Nie znaleziono produktów

Konsolidacja planu

Z zamiarem wzmocnienia strategii Jordan kontaktuje się z innymi partyzantami dowodzonymi przez El Sordo, który również zgodził się na współpracę. Od tego momentu, Robert wpada w panikę, bo wszystko wskazuje na samobójczą misję. Tak więc ta grupa patriotów realizuje swój cel we wspólnym celu: bronić Rzeczypospolitej przed faszystami i robić wszystko bez względu na śmierć w walce.

Analiza Komu bije dzwon

Struktura i typ narratora

Przez kogo dobDzwonię w dzwony to powieść wojenna składająca się z 494 stron podzielonych na 43 rozdziały. Hemingway użył wszechwiedzącego narratora w trzeciej osobie, który opowiada akcję poprzez przemyślenia i opisy bohatera.

Postacie

Robert Jordan

Jest amerykańskim nauczycielem, który rok temu przyłączył się do walki republikanów w wojnie secesyjnej. Wyspecjalizował się jako dynamit i dlatego musi wykonać ważną misję w konflikcie. W trakcie pracy zakochuje się w Marii, która zmusza go do zmiany spojrzenia na swoje życie. Jednak wszystkie te uczucia są przytłoczone atmosferą śmierci, która otacza historię.

María

Jest dziewiętnastoletnią sierotą uratowaną przez grupę Pabla, dlatego jest protegowaną Pilar. Była maltretowana przez faszystów, którzy ją ogolili i pozostawili po sobie ślad. María zakochuje się w Robercie, oboje przeżywają namiętne dni, mają wiele wspólnych planów, ale ta przyszłość słabnie z powodu misji przydzielonej amerykańskiemu nauczycielowi.

Anselmo

Jest 68-letnim mężczyzną, wierny towarzysz Jordana, wierny swoim ideałom i rodakom. To znacząca postać w historii, ponieważ dzięki jego pomocy bohaterowi udaje się skontaktować z Pablo.

Paweł

Jest przywódcą grupy partyzantów. Przez długi czas był znakomitym strategiem, ale przechodzi kryzys, który doprowadził go do problemów z alkoholem, podejrzliwości i zdrady, przez co traci przywództwo na froncie.

Filar

Czy żona Pabla, silna, odważna i wojownicza kobieta; bardzo jasne w jej przekonaniach. Mimo trudnego charakteru jest dobrym człowiekiem, który wzbudza zaufanie u innych. Z tego powodu nie ma problemów z przejęciem sterów grupy w obliczu trudności Pabla.

Adaptacja

Po wpływie książki w 1943 roku ukazał się film o tej samej nazwie co powieść, wyprodukowany przez Paramount Pictures i wyreżyserowany przez Sama Wooda. Jej głównymi bohaterami byli: Gary Cooper – grający Roberta Jordana – oraz Ingrid Bergman – grająca Marię. Zdjęcia odniosły ogromny sukces filmowy i otrzymały dziewięć nominacji do Oscara.

Ciekawostki

Pieśni na cześć powieści

Trzy ważne zespoły wykonały kompozycje muzyczne na cześć dzieła. One były:

• Amerykański zespół Metallica zaprezentował w 1984 roku utwór „For Whom the Bell Tolls” należący do albumu Ride the Lightning
• W 1993 roku brytyjska grupa Bee Gees wydała na swoim albumie utwór „For Whom the Bell Tolls”. Rozmiar to nie wszystko
• W 2007 roku do swojego albumu dodała hiszpańska grupa Los Muertos de Cristo Libertariańska Rapsodia Tom II, temat: „Komu bije dzwon”

Nazwa powieści

Hemingway zatytułował książkę inspirowaną ułamkiem zaczerpniętym z pracy Modlitwy (1623) poety Johna Donne. Fragment jest zatytułowany „Swoim powolnym dźwiękiem mówią: umrzesz”, część utrzymuje: „Śmierć każdego człowieka umniejsza mnie, ponieważ jestem zaangażowany w rodzaj ludzki; dlatego nigdy nie wysyłaj, aby zapytać, komu bije dzwon; podwajają się dla ciebie ”.

O autorze

Pisarz i dziennikarz Ernest Miller Hemingway urodził się 21 lipca 1899 w Illinois (Stany Zjednoczone). Jego rodzicami byli Clarence Edmonds Hemingway i Grace Hall Hemingway, szanowani ludzie w Oak Park. W końcowej fazie studiów średnich włączył zajęcia z dziennikarstwa. Napisał tam kilka artykułów, a jeden z nich w 1916 roku opublikował w szkolnej gazecie Trapez.

W 1917 rozpoczął swoją przygodę z dziennikarstwem w gazecie Gwiazda Kansas City. Później brał udział w I wojnie światowej jako kierowca karetki, ale wkrótce wrócił do swojego kraju, aby pracować w innych mediach. W 1937 został wysłany jako korespondent wojenny do Hiszpanii, tam był świadkiem kilku ówczesnych konfliktów zbrojnych i przez lata podróżował po całym świecie.

Hemingway połączył pracę dziennikarską z pasją pisarską, jego pierwsza powieść: Wody źródlane, ujrzał światło dzienne w 1926 r.. W ten sposób zaprezentował kilkanaście prac, w których wyróżnia się jego ostatnia w życiu publikacja: Stary człowiek i morze (1952). Dzięki tej narracji autor otrzymał Nagrodę Pulitzera w 1953 roku, a w 1954 roku otrzymał Literacką Nagrodę Nobla.

Powieści autorskie

• Wiosenne potoki (1926)
• Słońce też wschodzi (1926)
• Pożegnanie z bronią (1929)
• Mieć i nie mieć (1937)
• Komu bije dzwon (1940).
• Po drugiej stronie rzeki i wśród drzew (1950)
• Stary człowiek i morze (1952)
• Wyspy w strumieniu (1970)
• Garden of Eden (1986)
• Prawda na pierwszy rzut oka (1999)