Hace tiempo powiedziałem ci o Zaściankowość, wewnętrzna podróż biegaczaz Ralph z Doliny, finalista konkursu Nagroda Nierównej Literatury 2014. Wydawca był na tyle uprzejmy, że przesłał mi egzemplarz książki, która z nawiązką spełniła moje oczekiwania. Od tego czasu minęły prawie trzy miesiące. Ale nie myśl, że przeczytanie go zajęło mi prawie trzy miesiące: przeczytałem i przeczytałem go przez cały ten czas kilka razy. I zrobię to ponownie. Myśli, sytuacje, refleksje, sama historia wywarły na mnie tak duże wrażenie, że w kółko odczuwam potrzebę kilkukrotnego przeczytania akapitów i pozostania w głowie „liżąc” frazy, jak ten, który zamienia cukierek Usta.
Jeśli biegasz, jeśli kiedykolwiek biegałeś, jeśli czujesz potrzebę, aby zacząć biegać, jeśli chcesz zrozumieć, dlaczego ludzie pośpiesznie pożerają drogę butami (lub rowerem, kijkami, jakie to ma znaczenie) lub po prostu jesteś ciekawy, dlaczego ludzie biegają, to musisz przeczytać tę książkę. Być może stwierdzenie, od którego zaczyna się historia, „Człowiek, który biegnie, to człowiek, który biegnie” wydaje ci się zbyt radykalny. Ale jeśli przeczytasz tę książkę, zrozumiesz wiele rzeczy, i to nie tylko o bieganiu. Dlatego Zaściankowość jest wewnętrzna podróż która bada wiele rzeczy i niezależnie od tego, czy biegasz, czy nie, na pewno czujesz się identyfikowany z niektórymi z nich w mniejszym lub większym stopniu.
Zaściankowość To trochę dziwna książka. A to w literaturze jest komplementem, przynajmniej taki jest mój zamiar. To historia młodego człowieka, który uchwycił swoje przemyślenia, opowiadając nam stopniowo historię, którą jako czytelnicy musimy odbudować. Ale historia jest prosta. Nasz bohater to odseparowany człowiek, który po niepowodzeniu miłosnym, niepowodzeniu, którego nie udało mu się przezwyciężyć, porusza się pod Berlinem, przynajmniej tak przypuszcza, bo nigdy tak naprawdę nie mówi dokładnie, gdzie jest. Naprawdę, wszystko jest owinięte swego rodzaju aurą tajemniczości. Nie znamy jego imienia, a on używa inicjałów tylko do wspominania innych ludzi, z wyjątkiem tych, którzy nie są istotni i są prostymi postaciami, które przecinają ścieżki w pewnym momencie jego życia, aby nigdy nie powrócić.
Historia jest napisana tak, jakby była codziennie W tym sensie nie ma bardzo określonej pozornej struktury, ale bohater postępuje naprzód, czasami pisze więcej, a innym razem mniej, a przeplatające się urywki jego życia służą do rozjaśniania jego myśli i próbowania wyjaśnienia jego życia. Kto przeżył już to, co żyje.
Bohater rozpoczyna swoją opowieść w połowie „Pruska zima”, w pośpiechu. Ale, Dlaczego biegniesz? To jedna z wielkich niewiadomych, które on sam próbuje rozszyfrować: powody, które prowadzą go do trenowania z taką intensywnością, powody, które go popychają, powody, dla których tego potrzebuje, na przykład oddychanie. W miarę postępów fabuły bohater wyjawia nam, że z powodu sentymentalnej porażki i tuż po dotarciu do nowego celu, postanawia rzucić sobie wyzwanie: przebiec półmaraton w okresie około 6 miesięcy. Ale nasz bohater nie jest nawet sportowcem.
Czy kiedykolwiek podjąłeś wyzwanie, które wydaje Ci się niemożliwe? Ponieważ jest to jeden z wielkich tematów, o których mówi ta książka: moc doskonalenia, wysiłek i potrzeba wyznaczania celów, aby przezwyciężyć własne ograniczenia.
„Życie to uregulowanie zaległych rachunków”
Dla mnie jest to zdanie, które najlepiej podsumowuje istotę tej historii, przynajmniej tej, która uderzyła mnie najbardziej i która wciąż dzwoni mi w głowie, jak te motywacyjne frazy, które wszyscy tak bardzo lubią i które mogą stać się latarnia morska w środku nocy I że książka jest pełna zdań i cudownych fragmentów.
Właściwie cała książka obraca się wokół tego pomysłu. I w końcu, po przeciągnięciu początkowego pomysłu (biegiem do ucieczki), osiągnęliśmy pełne nadziei rozwiązanie. Bo w końcu możemy uregulować te zaległe rachunki.
