Ja, Julia

Ja, Julia stała się w 2018 roku dziesiątą powieścią hiszpańskiego pisarza Santiago Posteguillo. Zasługująca na nagrodę Planety w tym samym roku to historyczna fikcja oparta na przygodach Julii Domny. Jedna z najpotężniejszych kobiet w rządzącym reżimie praktycznie w całej Europie i dużej części Afryki aż do początku średniowiecza.

Tekst wygenerował sporą liczbę sprzedaży, w ten sposób ratyfikował nazwisko jego autora na liście specjalistów starożytnego Rzymu i Cesarstwa Rzymskiego. Ta praca jest pełna rzetelnych danych, w równym stopniu napisanych zwinnie i konkretnie. Dlatego czytelnicy nie są w stanie rozróżnić między prawdziwymi wydarzeniami historycznymi a tymi wyjętymi z wyobraźni hiszpańskiego pisarza.

Autor

Santiago Posteguillo jest doktorem filologii, kształcił się na Uniwersytecie w Walencji, jego rodzinnym mieście. Jest także specjalistą w dziedzinie literatury angielskiej - głównie narracji XIX-wiecznej - przedmiotu, w którym jest profesorem etatowym na Uniwersytecie Jaume I w Castellón.

Od debiutu w świecie listów z Africanus: syn konsula (2006) zyski z jego pracy pozwalają mu żyć wyłącznie z pisania. Zwłaszcza po opublikowaniu Zdrada Rzymu (2009), pierwszy bestseller w swoim katalogu. Jednak - według jego własnych słów - bardzo lubi uczyć i dużo więcej uczy się od młodości, niż uczy.

Julia Domna: bohaterka

Julia Domna urodziła się w 160 rne. C., na terenach należących do dzisiejszej Syrii. Założona w rodzinie arabskich księży, w 187 roku przypieczętowała swój los, poślubiając Septymiusza Sewera. Postać ta była wówczas najwyższym autorytetem w rzymskiej prowincji Galii Lugdunense lub Galii Celtyckiej. (Region, w którym obecnie znajduje się Lyon, w północnej Francji).

W tym czasie osławiony cesarz Kommodus zajmował centrum Cesarstwa Rzymskiego. Niezwykle niepopularny prezes we wszystkich dziedzinach. W rezultacie Senat i wojskowi połączyli siły w zamachu stanu, który doprowadził do jego zamachu w 192.

Każdy kryzys to szansa

Problem nie był już despotycznym, skorumpowanym i niemoralnym przywódcą. Rzym trząsł się z próżni władzy stworzonej przez śmierć Kommodusa. Senat bez naturalnych spadkobierców próbował wyznaczyć następcę. Ale nie zostało uznane przez wojsko. Po okresach szczerej niezdolności do rządzenia, Septymiusz maszerował ze swoimi żołnierzami do „pępka świata” iw 193 roku ogłosił się cesarzem.

Bardzo niewielu stawiało opór, w dużej mierze dzięki nieograniczonej przebiegłości jego żony. Kobieta posiadała wrodzoną zdolność do działania jako operator polityczny. I oczywiście bez porównania między kobietami imperium (nie między mężczyznami). W związku z tym, nowemu hierarchowi udało się utrzymać u władzy prawie 20 lat. Dopiero śmierć mogła przerwać jego mandat.

Nowela, Ja, Julia

Możesz kupić powieść tutaj: Nie znaleziono produktów

Tekst sięga od czasów namacalnej niepewności i nonkonformizmu w czasach Kommodusa na czele Imperium po objęcie władzy przez Septymiusza. Recenzja historyczna, dobrze udokumentowana, wspaniale opisana w środku postawionej fikcji.

Narracja jest prowadzona przez pięć różnych postaci, które mają wspólny cel opowieści. Czterech mężczyzn i jedna kobieta, wszyscy żądni władzy, ale których wysiłki są bezpłodne. Oczywiście tylko sojusznik Domny triumfuje, by zostać cesarzem.

Słaby seks?

Posteguillo zagłębia się w życie jednej z kobiet o największej władzy królewskiej i wpływach w historii cywilizacji zachodniej. Autor nie ukrywa mściwego spojrzenia na postać Domny. Cóż, poza całą mocą zgromadzoną przez tę cesarzową, cała zasługa przypadła mężczyźnie, jej mężowi, cesarzowi.

Pero Jako dobry operator polityczny nie walczyła z tego typu nakazami. Wręcz przeciwnie, wykorzystał je, aby maksymalnie wpłynąć na każdą decyzję państwa. Wszystko to było możliwe, ponieważ Septymiusz był w niej szaleńczo zakochany. Następnie - zgodnie z jej zainteresowaniami, które prawie zawsze pokrywały się z zainteresowaniami jej męża - manipulowała nim do woli.

„Fabularyzowana” historia

Narracja koncentruje się na świecie w intymności bohaterów, a także na ich życiu prywatnym. Taki jest wkład Posteguillo w relację historyczną. Co cudownie służy za wymówkę dla jego powieści. Ja, Julia. Dla najbardziej zaciekawionych czytelników nieuniknione jest przejrzenie „prawdziwych” źródeł historycznych i skontrastuj je z tą pracą. Precyzja jest absolutna.

Już podczas poprzednich trylogii rozgrywających się w Rzymie autor ten olśnił wybitnym posługiwaniem się danymi z tego okresu. Obie serie Scipio AfrykaninJak na przykład Trylogia o Trajanie nie tylko stały się wybitnymi dziełami narracyjnymi. Jest równie ceniony przez wielu historyków jako wiarygodne odniesienie największego imperium starożytności.

Lekki jak piórko

Tekst obejmuje prawie 700 stron i ma obowiązkowy rygor historyczny w historii tego typu. Oba są niezbędne, aby móc „właściwie opowiedzieć historię”. Teraz, mając tylko te dwa odniesienia, wielu pisarzy wątpiłoby, czy podjęcie takiej przygody jest dobrym pomysłem. I tak, nie jest zaskakujące, że myślą o nie rozpoczynaniu dzieła tej rangi, zwłaszcza jeśli mają sławę Posteguillo i mają minimalną możliwość narażenia się na jakąkolwiek oczywistą porażkę w ciągu wydarzeń w narracji.

Ale - poza rozszerzeniem i wiernością dokumentalną - Ja, Julia to lekka lektura. Posteguillo zapewnia idealną równowagę między rygorem a zabawą, zapewniając ekscytującą opowieść od początku do końca. W rzeczywistości, mimo że jest w stanie poznać wynik historii (wystarczy śledztwo w Internecie), czytelnikowi nie jest trudno pozostać w pułapce… Ktokolwiek weźmie tę książkę, uzyska wolność dopiero po dotarciu na ostatnią stronę.

Nowa trylogia?

Zamknięcie Ja, Julia pozostaw wyrwę otwartą, aby kontynuować odkrywanie świata tej nieustępliwej cesarzowej. Posteguillo nie czekał długo ze swoim szerokim legionem czytelników; opublikowane zaledwie w odstępie dwóch lat Julia rzuciła wyzwanie bogom. Drugi rozdział z serii stworzonej na miarę dla miłośników Cesarstwa Rzymskiego. Najlepsze, poprzez bardzo zabawną i stymulującą lekturę.