Gonzalo de Berceo

Gonzalo de Berceo był hiszpańskim poetą; w rzeczywistości, Jest powszechnie uznawany za pierwszego w swojej branży w języku hiszpańskim. W świecie literackim ceniony za jakość swojego średniowiecznego pisarstwa. Jego praca katapultowała go jako literata i duchownego, zajmującego bardzo ważne stanowiska. Jego dzieła były inspirowane jego wielkim oddaniem i umiłowaniem wiary chrześcijańskiej.

Poza tym, że w swoim czasie cieszył się popularnością jako człowiek wiary, Gonzalo de Berceo zdołał przekroczyć czas dzięki swojej roli autora. Osiągnięcie talentu tego wersyfikatora jest takie, że porównuje się go tylko z autorami postaci Pera Abbata, pisarza (kompilatora) Song of my Cid.

Profil biograficzny

Narodziny i dzieciństwo

Maese Gonzalo de Berceo urodziła się pod koniec XII wieku, prawdopodobnie około 1195 lub 1198 roku, w Berceo w Hiszpanii. Region ten znajduje się pomiędzy San Millán de Cogolla (La Rioja) a Calahorra (Logroño). Chociaż nie ma żadnych zapisów biograficznych dotyczących jego pochodzenia rodzinnego ani dzieciństwa jako takiego, wiadomo, że miał brata, który jako duchowny utrzymywał kościelne zaangażowanie.

Jako dziecko Gonzalo wychowywał się w klasztorze San Millán de Suso. Jednak po latach jego domem studiów był sąsiedni klasztor San Millán de la Cogolla. Tam został przyjęty jako świecki ksiądz. Następnie w 1221 roku został diakonem.

W 1222 roku Riojan kierował swoim szkoleniem akademickim w popularnym Studium Generale de Palencia - pierwszy w średniowieczu format uniwersytecki. Później, w 1227 roku, pod kierunkiem biskupa Don Tello Téllez de Meneses, Berceo ukończył studia wyższe. Dzięki temu osiągnięciu stał się ważnym członkiem i maksymalnym przedstawicielem duchowieństwa.

Wszechstronność mnicha

Oprócz księdza i diakona, Ta profeska służyła również jako kapłan. Czynił to od 1237 roku. Godny wychowania w klasztorze - i posiadający dużą zdolność szafarza - na tym się nie kończył. Gdy tylko nadarzyła się okazja, zatrudniał się jako przewodnik dla grup nowicjuszy.

Równocześnie pełnił funkcję nauczyciela spowiedzi i kościelnego notariusza. Różnorodność jego wiedzy i obszerne wykształcenie uczyniły go czołowym uczonym, pedagogiem, autorem i literaturoznawcą.

Religia poety

Jego życie jako mnicha określiło kierunek, w jakim potoczą się jego wersety i dzieła narracyjne. Sercem jego twórczości literackiej były zawsze osobliwości kultu i religii. Mistrz Gonzalo dostrzegał majestat i prostotę, kiedy mówił swoje teksty do świętych i bóstw, które cieszyły się jego adoracją w klasztorach.

Jego prace stały się przestrzenią, w której odtworzył swoje kościelne oddanie i umiłowanie wiary. Ponadto były sposobem na osiągnięcie pewnej bliskości z ludem i miały możliwość zwiększenia ich religijności poprzez wiersze poetyckie.

Jego twórczość pisemna opierała się głównie na hagiografiach. To znaczy w pracach biograficznych skupionych na świętych i innych obrazach religijnych.

Władca duchowieństwa

Nie można mówić o założeniu mester de clerecía, nie wspominając o Gonzalo de Berceo. Zajmując czołowe stanowisko w tej szkole uczonych mężczyzn, Ten średniowieczny pisarz miał żmudną misję stworzenia i udoskonalenia całego języka kastylijskiego. Wszystko po to, by wzbogacić literaturę i odnaleźć jej styl.

Po przeplataniu typowego dla wsi dialektu z Riojan z poezją minstreli, innymi formami literackimi iz matką języków romańskich, łaciną, poeta wreszcie dotarł do celu. Wynik całej tej fuzji przyczynił się w radykalny sposób do ekspansji utrwalonego już języka hiszpańskiego na całym świecie, otwierając z kolei drogę do poezja o charakterze naukowym.

Cuaderna via w twórczości Berceo

Styl kultywowany przez Gonzalo de Berceo, który później przyjął duchownego mistrza, jest znany jako cuaderna via. Jest to typ zwrotki typowej dla metra hiszpańskiego. Składa się z czterech wersetów po czternaście sylab (aleksandryjskich), podzielonych na dwie hemistichy po 7 sylab. Wszystko z rymem spółgłoskowym.

Ramka nazwy via Pochodzi z pierwszego hiszpańskiego dzieła napisanego w tym stylu. To Księga Aleksandra, wiersz nieznanego autorstwa o życiu Aleksandra Wielkiego. Termin łaciński odnosi się do quadrivium, skład ówczesnych studiów ogólnych.

Rama przez Jest to kastylijska wersja wersetu aleksandryjskiego pochodzenia francuskiego. Należy zauważyć, że w Hiszpanii ten zasób był kiedyś stylem używanym tylko przez duchownych lub mężczyzn ze studiami.

Baskijski w twórczości Berceo

Historia mówi, że w klasztorze San Millán de la Cogolla - do którego Gonzalo był blisko - mówiono po baskijsku, wraz z wieloma pobliskimi miasteczkami Riojan. Chociaż słynny poeta nauczył się łaciny i innych języków romańskich poprzez swoje wykształcenie kościelne, w jego dziełach nie brakowało terminów baskijskich.

W rzeczywistości duża część dzieł, tłumaczeń i dokumentów znalezionych przez Gonzalo de Berceo została napisana w języku baskijskim. Jest to prawdopodobnie najstarszy język w Europie. Tak zwany „baskijski” był szeroko stosowany w średniowieczu, jak łacina i kastylijski. W rzeczywistości jest prawdopodobne, że pisarz w znacznym stopniu przyczynił się do ukształtowania tego ostatniego.

Analiza jego prac

Dwunasty wiek został ozdobiony piórem tego wybitnego pisarza. Sposób bycia Gonzalo de Berceo i jego poetycka miłość nieuchronnie doprowadziły go do wzbogacenia literatury. Jego dzieło zawierało nie więcej i nie mniej niż 13.000 XNUMX wersetów. Nie na próżno nadano mu tytuł „Ojca poezji kastylijskiej”. Niektórzy krytycy określają jego pracę intelektualną jako wielką i niesamowitą.

Odwieczny styl

Jego umiejętność pisania nigdy nie przedstawiała brutalnej formy, wręcz przeciwnie. Berceo zrealizował animowaną, tradycyjną, pokorną poezję z wiejskim i religijnym akcentem. Jego doświadczenie w tłumaczeniach prac wcześniej napisanych po łacinie uwydatniło również oryginalność argumentacji jego pisarstwa i sensu, jaki nadał swojemu życiu.

Jego twórczość literacka była zawsze wykonywana w ramach realizacji cuaderna via. To aż do śmierci w San Millan de la Cogolla, w latach 1264 lub 1268.

Trójca poetycka i przekłady

Wersyfikacja Berceo ma godną uwagi inspirację ze świętych ksiąg, a także z mistycznej atmosfery religii. Jego prace składają się z poetyckiej trójcy, w której się wyróżniają:

• Życie świętych.
• Marian działa.
• Dzieła doktrynalne.

Z oczywistych względów na jego twórczość poetycką wpłynęła seria tłumaczeń hymnów kościelnych, które wykonał.

Okres świętych

Działa jak Życie San Millán, Życie Santo Domingo de Silos, Poemat z Santa Oria i Męczeństwo San Lorenzo, uzupełnij ten pierwszy etap. Charakteryzuje się uwydatnieniem kronik jej bohaterów. Jego detale i harmonie minstreli były oparte na łacińskich podstawach i tradycjach klasztornych.

Prąd maryjny

Na tym etapie kultu Maryi Panny Berceo zdobył trzy tytuły, które są kluczowymi utworami: Pochwała Matki Bożej, Żałoba Dziewicy i Cuda Matki Bożej, ta ostatnia była jego najbardziej znaną pracą. Wyróżnia się malowniczymi i folklorystycznymi wersetami skierowanymi do matki Jezusa.

Ta seria dwudziestu pięciu wierszy opisuje Maryję jako postać, która wstawia się przed Bogiem za każdym z wierzących, czyniąc różne cuda na każdą prośbę. Poprzez ten wiersz pragnieniem Gonzalo de Berceo było umocnienie wiary we wspólnocie.

O doktrynie

W tym okresie dzieła literackie, takie jak: O znakach, które pojawiają się przed Sądem Ostatecznym y Ofiary mszy, zjednoczyć poetycką trójcę tego słynnego autora. W pierwszym tytule porusza temat dobrze znanego biblijnego sądu ostatecznego i różnych znaków, które świat będzie miał przed tym wydarzeniem.

Z drugiej strony w drugiej pracy Berceo szczegółowo wyraził symbolikę poszczególnych etapów mszy. Opisał też ruchy kapłańskie, jakby to był podręcznik.

Cuda Matki Bożej, fragment (wersety od 1265 do 1287)

z XIV

„San Miguel de la Tumba to wspaniały klasztor,

Morze otacza wszystko, Elli leży pośrodku,

logar peryglosalny cierpi Grand Lazerio

mnisi, którzy żyją w essi ciminterio.

W tym klasztorze, który wyznaczyliśmy,

avié dobrych mnichów, dobry sprawdzony klasztor,

Ołtarz Gloriosa bogaty i bardzo drogi,

w tym bogaty obraz o bardzo wysokiej cenie.

Obraz był na jego tronie,

Jestem utwierdzony w jego ramionach, to jest zwyczajowe,

Śmiech wokół niej, dobrze mi towarzyszył,

jako uświęcona bogata królowa Boga.

Miałem bogatą koronę jak bogata królowa,

bogatego implantu w miejscu kurtyny

Był dobrze dopasowany, bardzo delikatny,

Byłem wart więcej essi niż avié vezina ”.

Pełna lista jego prac

Poezja

• Życie San Millán.
• Życie Santo Domingo de Silos.
• Wiersz Santa Oria.
• Męczeństwo św. Wawrzyńca.
• Pochwały Matki Bożej.
• Żałoba Dziewicy.
• Cuda Matki Bożej.
• O znakach, które pojawiają się przed Sądem Ostatecznym.
• Ofiary mszy.

Hymny

• Z Ave maris stella.
• Przyjdź Creator Spiritus.
• Od Christe, qui lux es et dies.

Inne zajęcia

• Święta Dziewica Auria.
• Wiersz Aleksandra Wielkiego.
• Życie San Lorenzo.
• Intonować.