Elegancja jeża

Wydany w 2006 r. L'Élégance du Hérisson -Elegancja jeża- to powieść francuskiej autorki Muriel Barbery. Jest to książka doceniona przez krytyków i opinię publiczną. Podobnie tytuł doczekał się ponad 30 wydań, przekroczył milion sprzedanych egzemplarzy iz powodzeniem dostosował się do dużego ekranu (Le herisson, 2009).

Zawiera głęboką historię, bardzo przemyślaną i dość powszechną w zdigitalizowanym świecie XXI wieku. Podczas gdy powierzchowność jest najbardziej namacalnym motywem fabuły, Barbery odzwierciedlał wiele wiadomości w swojej opowieści. Zachęcają czytelnika do zwrócenia uwagi na drobne szczegóły życia, które sprawiają, że każdy dzień jest cenny.

O autorze, Muriel Barbery

Muriel Barbery urodziła się 28 maja 1969 roku w Casablance w Maroku. Rozpoczął karierę na Uniwersytecie w Burgundii, gdzie prowadził zajęcia z filozofii; później pracował w Saint-Lò. Jego pierwsza książka ukazała się w 2000 roku, Jedyny smakosz (Uczta), z którym spotkał się z dobrym przyjęciem wśród czytelników i znaczącymi problemami komercyjnymi (przetłumaczonymi na dwanaście języków).

W 2006 roku Barbery został ostatecznie konsekrowany wydaniem ks Elegancja jeża, praca, która pokazuje rozległe wykształcenie filozoficzne. Rozpowszechnienie powieści osiągnęło taki poziom, że przez 30 kolejnych tygodni zajmowała pierwsze miejsce w sprzedaży we Francji. Jego trzecia powieść ukazała się w 2015 roku, Życie elfów (Życie elfów) i zapowiedziano kontynuację książki, Dziwny kraj.

Argument z Elegancja jeża

W powieści są dwie bohaterki, pochodzące z różnych kontekstów, ale zjednoczonych przez okoliczność (uczucie) wspólne: beznadziejność. Pierwsza to Renée Michel, zgorzkniała paryska wdowa o zwyczajnym wyglądzie i (podobno) obojętnej postawie. Jednak w głębi duszy pasjonuje się sztuką, literaturą i filozofią, choć woli udawać „zwyczajną”.

Renée pracuje jako woźny w mieszkaniu. Mieszka tam zamożna rodzina drugiej głównej bohaterki, Palomy Josse. 12-letnia preteen o żywym intelekcie, znudzona rutyną rodziców i zainteresowana pisaniem o teoriach egzystencjalnych. W rzeczywistości dziewczyna postrzega siebie jako dziwną duszę, dlatego postanawia popełnić samobójstwo 16 czerwca, kiedy skończy 13 lat.

Wrażliwość i izolacja

Na początku opowieści Renée i Paloma chcą przede wszystkim pozostać niezauważone. Z jednej strony portierka obawia się, że okaże się, ile posiada wiedzy kulturowej, gdyż (jak sądzi) nie odpowiadałaby ona osobie na jej stanowisku. Z drugiej strony dziewczyna uważa wartości i zachowanie ludzi z klasy społecznej, do której należy, za absurd.

Struktura i podsumowanie pracy

Powieść składa się z 364 stron. Wątek narracyjny jest zorganizowany jako podwójny dziennik bohaterów. Ma rozdziały przeplatane tekstami każdego z nich. Z kolei sekcje odpowiadające Palomie podzielone są na dwie grupy: głębokie refleksje nad koncepcjami duchowymi oraz obserwacje blasku rzeczywistości fizycznej.

Elegancja jeża Składa się z czterech odrębnych części, opisanych poniżej:

Marks, preambuła

To pierwsza część powieści. Na tym etapie bohaterowie nie mają ze sobą żadnych kontaktów. Każdy żyje pogrążony we własnych rozważaniach na temat sensu życia i filozofię, którą mogliby zastosować, aby przetrwać. Aby potwierdzić powierzchowność swojego otoczenia (zwłaszcza ojca i siostry), Paloma planuje podpalić swój dom (bez nikogo w środku) i popełnić samobójstwo.

Oboje prowadzą puste i aspołeczne życie codzienne w swoich kontekstach, udając apatię wobec wszystkiego innego, jednocześnie radząc sobie ze swoimi szczególnymi zniechęceniami. Nie wiedząc o tym, zbiegają się w sympatii dla kultury Dalekiego Wschodu. Ostatecznie po śmierci jednego z lokatorów nieruchomości pojawia się postać, która ułatwi zbliżenie Renée i Palomy.

Gramatyka

To druga część książki, w której Renée i Paloma odkrywają się nawzajem. Katalizatorem przyjaźni jest Kakuro Ozu, bardzo zamożny i wysoce kulturalny Japończyk. Jego pomysły wydają się interesujące dla Renée i Palomy, z którymi nawiązuje dobrą przyjaźń i dzieli się swoimi przemyśleniami.

Ze względu na imię kota Renée - Leon na cześć Tołstoja - Ozu wyczuwa erudycję portierki. Jednocześnie Paloma też ma podobne podejrzenia i dzieli się nimi z nowym najemcą. Następnie - w kolejności, która nadaje książce tytuł - Paloma porównuje Renée do jeża. Ponieważ ciernista osłona szkarłupni skrywa szlachetne i eleganckie wnętrze.

La cena

Pan Kakuro przekonuje Renée, aby udała się na kolację do luksusowej restauracji, gdzie kończy potwierdzanie wspaniałych zdolności intelektualnych wdowy. W międzyczasie, przyjaźń między Palomą i Renée zacieśnia się, sprzyjał ciągłemu impulsowi dziewczyny do ucieczki z domu i współudziałowi, który powstał między nimi.

W ten sposób między trzema bohaterami powstaje trwała przyjaźń, oparta na konstruktywnej wymianie wiedzy. Stopniowo konsjerż i dziewczyna zmieniają swoją koncepcję życia, nauczyć się doceniać te małe rzeczy, które dodają smaku każdej chwili.

Letni deszcz

Po kilku kolejnych randkach konsjerż zostaje urzeczony Japończykiem, który oferuje jej swoją szczerą przyjaźń i oferuje siebie „na co tylko zechcemy”. W związku z tym, Renée czuje się bardzo szczęśliwa, że ​​znalazła kogoś tak wspaniałego. Niegdyś zrzędliwy pracownik promieniuje teraz radością.

Dzień po ostatniej wizycie, Renée przychodzi z pomocą bezdomnemu (okazjonalny gość w mieszkaniu), że zostanie przejechany. Udaje jej się go uratować, ale zostaje rozjechana i umiera. Dowiedziawszy się, Paloma rozpacza ze złamanym sercem i zmienia swoje zamiary samobójcze.

Paloma

Zaskakująca tragedia sprawia, że ​​Paloma zastanawia się nad nieomylnością śmierci ... prędzej czy później dociera do każdego, czy tego chce, czy nie. W związku z tym dziewczyna rozumie, jak ważne jest cieszenie się swoim życiem, ponieważ nic nie trwa wiecznie. Naprawdę istotne jest dzielenie się chwilami z bliskimi i cieszenie się nimi.

Analiza

Głębokie rozważania

Postacie stworzone przez Muriel Barbery w Elegancja jeża podejmują pełne pasji rozmowy filozoficzne i wszelkiego rodzaju przygody. Tematy takie jak estetyka, kreatywność, sztuka, równowaga i literatura są szczegółowo opisane. Ponadto szczególnie godne uwagi są porównania między kulturą zachodnią (pełną sprzeczności) i wschodnią (bardziej harmonijną).

Dodatkowo, Praca Barbery'ego z pogardą traktuje frywolność i hipokryzję dzisiejszych społeczeństw. Razem są uczuciami, które zwykle powodują izolację psychospołeczną i frustrację u ludzi, którzy są bardzo empatyczni lub wrażliwi na swoje otoczenie. W każdym razie te powierzchowności nie mają wagi w obliczu piękna „gonienia za umierającymi chwilami”.

Życie zasługuje na to, by je przeżyć

To jest ostateczna refleksja Palomy. Tragedia to nauczyciel, od którego można się uczyć. Mimo wszystkich bolesnych doświadczeń i pesymizmu można go pokonać. Rutyna niszcząca duszę może zostać zamieniona na egzystencję skazaną na radosną egzystencję. Wystarczy rozpoznać wartość małych przyjemności życia zawartych w każdej chwili.

Żadna chwila nie jest bez znaczenia. Jak Renée ujmuje to w następującym segmencie:

„Być może Japończycy wiedzą, że rozkoszuje się przyjemnością tylko dlatego, że jest ona ulotna i wyjątkowa, a poza tą wiedzą są w stanie budować dzięki niej swoje życie”.