Donna Leon każe Brunettiemu zastanowić się nad Pokusą przebaczenia.

Kocham Donna Leon i komisarz Brunetti. Jest moją autorką odniesienia po wielkiej Agacie Christie. Czuję się nawet bardziej identyfikowany z Brunetti niż z panną Marple czy Poirotem. Wielka wśród wielkich, Donna Leon więcej niż zasłużyła na swojego następcę Agathy Christie w tytule Wielka Dama Zbrodni.

Jednak W swoich najnowszych pracach nieco zaniedbał główny motyw swojej twórczości: zbrodnię. W ostatnich dwóch powieściach nastąpiła poważna zmiana w skupieniu i temacie, Śmiertelne pozostałości y Pokusa przebaczenia. Sprawa i śledztwo ustąpić refleksji moralnej, czasem z politycznym wydźwiękiem i większym wyeksponowaniem Wenecji i jej osobliwości, gdzie miał już dużo.

Ostatnie dwie sprawy Brunettiego:

En Śmiertelne pozostałości, rytm opowieści Brunettiego zwalnia kiedy wyjeżdża na wakacje nad wenecką laguną. Nie ma sprawy do zbadania, aż do końca powieści. Różni się od tego, do czego byliśmy przyzwyczajeni lub tego, czego zawsze oczekiwali jego czytelnicy, ale nadal przyciąga. Nie wydaje się źle, że po tylu sprawach rozwiązanych przez Brunetka, ten weź książkę wakacje. W Pokusa przebaczeniaZ drugiej strony sprawa jest drugorzędna, moglibyśmy ją nawet zaklasyfikować jako biedną i nie ma usprawiedliwienia, że ​​Brunetti jest na wakacjach.

W jednym nowela detektywistyczna potrzebne są trzy rzeczy: Śledczy, śledztwo i coś do zbadania. Reszta elementów może pomóc, ale są zbędne.

En Pokusa przebaczenia Znajdujemy nie jednego, ale dwóch śledczych: komisarza Brunettiego i jego partnera, komisarza Griffoniego, którzy zajmują poziom rangi prawie podobny do tego, jaki ma Brunetti. Mamy coś do zbadania od początku powieści, dystrybucję narkotyków w prywatnej szkole, ale Brunetti postanawia nie wtrącać się. Wtedy na skraju jednego z kanałów pojawia się nieprzytomny mężczyzna ze złowrogą prognozą. Upadek może być przypadkowy lub spowodowany. Wydaje się, że są dwa przypadki, tak jak jest, ale śledztwo nie odbywa się do końca opowieści, jest pośpieszne i rozwiązane wraz z pojawieniem się postaci w ostatniej chwili. Spektakl Brunettiego nie jest dobrze rozumiany: w pierwszych rozdziałach spędza noc w szpitalu z żoną nieprzytomnego mężczyzny, której praktycznie nie zna. Noc jest nużąca dla komisarza weneckiego i dla czytelnika, który znajduje ją tak długo, jakby sam obserwował śpiączkę. Podczas pobytu Brunettiego w szpitalu, tej nocy iw następnych dniach wydaje się, że komisarz podejrzewa, że ​​mężczyzna może nie być jej mężem, ale w końcu nim jest i ta pierwsza wskazówka kończy się bocznicą, pozostawiając czytelnika w zdumieniu. co nadeszło i jakie ma znaczenie dla historii.

Refleksja moralna jako wspólny wątek opowieści:

Pokusa przebaczenia to książka, która zachęca do refleksji na temat złożonych kwestii moralnych związanych z posłuszeństwem i egzekwowaniem prawa tak niesprawiedliwe, jak może się to wydawać, gdzie Antygona, postać z mitologii greckiej, która jest nieposłuszna królowi Creonowi, ma większe znaczenie niż sam Brunetti.

Kiedy historia się kończy czytnik Nie ma wrażenie, że czytał dochodzenie policyjne, jeśli nie przewodnik po Wenecji, wiadomości i grecka bajka w tym samym czasie.

Ufam, że w kolejnej opowieści o Donnie León Brunetti odzyska rozgłos z ręki swojego twórcy, który zawsze będzie jedną z wielkich kobiet zbrodni, i że dostarczy sprawę godną swojej wartości.