Daniel Martin Serrano miał swoją premierę w powieści pod czarnym jak smoła tytułem, Bezsenność. Ale ten madrycki ma już długą historię scenarzysta serialu telewizja wśród których są Szpital Centralny, Aksamit, Ślepy na spotkania, Książę, Zdrada y Pełne morze. Ponadto jest profesorem scenariusza telewizyjnego w Madryckiej Szkole Filmowej. W tym wywiad Opowiada nam o swojej powieści i nie tylko. Bardzo cenię sobie dobroć i czas które mi poświęcił.
Daniel Martín Serrano - wywiad
- ACTUALIDAD LITERATURA: Tak zimno, rytm i technika scenariusza czy rytm i technika powieści? A może po co wybierać?
DANIEL MARTÍN SERRANO: W końcu chodzi o opowiedzenie historii. Techniki są różne, tak, ale co robi największą różnicę scenariusz powieści to sposób pracy. Pisanie scenariuszy to praca zespołowa, w której bierze udział kilka osób, a Ty masz opinię producentów, sieci i platform, więc wiele decyzji jest podejmowanych wspólnie. Przed powieścią tylko ja podejmuję te decyzje, to ja decyduję, co się stanie i jak to się stanie. I w przeciwieństwie do sposobu pracy nad scenariuszem, czasami docenia się wolność, jaką daje mi powieść.
Ale nie preferuję scenariusza ani powieści, a przynajmniej trudno mi wybrać jedną lub drugą. W większości przypadków to historia, którą chcesz opowiedzieć, decyduje o sposobie jej opowiadaniajeśli w formie scenariusza, powieści, opowiadania, a nawet sztuki.
- AL: Dzięki długiej karierze scenarzysty debiutujesz teraz w czystej i prostej literaturze powieścią w zupełnej czerni, Bezsenność. Dlaczego i czym w tym jesteśmy?
DMS: Jak w prawie każdym proponowanym zawodzie nowe wyzwania a pisanie tej powieści było dla mnie. Po latach pisania scenariuszy i po rozpoczęciu kilku powieści zdecydowałem, że powinienem skończyć jedną, pokaż mi, że był zdolny aby to zrobić. To była moja pierwsza motywacja. Możliwość opublikowania go już znacznie przekracza moje pierwsze oczekiwania.
En Bezsenność czytelnik znajdzie plik czarna powieść, bardzo mroczna, z dwoma wątkami, jeden policzony w przeszłości i inny w teraźniejszości. W pierwszym bohater, Thomas Abad, jest inspektorem policjant odpowiedzialny za znalezienie zabójca różnych kobiet. W miarę postępu sprawy odkryjesz to jego brat jest jakoś zaangażowany. Próbując cię chronić, stracisz pracę.
W obecnej części Tomás pracuje nocami jako ochroniarz z cmentarza i tam, nękany przez kogoś ukrywającego się w cieniu, zdaje sobie sprawę, że sprawa nie jest jeszcze zamknięta.
Bezsenność to powieść z fabuła, która coraz bardziej się zaczepia a to nie daje wytchnienia czytelnikowi. Ma bardzo dobra atmosfera, wiodącą postacią tych, którzy wnikają w twoją duszę i źle to mówię, ale tak jest bardzo dobrze napisane. Teraz to czytelnicy będą musieli to ocenić.
- AL: Cofając się w czasie, czy pamiętasz pierwszą książkę, którą przeczytałeś? Pierwsza historia, którą napisałeś?
DMS: Moimi pierwszymi lekturami, podobnie jak wielu z mojego pokolenia, były książki z kolekcji B.Łuk parowy, The Five, Jules Verne, Agatha Christie...
Jeśli chodzi o pierwszą rzecz, którą napisałem to nie mam czystej pamięci, to wiem w szkole kiedy musiałeś coś napisać wyróżniał się. Stopniowo zacząłem pisać historię i tak stworzyłem jakaś potrzeba to skłoniło mnie do pisania coraz więcej. Pessoa powiedział, że pisanie dla niego było dla niego sposobem na bycie sam i całkowicie zgadzam się z tym stwierdzeniem.
- AL: Ta książka, która poruszyła twoją duszę, była ...
DMS: Wiele. Nie mogłem wybrać jednego. Te książki, w których jestem świadomy pracy autora, który za nimi stoi, naznaczyły mnie. Mógłbym cię wymienić Ulod Cela, Noc jest miękkaprzez Fitzgeralda, Miasto i psyprzez Vargas Llosa, Krzyk sowy, Highsmtih, Nefando Mónicy Ojedy, większość powieści Maríasa ...
- AL: A ten ulubiony autor odniesień lub inspiracji? Możesz wybrać więcej niż jedną ze wszystkich epok.
DMS: Może tak Javier Marias pisarz, który może powiedzieć najwięcej, co na mnie wpływa. Zacząłem mu czytać w tym wieku, kiedy stało się jasne, że chcę poświęcić się pisaniu. Bardzo myślę o jego stylu, sposobie mówienia. Ale jest wiele innych: Vargas Llosa, García Marquez, Lobo Antunes, Richard Ford, Patricia Wysocy Kowalski , , , , , , , , , ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, Joyce Carol Oates, Sofi Oksanen, Martin Gaite, Dostojewski, Pessoa...
- AL: Jaką postać literacką chciałbyś poznać i stworzyć?
DMS: Powieść, którą zwykle często ponownie czytam, jest Wielki Gatsby i jest jedną z postaci, które najbardziej lubię w literaturze. Cała praca Fitzgeralda jest pełna postaci z wieloma warstwami, które odkrywasz przy każdym nowym czytaniu. A Gatsby to jedna z moich ulubionych postaci.
- AL: Jakieś szczególne zwyczaje lub zwyczaje, jeśli chodzi o pisanie lub czytanie?
DMS: Nie mam żadnej szczególnej manii, jeśli chodzi o pisanie. Mogę tylko tyle powiedzieć Jestem dość sumienny, dużo piszę i przepisuję dopóki nie będę zadowolony z wyniku. Nie jestem szybkim pisarzem, dużo myślę i rozmyślam nad krokami, które należy podjąć zarówno w powieści, jak iw scenariuszu, ponieważ jestem przekonany, że dobra praca przynosi dobre rezultaty.
A zawód pisarza nadal jest pracą i jako taki Staram się pisać każdego dnia, Mam swój grafik, nie należę do grona tych, których porusza natchnienie, za mało trwa. również Lubię mieć kilka projektów jednocześnieWięc kiedy utknę z jednym, mogę podnieść inny i iść do przodu. To najlepszy sposób na pokonanie blokad, pozwolenie historiom odpocząć na chwilę.
Y w czasie czytania może jedyne hobby, jakie mogę mieć, to to potrzebuję ciszy, nic mnie nie rozprasza.
- AL: A Twoje ulubione miejsce i czas, aby to zrobić?
DMS: Zazwyczaj piszę w domu, ale od czasu do czasu lubię przechodzić do kafeteria, biblioteka. Ta zmiana scenerii, że tak powiem, Pomaga mi się przewietrzyć i brak poczucia rutynowej pracy zawsze w tym samym miejscu. To prawda, że pandemia zmieniła ten nawyk, ale mam nadzieję, że kiedyś uda mi się go wznowić.
- AL: Więcej gatunków literackich, które do Ciebie przemawiają?
DMS: Fakt, że moja pierwsza powieść jest z gatunku kryminalnego, nie oznacza, że jest to mój ulubiony gatunek, w rzeczywistości nie jestem wielkim czytelnikiem kryminałów. Tak właściwie lo que me gustachoć wydaje się to truizmem, to dobre książki. A jaka jest dla mnie dobra książka? Ten, który kiedy skończysz czytać, wiesz, że będzie Ci towarzyszył przez całe życie, ten, w którym zdaję sobie sprawę, że za plecami jest dobry pisarz i widzę dzieło powieści, które każe mi myśleć, że zostawia mnie w tyle. Dobra książka to także ta, która budzi we mnie pewną zazdrość, zdrową zazdrość, że nie wiem, czy kiedyś będę w stanie coś takiego napisać.
- AL: Twój obecny odczyt? Czy możesz nam powiedzieć, co piszesz?
BMR: Odczyty się kumulują, Kupuję więcej, niż mam czas na przeczytanie. Zwykle spóźniam się na wiadomości, więc teraz czytam Wyspa Bertha, Javier Marías, i mam wielu innych na stole, czekających na swoją kolej.
A jeśli chodzi o to, co piszę, teraz jestem pracuję nad serialem, o którym wciąż niewiele mogę powiedzieć ale to ujrzy światło w przyszłym roku i próbował uformować co chciałbym, żeby to było moja druga powieść. Zmiana rejestru, bardziej intymna i osobista powieść, która mówi o miłości, nie powieść miłosna, ale powieść o miłości io tym, jak ją postrzegamy lub jak nią żyjemy przez lata, od okresu dojrzewania do tego, co nazywamy wiekiem średnim.
- AL: Jak myślisz, jak wygląda scena wydawnicza dla tylu autorów, ilu jest lub chce publikować?
BMR: Skomplikowane. Myślę, że jest taki pilna potrzeba publikowania, która czasami przeważa coś ważniejszego niż jest chcę pisać. Każda książka, czy to powieść, esej, czy jakikolwiek inny gatunek, wymaga czasu pracy, dużo pisania i przepisywania i daje mi poczucie, że są publikowane, a przede wszystkim publikowane są powieści, które nie są wystarczająco opracowane.
Celem dla tych, którzy piszą, jest oczywiście publikowanie, ale pisarz musi być wobec siebie bardzo wymagający, nie byle jakie było przydatne do publikacji, bez względu na to, jak bardzo się tego chce, pisząc, musisz maksymalnie zminimalizować ego. Innym minusem tego, ile jest obecnie publikowanych, jest obserwowanie, jak bardzo dobre powieści pozostają niezauważone, a inne, które nie są tak genialne, odnoszą sukcesy. Czasami promocja w sieciach społecznościowych działa bardziej niż jakość samej powieści. Miejmy nadzieję, że to się zmieni.
- AL: Czy wyobrażałbyś sobie scenariusz na kluczowy moment, w którym żyjemy? Czy możesz zachować coś pozytywnego lub przydatnego do przyszłych historii?
DMS: Zawsze istniały historie typu apokaliptycznego, które z tym covidem są najbliższe im, w których byliśmy. To prawda, że życie w pierwszej osobie jest inne, ale jeśli miałbym pozostać przy czymś pozytywnym, to jest z zdolność do wytrzymałości psychicznej, którą wszyscy nauczyliśmy się rozwijać. Co prawda czasami wydaje się, że osiągnięto granicę izolacji, nudy i niedostrzegania końca tego koszmaru. Ale myślę, ogólnie rzecz biorąc, kto jeszcze najmniej wiedział, jak sobie z tym radzić w najlepszy możliwy sposób.