Dzień Styczeń 26 nowy rocznica del śmierć francuskiego pisarza Jean-Claude Izzo (1945-2000). Jego Trylogia Marsyliiz udziałem policjanta fabio montale, jest jego najbardziej reprezentatywnym dziełem z gatunku czarnoskórych i być może najbardziej znanym.
Przyszedłem do niej dzięki darowi przyjaciela i pokonał mnie. Kiedy to skończyłem, zostałem z ogromnym poczuciem dobrego samopoczucia, które zawsze pozostawia po sobie dobra literatura. Fabio Montale został z częścią mojego serca. I miasto Marsylia.
Ponieważ Marsylia naznaczyła życie i dzieło Jean-Claude Izzo. Syn włoskiego kelnera i hiszpańskiej krawcowej, był członkiem Francuska Partia Komunistyczna, członek ruchów pacyfistycznych i dziennikarz. Pod koniec lat sześćdziesiątych zaczął pisać literaturę poezja. Ale dostałbym sukces w wyniku swojej pierwszej powieści, Razem Khéops (1995). Wraz z nią rozpoczęła się trylogia, która wywyższyła go w tamtym czasie jako najwybitniejszego autora francuskiej powieści kryminalnej.
Marsylia Trilogy. Fabio Montale
Sceptyczny policjant i wielki miłośnik dobrego jedzenia i picia, Fabio Montale jest po trzydziestce i jest kolejną z wielkich postaci śródziemnomorskiej tradycji. Udostępniaj funkcje charakteru i zwyczajów z kolegami Z wyjątkiem Montalbano o Pepe Carvalho. Ale to znacznie więcej ciemne, z wielkim odcieniem szorstkości i fatalizmu. Jego kilka chwil spokoju sprawia, że łowią ryby, przeżywają przeszłość albo lagavulin w tawernie jego przyjaciela Fonfona.
jest niekonwencjonalne i niekonwencjonalne metody. W pewnym momencie opuszcza policję i staje się swoistym nietypowym detektywem. I jest to trudne, ale także ujmujący, ponieważ rozpoznajesz to jako przegrany. Izzo sprawia, że wielokrotnie mówi z czułością i surowością.
Razem Khéops (1995)
Śmierć szefa mafii z Marsylii doprowadzi Montale do mętna działka w którym ksenofobiaThe marginalizacja oraz demonizacja imigrantów z Maghrebu. Wokół są również korupcja i groźny cień skrajna prawica.
Opowiadane zarówno w trzecia jako pierwsza osoba, Montale będzie również musiał radzić sobie z pewnymi niewygodnymi uczuciami w trójkąt miłosny gdzie są bardzo ważne duchy.
Patrzył na mnie przez chwilę i prawie coś powiedział. Zamiast to zrobić, uśmiechnął się do mnie. Jego uśmiech był tak czuły, że też nie mogłam znaleźć mu nic do powiedzenia. Pozostajemy w ten sposób. Cicho, patrząc tępo. Każdy już w środku szuka możliwego szczęścia. Kiedy ją zostawiłem, nie była już dziwką. Ale nadal byłem tylko pieprzonym policjantem. A to, co czekało na mnie, gdy przechodziłem przez drzwi, bez wątpienia, to ludzka zgnilizna.
Czurmo (1996)
Młody mężczyzna, że byłem w złym miejscu o złym czasie, Został zamordowany. Jego śmierć implikuje Montale, ponieważ był syn kuzyna jej. Ale w śledztwie znów będą musieli poradzić sobie z mafią i wielkim problemem fundamentalizmu.
Na tym świecie nie było już żadnych wartościowych marzeń. Nie było też nadziei. A szesnastolatków można było głupio zabić bez powodu. W cités, przy wyjściu z dyskoteki. Albo nawet w prywatnym domu. Dzieci, które nie będą wiedzieć nic o ulotnym pięknie świata. Żadna z kobiet.
Soleá (1998)
Ostatni tytuł z trylogii stawia Montale na krawędzi i tak nie jest nic beztroskiego. Rzeczywistość wokół ciebie staje się coraz trudniejsza do zniesienia. Zbyt ciemno która zagraża wszystkim, czego chce, nawet najprostszym. I nic i nikt nie wydaje się przed nią bezpieczny.
Łzy spadły na mnie. Słony też. O jego otwartych oczach. Przyjąłem śmierć. Z pasją. Wygląd w wyglądzie. Miłość. Spójrzcie sobie w oczy. Śmierć. Nie przestawaj szukać.
Po co je czytać
Przez wspaniała proza Izzo. Szczery, bezpośredni, ostry, ale też tak poetycki. A ponieważ dla tych z nas, którzy kochają antybohaterowie, Fabio Montale jest wart odkrycia.