24 najbardziej wpływowe książki z życia Gabriela Garcíi Márqueza

W życiu wszystko na nas wpływa, od programów telewizyjnych lub seriali, które oglądamy, przez rady i słowa naszej rodziny lub przyjaciół, po książki, które czytamy. Cóż, Gabriel García Márquez nie był w tym wyjątkiem, on też miał swoje wpływy, a my znaliśmy jakie były 24 najbardziej wpływowe książki w życiu tego wielkiego pisarza.

Jeśli chcesz je poznać, jeśli chcesz wiedzieć, czy wśród tych książek jest Twoja ulubiona książka, czy ta, która cię najbardziej zaznaczyła, zostań i przeczytaj nasz artykuł. Mamy tytuły, a także małe własne adnotacje Gabriel García Márquez zrobione z nich w czasie jego czytania.

„Czarodziejska góra” Thomasa Manna

Tę powieść Thomasa Manna zaczęto pisać około 1912 r., Ale ukazała się dopiero w 1924 r. Ta filozoficzna i pouczająca powieść opowiada o doświadczeniach młodego Hansa Castorpa w sanatorium psychiatrycznym, do którego od początku wszedł tylko jako gość.

Adnotacje, które Gabo zamieścił w tej książce, są następujące:

„Grzmiący sukces Thomasa Manna z Czarodziejskiej Góry wymaga interwencji rektora, abyśmy nie spali całą noc w oczekiwaniu na pocałunek Hansa Castorpa i Clawdii Chauchat. Albo rzadkie napięcie nas wszystkich, gdy siedzimy na łóżku, aby nie przegapić ani słowa o nieuporządkowanych filozoficznych pojedynkach między Naftą i jego przyjacielem Settembrinim. Noc czytania trwała ponad godzinę i była celebrowana w sypialni gromkimi brawami ”.

„Człowiek w żelaznej masce” Aleksandra Dumasa

Świetny klasyk, który został nakręcony w filmie i najwyraźniej miał wiele wspólnego z życiem GG Márqueza.

„Ulisses” Jamesa Joyce'a

Marquez mówił także o tym wielkim, fundamentalnym dziele literatury uniwersalnej. „Ulises” Jest uważany za arcydzieło, które jest stale cytowane i podziwiane jako dzieło odniesienia przez wszystkich pisarzy. Po raz pierwszy ukazało się w Paryżu w 1922 roku.

Z tego uzyskaliśmy następujące adnotacje kolumbijskiego autora:

„Pewnego dnia Jorge Álvaro Espinosa, student prawa, który nauczył mnie poruszać się po Biblii i kazał mi nauczyć się na pamięć pełnych imion towarzyszy Hioba, położył przede mną imponującą księgę na stole i oświadczył z autorytetem biskupa :

To jest druga Biblia.

Było to oczywiście od Jamesa Joyce'a, Ulissesa, którego czytałem w skrawkach, dopóki nie straciłem cierpliwości. To był przedwczesny policzek. Po latach, jako potulny dorosły, postawiłem sobie za zadanie ponowne przeczytanie go na poważnie i było to nie tylko odkrycie prawdziwego świata, którego nigdy w sobie nie podejrzewałem, ale także nieoceniona pomoc techniczna, uwolnienie języka i zarządzanie czasem i strukturami w moich książkach ”.

„Dźwięk i wściekłość” Williama Faulknera

O tej książce Gabo powiedział, co następuje:

„Zdałem sobie sprawę, że moja przygoda z czytaniem„ Ulissesa ”w wieku dwudziestu lat, a później„ Hałasu i wściekłości ”, to przedwczesna zuchwałość bez przyszłości, i postanowiłem przeczytać je jeszcze raz z jednym okiem mniej skośnym. Rzeczywiście, wiele z tego, co wydawało się pedantyczne lub hermetyczne, Joyce i Faulkner, zostało mi wtedy ujawnione z po prostu przerażającym pięknem ”.

 „Król Edyp” Sofoklesa

Nie znamy daty powstania tej książki, ale mógł ją napisać Sofokles w latach po 430 rpne Jest to magiczne dzieło znane jako tragedia grecka. Kto nie słyszał o Edypie?

Na podstawie tej wspaniałej pracy García Márquez zauważa:

„(Pisarz) Gustavo Ibarra Merlano przyniósł mi systematyczny rygor, którego naprawdę potrzebowały moje rozproszone i improwizowane pomysły oraz frywolność mojego serca. A wszystko to z wielką delikatnością i żelaznym charakterem.

[...]

Jego odczyty były długie i zróżnicowane, ale podtrzymywane przez głębokie zrozumienie ówczesnych intelektualistów katolickich, o których nigdy nie słyszał. Wiedział wszystko, co trzeba wiedzieć o poezji, zwłaszcza klasyki greckie i łacińskie, które przeczytał w ich oryginalnych wersjach… Znamienne jest to, że oprócz tak wielu cnót intelektualnych i obywatelskich, pływał jak mistrz olimpijski i miał wytrenowane ciało. Najbardziej niepokoiła go we mnie moja niebezpieczna pogarda dla klasyków greckich i łacińskich, które wydały mi się nudne i bezużyteczne, z wyjątkiem Odysei, którą czytał i czytał w kawałkach już kilka razy w liceum. I tak, zanim się pożegnał, wybrał z biblioteki oprawioną w skórę książkę i podał mi ją z pewną powagą, mówiąc do mnie: `` Możesz zostać dobrym pisarzem, ale nigdy nie staniesz się bardzo dobry, jeśli to zrobisz. nie mają dobrej znajomości greckiej klasyki ”. Książka była kompletnym dziełem Sofoklesa. Od tego momentu Gustavo był jedną z decydujących istot w moim życiu… ”.

„Dom siedmiu dachów” Nathaniela Hawthorne'a

„Gustavo Ibarra pożyczył mi książkę„ Dom siedmiu dachów ”od Nathaniela Hawthorne'a, która naznaczyła mnie na całe życie. Razem wypróbowaliśmy teorię nieuchronności nostalgii w wędrówkach Ulissesa, w których zgubił się i nigdy nie odnaleźliśmy drogi. Pół wieku później odkryłem, że rozwiązuje go mistrzowski tekst Milana Kundery ”.

 „Opowieść o tysiącu i jednej nocy”

W tym mówi się, co następuje:

„Odważyłem się nawet pomyśleć, że cuda opowiadane przez Sherazade rzeczywiście miały miejsce w codziennym życiu jego czasów i przestałem się dziać z powodu niewiary i realistycznego tchórzostwa późniejszych pokoleń. Z tego samego powodu wydawało się niemożliwe, aby ktoś naszych czasów kiedykolwiek uwierzył, że można latać nad miastami i górami na dywanie lub że niewolnik z Cartagena de Indias będzie żył przez dwieście lat w butelce za karę, chyba że autor opowiadania mógłby w to uwierzyć swoim czytelnikom ”.

„Metamorfoza” Franza Kafki

Ci, którzy przeczytali tę książkę, mówią, że czytanie jej jest bardzo skomplikowane, że aby ją przeczytać i zrozumieć, trzeba przejść pewną literacką podróż, a kiedy już ją zrozumiesz, uznasz ją za jedno z najlepiej napisanych dzieł.

Adnotacje Gabo do tej książki były następujące:

„Nigdy więcej nie spałem z moim dawnym spokojem. Książka wyznaczyła nowy kierunek w moim życiu od pierwszej linii, która dziś jest jedną z największych literatury światowej: „Kiedy Gregor Samsa obudził się pewnego ranka po niespokojnym śnie, został przemieniony w swoim łóżku przemieniony w potwornego owada . Zrozumiałem, że nie trzeba udowadniać faktów: wystarczyło, żeby autor coś napisał, żeby to było prawdą, bez innego dowodu niż siła jego talentu i autorytet jego głosu. To było znowu Sherezade, nie w jego tysiącletnim świecie, w którym wszystko było możliwe, ale w innym nieodwracalnym świecie, w którym wszystko już zostało utracone. Kiedy skończyłem czytać Metamorfozę, poczułem nieodparte pragnienie życia w tym obcym raju ”.

„Pani Dalloway” autorstwa Virginii Woolf

Z których zauważył, co następuje:

„Po raz pierwszy usłyszałem imię Virginii Woolf, którą Gustavo Ibarra nazywa starą damą Woolf, jak Stary Faulkner. Moje zdumienie zainspirowało go do delirium. Wziął stos książek, które pokazał mi jako swoje ulubione, i włożył je do moich rąk.

Dla mnie były one niewyobrażalnym skarbem, którego nie śmiem ryzykować, kiedy nie miałem nawet nędznej dziury, w której mógłbym je zatrzymać. W końcu pogodził się z przekazaniem mi hiszpańskiej wersji Virginii Woolf, pani Dalloway, z nieodpartą przepowiednią, że nauczy się go na pamięć.

Wróciłem do domu z miną kogoś, kto odkrył świat ”.

„The Wild Palms” także Williama Faulknera

Wild Palm Trees to powieść napisana przez Williama Faulknera w 1939 roku. Jej oryginalny tytuł został zaczerpnięty z Biblii, z Psalmu 137 werset 5.

„As I Lay Dying” Williama Faulknera

W tej książce zagłębiamy się w życie południowej rodziny, która wyrusza w pełną podróż z zamiarem pogrzebania zgniłych zwłok swojej matki.

Jest to książka, która mimo prozy ma pewien poetycki rytm. W tym celu William Faulkner był specjalistą.

 Harriet Beecher Stowe „Domek wujka Toma”

Powieść bardzo krytyczna wobec niewolnictwa, jego niemoralności, a przede wszystkim niegodziwości pewnych typów ludzi. Została opublikowana 20 marca 1852 roku i wywołała spore kontrowersje, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, a mimo to była drugą najczęściej kupowaną książką tamtych czasów, po Biblii, będąc najlepiej sprzedającą się powieścią całego XIX wieku. W przypadku samych tych danych warto przeczytać, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś.

„Moby Dick” Hermana Melville'a

Kto nie zna książki „Moby Dick”? Choć teraz jest to powieść wszystkim znana, trzeba powiedzieć, że w zasadzie nie odniosła sukcesu.

Jego pierwsza publikacja została wydana w 1851 roku, a dokładnie 18 października.

Innym ważnym faktem, o którym możesz nie wiedzieć, jest to, że powieść opiera się na dwóch prawdziwych przypadkach:

• Epos, na który cierpiał wielorybnik Essex kiedy został zaatakowany przez kaszalota w 1820 roku.
• Przypadek kaszalota albinosa, który grasował na wyspie Mocha (Chile) w 1839 roku.

 „Synowie i kochankowie” DH Lawrence

Został opublikowany w 1913 roku i zajął 9. miejsce ze 100 najlepszych powieści XX wieku zaproponowanych przez The Modern Library.

W tej powieści widzimy rozwój normalnej rodziny z klasy robotniczej z niższej klasy średniej, w której dochodzi do niektórych przypadków pierwszych stosunków seksualnych.

„El Aleph” Jorge Luisa Borgesa

Tutaj Borges dał dowód swojego egzystencjalizmu, publikując książkę dość krytyczną wobec istoty ludzkiej, której uważa za niezdolną do stawienia czoła „możliwej” wieczności.

Jeśli chcesz przeczytać bardzo kompletną biografię o Borges, oto ona powiązanie. Pokochasz to, jeśli uważasz się za „Borgiano”! Możesz też wiedzieć tutaj były to również 74 książki, które Borges polecił ze względu na ich wysoką jakość.

Zbiór opowiadań napisanych przez Ernesta Hemingwaya

Niemożliwe jest, aby GG Márquez nie wymienił Hemingwaya i jego dzieł. Ernest, jak cytowaliśmy Borgesa w poprzednim akapicie, również sporządził swoją listę polecanych książek. Jeśli chcesz wiedzieć, czym one są, wystarczy kliknąć tutaj.

Kontrapunkt autorstwa Aldousa Huxleya

Bez wątpienia jest to najlepsze dzieło Aldousa Huxleya. Został opublikowany w 1928 roku i zdaniem krytyków jest dość ambitny i bardzo udany.

W tym dziele jest tyle samo literatury, co kultury muzycznej, ponieważ Huxley jest postrzegany jako inicjator „muzykalizacji”.

„Of Mice and Men” Johna Steinbecka

Książka ta ma wiele wspólnego z jej autorem, ponieważ jest oparta na własnych doświadczeniach Steinbecka jako bezdomnego w latach dwudziestych XX wieku.

Ta książka jest językiem bardzo bezpośrednim, do tego stopnia, że ​​niektórzy krytycy uważają ją za dość obraźliwy i wulgarny język.

Jej pisarz zdobył w 1962 roku literacką Nagrodę Nobla.

„Winogrona gniewu” Johna Steinbecka

Tego samego autora, co poprzednia, „Winogrona gniewu” otrzymały w 1940 roku Nagrodę Pulitzera. W tamtych czasach była to bardzo kontrowersyjna praca, bo wówczas była to książka raczej przekraczająca granice.

Tobacco Road autorstwa Erskine Caldwell

Ta książka opowiada historię rodziny Lester. Chłopska rodzina, która rusza się za i po tytoń.

Powieść zawarta w ruchu tzw południowy goth, gdzie brud, nędza i niepewność są najczęstszymi cechami jego rozwoju.

„Historie” Katherine Mansfield

Historie i opowieści Katherine Mansfield, która była naprawdę nazywana Kathleen Beauchamp, możemy je znaleźć w dwóch ich antologiach Krótkie historie, jeden opublikowany w 2000 roku przez Ediciones Cátedra, a drugi przez Ediciones El País.

„Manhattan Transfer” Johna Dos Passosa

Ta powieść jest bardzo porównywana do „Wielkiego Gatsby'ego”, biorąc pod uwagę podobieństwa, jakie mają.

Wszystko dzieje się w Nowym Jorku, postacie, które się pojawiają, jedne znikają w nicości, a inne, większość z nich, łączy pewien związek.

Cały rozwój powieści trwa od 30 lat.

„Portret Jennie” Roberta Nathana

Malarz, przygnębiony utratą inspiracji, spotyka pewnego zimowego dnia w Central Parku dziewczynę ubraną w staroświecki sposób. Od tego momentu następują po sobie kolejne spotkania, z tą różnicą, że w krótkich odstępach czasu dziewczyna zamienia się w piękną młodą kobietę, w której zakochuje się malarz. Ale Jennie skrywa sekret ...

Na podstawie tej powieści nakręcono dwa filmy, jeden w Hiszpanii, a drugi w Wenezueli.

„Orlando” Virginii Woolf

Jest uważana za jedną z najpopularniejszych i poczytnych powieści Virginii Woolf. Przypuszczamy, że po części dlatego, że ośmielił się pisać o pewnych tematach tabu w tamtych czasach: homoseksualizmie, seksualności kobiet, oprócz roli kobiet (pisarka, gospodyni domowa, ...).

Co myślisz o adnotacjach, które García Márquez umieścił na tych książkach? Czy zgadzasz się z nim? Czy przeczytałeś wiele z tych książek, czy wręcz przeciwnie, właśnie zdałeś sobie sprawę, że wciąż brakuje ci wielkiego literackiego świata do poznania?