Kilka lat temu marzyłem o tym Napisać książkę, że opublikują go w formacie redakcyjny mniej więcej średniego poziomu i zobaczyć jego okładkę w niektórych witrynach księgarni mojego miasta, m.in.… Iluzja! Tak, kilka lat temu miałem dość urojenia w tej kwestii, dopóki nie mogłem trochę zagłębić się w kwestię montażu i spotkać ludzi, którzy otwierają oczy i stawiają stopy na ziemi ...
Rzeczywistość otaczająca książki i ich publikacje jest zupełnie inna ... Niewiele, bardzo niewielu pisarzy to ci, którzy naprawdę mogą powiedzieć, że zarabiają na życie z pisaniai jest tak, że zawód pisarza zawsze był źle opłacany. A jeśli nie, zapytaj na przykład Kafkę i podaj tylko jednego.
Jeśli wspomnimy o Hiszpanii, powiemy to Postacie takie jak Belén Esteban sprzedają więcej książek niż Mario Vargas Llosa (co też nie ładuje się źle), dane, których skatalogować nie wiem zbyt dobrze: czy to w absurdzie, czy w bolesnej, czy wprost, w surowej i smutnej rzeczywistości otaczającej pewne sprawy kraju. Pozostawiając daleko w tyle opinie, które już bardzo w nich rozwinąłem, polecam tę książkę: „Pisma o sztuce pisania” de Franz Kafka.
Co znajdziemy w tej książce?
Ta książka zawiera wszystkie dostępne dla kompilatorów odniesienia Franza Kafki dotyczące jego własnej pracy, a także jego główne idee i spostrzeżenia dotyczące sztuki pisania w ogóle, sztuki pisania listów i sztuki noszenia listów na co dzień.
Ta kompilacja chronologicznie gromadzi materiały z najróżniejszych źródeł: L Pamiętniki przez Kafka, jego korespondencja osobista (Felice Bauer, Milena Jesenská, Max Brod…), ale także korespondencja zawodowa z redaktorami i pisarzami; a także relacje, notatki, fragmenty jego prac i transkrypcje rozmów.
Dokumenty te są wyjątkowo interesujące ze względu na podejście do życie i twórczość Kafkii rekonstruują ścisłą zależność między nimi, ponieważ, jak wskazuje Joachim Unseld, „życiowa podróż Kafki jest nierozerwalnie związana z historią jego publikacji. Ścieżka, którą podążał, była naznaczona nadzieją, a następnie decyzją zostania pisarzem, przechodząc przez bezpieczeństwo bycia jednym (bezpieczeństwo, które wyzwoliło jego twórczą produktywność), aż do rozczarowania (które ostatecznie sparaliżowało całą jego produktywność w bolesny sposób). weryfikując niemożność osiągnięcia celu swojego życia.
Dzieło Kafki, fragmentaryczne, enigmatyczne, przewidujące, również żywi się tą niestrudzoną korespondencją z samym aktem pisania.
Nawet jeśli jest słabo opłacana, nawet jeśli nigdy nie widzisz, jak wydawca jest zainteresowany twoją książką, bycie pisarzem i poświęcenie się jej wykracza poza czysty interes ekonomiczny, jeśli w ogóle, ktoś zaczął rysować słowo po słowie, naprawdę myśląc o tym.