Je hebt gelijk, zo'n dag als Luis de Góngora is vandaag overleden, met name de 23 mei 1627. Het was een van de belangrijkste dichters en toneelschrijvers van onze Spaanse Gouden EeuwHij en bekend zijn de 'geschillen' die hij altijd had met een van zijn professionele collega's, een andere grote schrijver, Francisco de Quevedo. En zo niet, oordeel dan zelf:
Tegen Don Luis de Góngora en zijn poëzie (Quevedo's aanval op Góngora, omgezet in poëzie)
Deze cyclops, niet Siciliaans,
van de microkosmos ja, laatste bol;
dit antipode-gezicht, wiens halfrond
zone onderverdeeld in Italiaanse term;
deze cirkel leeft op elk vlak;
dit dat, zijnde slechts nul,
vermenigvuldigt zich en deelt voor geheel
elke goede Venetiaanse abt;
de miniatuur ja, maar blinde gier;
de bebaarde spleet van manen;
dit hoogtepunt van ondeugd en belediging;
deze, in wie vandaag scheten zeemeerminnen zijn,
Dit is de ezel, in Góngora en in aanbidding,
dat een bujarrón hem nauwelijks kende.
La Gongora's antwoord, het zou niet lang op zich laten wachten:
Spaans Anacreon, er is niemand om je tegen te houden.
Zeg niet met grote hoffelijkheid:
Dat aangezien uw voeten treurig zijn,
Dat jouw zachtheid gemaakt is van siroop
Wil je de Terentian Lope niet imiteren,
Dan elke dag bij Bellerophon.
Op klompen met komische poëzie
Hij draagt sporen en galoppeert?
Met speciale zorg uw onbedwingbare trek
Ze zeggen dat ze in het Grieks willen vertalen
Je ogen hebben er niet naar gekeken.
Leen ze een tijdje aan mijn blinde oog,
Omdat ik aan het licht bepaalde luie verzen naar buiten bracht,
En je zult elke gregüesco later begrijpen.
Quevedo vecht terug:
Ik zal mijn werken met spek uitspreiden
Waarom bijt je me niet, Gongorilla,
Hond van de molens van Castilië,
Een geleerde in jibes, als een jongen onderweg.
Nauwelijks een man, een Indiase priester,
Dat heb je geleerd zonder christus de primer;
Chocarrero van Córdoba en Sevilla,
En in de rechtbank, nar voor het goddelijke.
Waarom censureer je de Griekse taal?
als enige rabbijn van de jodin,
ding dat je neus nog steeds niet ontkent?
Schrijf niet meer verzen voor mijn leven;
Hoewel de schriftgeleerden aan je blijven kleven,
Voor het hebben van rebellie als beul.
Y Gongora eindigt:
Aan Don Francisco de Quevedo
Een zekere dichter, op een pelgrimsweg
hoe vroom, ze raakte in rozemarijn,
met wie elke kapper het goed zou kunnen doen
was de meest gewonde discipline weg.
Het was zijn gezegende cape,
als de hare, van prachtig leer,
zijn staf roer van de meest vixen
bajel, dat van de Cecina Lighthouse
naar Toast, zonder water te maken, zeil.
Deze zonder landre Roque over te geven,
van een venera terecht ijdel,
dat in gouden sets, heilige insignes, waanzin,
Hij loopt naar San Trago, waar hij aankomt:
dat zowel de lamme als de gezonde lopen.
Korte samenvatting over zijn leven
- Gongora Ik studeer rechten aan de Universiteit van Salamanca.
- Fue vroeg zijn literaire roeping.
- Begon zijn kerkelijke carrière maar zijn smaak voor het spel, wat grote economische verliezen veroorzaakte.
- Hij had relatie met het Hof, zowel in Valladolid als in Madrid, waar hij zich uiteindelijk vestigde in 1617.
- Hij kwam om van het leven te genieten enorme bekendheid en omringt zich met grote schrijvers uit die tijd.
- Fue koninklijke kapelaan van Filips III.
- In zijn laatste levensjaren hun banden en politieke steun verzwakten, wat tot uiting komt in zijn literaire werk met een zeker teleurgesteld tintje.
Literair werk
Van zijn literaire werk vallen vooral de volgende op:
- De fabel van Polyphemus en Galatea: vertelt de mythologische en zieke liefde van de Cycloop Polyphemus voor de nimf Galatea.
- De eenzaamheid, waar het verhaal van een schipbreukeling wordt verteld, verwelkomd door enkele geitenhoeders en vissers. Hoewel Góngora in totaal vier eenzaamheid wilde schrijven, bleven er uiteindelijk maar twee over.
- De Sonnetten, dat verschillende thema's zou behandelen, zoals liefde, de "carpe diem", de lof van bekende mensen, morele kwesties en evocaties van landschappen. Hoewel ze in principe bijna allemaal op een serieuze toon zijn geschreven, zijn er enkele die hij op een burleske toon schreef, vooral die opgedragen aan andere schrijvers uit die tijd, waaronder degenen die eerder naar de figuur van Quevedo keken.
Zinnen en citaten door Luis de Góngora
En om dit artikel, opgedragen aan een van onze meest barokke auteurs, te beëindigen, laten we u enkele zinnen en citaten achter die uit zijn mond of pen kwamen ... Geniet ervan!
- "De grootste aanklager van mijn werken ben ik."
- "Als ik in januari de bergen met witte sneeuw bedek, laat me dan de vuurpot vol eikels en kastanjes hebben, en laat me de zoete leugens weten van de koning die woedde, en laat de mensen lachen."
- "Het leven is een gewond hert dat door pijlen vleugels wordt gegeven."
- "De uren van archiveren zijn de dagen van knagen, zijn de jaren."
- “De woorden, wax; de staalfabriek ”.
- 'Stappen van een pelgrim zijn, zwerver, hoeveel zoete muzeverzen die me in een verwarde eenzaamheid zijn gedicteerd, sommige verloren, andere geïnspireerd.'
- "Ik zal je de uren vergeven."
- "Kom op me heet ...".