Yukio Mishima
Yukio Mishima was een romanschrijver, dichter en essayist, en werd beschouwd als een van de belangrijkste twintigste-eeuwse Japanse schrijvers. Zijn werken vermengen Japanse tradities met modernisme en verwerven zo internationale literaire erkenning. In 1968 werd hij genomineerd voor de Nobelprijs voor de Literatuur, bij die gelegenheid was de winnaar van deze onderscheiding zijn mentor: Yasunari Kawabata.
De schrijver Het werd gekenmerkt door zijn discipline, maar ook door de veelzijdigheid van zijn thema's (seksualiteit, dood, politiek ...). In 1988 creëerde de uitgeverij Shinchōsha - die de meeste van zijn boeken publiceerde - de Mishima Yukio-prijs ter ere van de schrijver. Deze prijs werd 27 opeenvolgende jaren uitgereikt, de laatste editie was in 2014.
Biografie
Yukio Mishima werd geboren op 14 januari 1925 in Tokio. Zijn ouders waren Shizue en Azusa Hiraoka, die hem doopten met de naam: Kimitake Hiraoka. Hij werd opgevoed door zijn grootmoeder Natsu, die hem op jonge leeftijd bij zijn ouders weghaalde.. Ze was een veeleisende vrouw en wilde hem onder hoge sociale normen opvoeden.
Eerste studies
Volgens de mening van zijn grootmoeder, ging naar de Gakushüin-school, een plek voor high society en Japanse adel. Natsu wenste dat zijn kleinzoon goede relaties had met de aristocratie van het land. Daar slaagde hij erin om lid te worden van de redactie van de literaire samenleving van de school. Hierdoor kon hij zijn eerste verhaal schrijven en publiceren: Hanazakari geen Mori (1968), voor het beroemde tijdschrift Bungei-Bunka.
Segunda Guerra Mundial
Als gevolg van de gewapende conflicten die zijn ontketend Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Mishima opgeroepen om zich bij de Japanse marine aan te sluiten. Ondanks dat hij een zwak uitziend lichaam had, hield hij altijd de wens vast om voor zijn land te vechten. Maar zijn droom werd afgekapt toen hij een griepfoto liet zien bij het medisch onderzoek, reden waarom de arts hem diskwalificeerde omdat hij symptomen van tuberculose had.
Professionele studies
Hoewel Mishima altijd gepassioneerd was door schrijven, kon hij het tijdens zijn jeugd niet vrij uitoefenen.. Dit omdat hij tot een vrij conservatieve familie behoorde en zijn vader had besloten dat hij een universitaire opleiding zou gaan studeren. Om deze reden ging hij naar de Universiteit van Tokio, waar hij in 1957 afstudeerde in de rechten.
Mishima oefende zijn beroep een jaar lang uit als lid van het Japanse Ministerie van Financiën. Na die periode raakte hij extreem uitgeput, dus besloot zijn vader dat hij daar niet verder moest werken. Vervolgens wijdde Yukio zich volledig aan het schrijven.
Literaire race
Zijn eerste roman was Tozoku (dieven, 1948), waarmee hij bekend werd op literair gebied. Critici beschouwden hem als 'deel te nemen aan de tweede generatie naoorlogse schrijvers (1948-1949)'. Een jaar later ging hij verder met de publicatie van zijn tweede boek: Kamen geen kokuhaku (Bekentenissen van een masker, 1949), werk waarmee hij groot succes behaalde.
Van daaruit begon de auteur in totaal 38 extra romans, 18 toneelstukken, 20 essays en een libretto te maken. Een van zijn meest opmerkelijke boeken die we kunnen noemen:
- Het gerucht over de branding (1954)
- Het gouden paviljoen (1956)
- De zeeman die de gratie van de zee verloor (1963)
- De zon en het staal (1967). Autobiografisch essay
- Tetralogie: De zee van vruchtbaarheid
Ritueel van de dood
Mishima richtte in 1968 "Tatenokai" (schildmaatschappij) op, een particuliere militaire groep bestaande uit een groot aantal jonge patriotten. Op 25 november 1972 brak hij in bij het Eastern Command van de Tokyo Self-Defense Forces, samen met 3 soldaten. Daar onderdrukten ze de commandant en Mishima ging zelf naar het balkon om een toespraak te houden op zoek naar volgelingen.
De belangrijkste missie was om een staatsgreep uit te voeren en ervoor te zorgen dat de keizer weer aan de macht kwam. Deze kleine groep kreeg echter niet de steun van de aanwezige militairen. Omdat hij zijn missie niet volbracht, besloot Mishima onmiddellijk het Japanse zelfmoordritueel uit te voeren dat bekend staat als seppuku of harakiri; en maakte zo een einde aan zijn leven.
Beste boeken van de auteur
Bekentenissen van een masker (1949)
Het is de tweede roman van de schrijver, door dezelfde Mishima als autobiografisch beschouwd. De 279 pagina's zijn in de eerste persoon verteld door Koo-chan (afkorting van Kimitake). De plot speelt zich af in Japan en presenteert de kindertijd, jeugd en vroege volwassenheid van de hoofdrolspeler. Daarnaast onderwerpen als homoseksualiteit en de valse façades van de Japanse samenleving van die tijd.
Synopsis
koo-chan Hij groeide op tijdens de periode van het Japanse rijk. Hij Hij is een magere, bleke, ziekelijk uitziende jongeman. Hij heeft lange tijd met talloze complexen te maken gehad om zich aan te passen aan de belangrijkste sociale maatstaven. Hij woonde in een familie die werd gerund door zijn grootmoeder, die hem alleen opvoedde en hem uitstekend onderwijs gaf.
En In haar tienerjaren begint Koo-chan haar aantrekkingskracht op mensen van hetzelfde geslacht op te merken. Als dit gebeurt, ontwikkelt hij veel seksuele fantasieën die op hun beurt weer verband houden met bloed en de dood. Koo-chan probeert een relatie op te bouwen met haar vriend Sonoko - om de schijn op te houden - maar dit lukt nooit. Dit is hoe moeilijke tijden voor hem voorbijgaan, aangezien hij zijn eigen identiteit moet ontdekken en vaststellen.
Het gouden paviljoen (1956)
Het is een roman die zich afspeelt in de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog. Het verhaal beschrijft een waargebeurde gebeurtenis die plaatsvond in 1950, toen het Kinkaku-ji Gouden Paviljoen in Kyoto in brand werd gestoken. De hoofdpersoon is Mizoguchi, die het verhaal in de eerste persoon vertelt.
De jongeman bewonderde de schoonheid van het zogenaamde Gouden Paviljoen en verlangde ernaar deel uit te maken van het Zen-klooster van Rokuojuji. Het boek ontving in 1956 de Yomiuri-prijs en is bovendien verschillende keren aangepast aan de bioscoop, maar ook toneelstukken, musicals, hedendaagse dans en opera.
Synopsis
De plot is gebaseerd op het leven van Mizoguchi, WHO een jonge man die zich niet bewust was van zijn stotteren en onaantrekkelijk uiterlijk. Hij is het constante geplaag beu en besluit de school te verlaten om in de voetsporen te treden van zijn vader, die een boeddhistische monnik was. Hiervoor vertrouwt zijn vader, die ziek is, zijn opleiding toe aan Tayama Dosen, prior van het klooster en vriend.
Mizoguchi Hij maakte gebeurtenissen mee die zijn leven kenmerkten: de ontrouw van zijn moeder, de dood van zijn vader en de afwijzing van zijn liefde (Uiko). Gemotiveerd door zijn situatie gaat de jongeman het Rokuojuji-klooster binnen. Terwijl hij daar is, raakt hij geobsedeerd door na te denken over een mogelijk bombardement, dat het Gouden Paviljoen zou vernietigen, een feit dat nooit gebeurt. Nog steeds gestoord, zal Mizoguchi een onverwachte handeling uitvoeren.
De corruptie van een engel (1971)
Het is het laatste boek van de tetralogie De zee van vruchtbaarheid, serie waarin Mishima zijn afwijzing van de veranderingen en onderwerpen van de Japanse samenleving uitdrukt. Het plot speelt zich af in de jaren 70 en volgt het verhaal van zijn hoofdpersoon, de keurmeester: Shigekuni Honda. Opgemerkt moet worden dat de schrijver dit werk aan zijn redacteur leverde op dezelfde dag dat hij besloot zijn leven te beëindigen.
Synopsis
Het verhaal begint wanneer Honda Toru Yasunaga ontmoet, een 16-jarige wees. Nadat hij zijn vrouw heeft verloren, vindt de rechter gezelschap met Keiko, aan wie hij vertelt dat hij Toru wil adopteren. Hij denkt dat het de derde reïncarnatie van zijn vriend is van kinds af aan Kiyoaki Matsugae. Ten slotte roept ze haar steun in en geeft haar de best mogelijke opleiding.
Nadat hij 18 werd, is Toru een lastige en opstandige persoon geworden.. Zijn houding brengt hem ertoe vijandigheid te tonen tegenover zijn leermeester, en slaagt er zelfs in om Honda medisch arbeidsongeschikt te maken.
Maanden later, Keiko besluit de jonge man de ware reden voor zijn adoptie te onthullen, hem waarschuwend dat zijn voorlopige reïncarnaties stierven op 19-jarige leeftijd. Een jaar later bezoekt een ouder wordende Honda de Gesshū-tempel, waar hij een schokkende onthulling zal ontvangen.
