Werken van Garcilaso de la Vega

Het werk van Garcilaso de la Vega wordt als essentieel beschouwd binnen de expressieve vormen van renaissancepoëzie in de Spaanse taal. In feite wordt de Toledo-dichter erkend als een van de pioniers van de poëzie tijdens de zogenaamde Spaanse Gouden Eeuw. Hij zag echter nooit een van zijn geschreven creaties gepubliceerd tijdens zijn leven.

Het was zijn grote vriend Juan Boscán (1487 - 1542) die de poëtische productie van Garcilaso . samenstelde en publiceerde het (post-mortem) samen met enkele van zijn gedichten in 1543. Daarna, in 1569, publiceerde een drukker uit Salamanca het werk van de componist uit Toledo individueel. Later in dezelfde eeuw werden andere gedichten — toen nog niet gepubliceerd — opgenomen in de catalogus van de tegenwoordig bekende Spaanse dichter.

De werken van Garcilaso de la Vega

Eerste publicatie van zijn gedichten

Gemaakt tussen 1526 en 1535, Het kleine werk dat Garcilaso tot nu toe heeft bewaard, verscheen voor het eerst in De werken van Boscán met enkele van Garcilaso de la Vega (1543). Sommige historici beweren echter dat hij waarschijnlijk traditionele teksten schreef en tijdens zijn jeugd een bekende dichter aan de Castiliaanse hoven werd.

In elk geval, Juan Boscán was de sleutel tot de aanpassing van het hendecasyllable vers (cursief) aan de Castiliaanse metrische compositie door Garcilaso. Deze laatste paste de idiomatische structuur van het Castiliaans op voortreffelijke wijze aan op Italiaanse accenten. Op dezelfde manier verwerkte hij de neoplatonische poëtische inhoud die typerend is voor de Tana-poëzie van de Renaissance.

Inspiratie en invloeden

Boscán was ook belangrijk voor Garcilaso's waardering voor de poëzie van de Valenciaanse ridder Ausiàs March. Een andere belangrijke figuur in het leven van de Spaanse componist was Pedro de Toledo, die onderkoning van Napels werd. Zeker, Garcilaso's twee verblijven (1522-23 en 1533) in de Zuid-Italiaanse stad markeerden de opname van Petrarca-kenmerken in zijn poëzie.

In 1526 ontmoette de Toledo-dichter Isabel Freire de Andrade, een van de dames van Isabella van Portugal toen de toekomstige keizerin met Carlos I trouwde. Volgens sommige academici verschijnt het Portugese meisje als de herderin Elisa in de verzen van Garcilaso de la Vega. Blijkbaar, dit werd beïnvloed toen ze in 1529 trouwde met Don Antonio de Fonseca, raadslid van Toro (Castilla)..

Andere liefdes die het vermelden waard zijn

In 1521 verwekte Garcilaso een onwettige zoon - hoewel opgenomen in zijn testament - met Guiomar Carrillo, bekend als de eerste liefde van de Toledo-dichter. Deze dame wordt in de de Galatea genoemd Eclogue I. Bovendien is Magdalena de Guzmán (een nicht) Camila in Eclogue II en de mooie Beatriz de Sá, de vrouw van haar broer Pablo Laso (ook wel Elisa genoemd).

Kenmerken van de tekst van Garcilaso de la Vega

Het werk van Garcilaso de la Vega Het bestaat uit drie eclogen, vier liederen, veertig sonnetten, een brief, een ode en acht liedboeken. traditioneel type (geordend in achtlettergrepige verzen). In dit compendium is het mogelijk om in al zijn dimensies de vernieuwing van de thema's en genres die gebruikt worden binnen de renaissancetekst te waarderen.

Bovendien worden sommige van Garcilaso's sonnetten en eclogen door historici beschouwd als een getrouwe weergave van de ideale renaissanceheer. Tegelijkertijd, zijn verzen verwerkten definitief de metriek van Italiaanse lyrische poëzie in composities in het Spaans.

Onderwerpen

De meeste sonnetten van Garcilaso hebben een liefdeskarakter, waaronder enkele die in zijn jeugd zijn geschreven, kenmerken vertonen van het traditionele liedboek. In plaats van, die sonnetten die in een meer volwassen tijdperk van de Toledo-dichter zijn gemaakt, laten een benadering zien die meer kenmerkend is voor renaissancegevoeligheid (ook voelbaar in hun liedjes).

Sonnet XXIII

"Zolang roos en lelie"

de kleur wordt weergegeven in uw gebaar,

en dat je vurige, eerlijke blik,

met helder licht de serene storm;

en terwijl het haar, dat in de ader

van goud werd gekozen, met snelle vlucht,

bij de mooie witte nek, rechtop,

de wind beweegt, verspreidt zich en verknoeit;

neem van je gelukkige lente

de zoete vrucht, voor het boze weer

bedek de prachtige top met sneeuw.

De ijzige wind zal de roos verwelken,

lichte leeftijd zal alles veranderen,

voor het niet veranderen van hun gewoonte”.

De natuur in het werk van Garcilaso

Daarnaast is Garcilaso's eclogues vormen de maximale uitdrukking van zijn poëtische talent. Daarin overleggen verschillende herders over liefdesvragen in een context van geïdealiseerde natuur. Ondanks de opsomming Eclogue II Het was het eerste geschreven door de Castiliaanse componist en, van de drie van zijn auteurschap, de enige die een dramatisch plot presenteerde.

Eclogue II (fragment)

"Albanees

Is dit een droom, of speel ik inderdaad

de witte hand? Ah, droom, je bespot!

Ik geloofde als een gek.

O, zorg voor mij! je vliegt

Met snelle vleugels door de ebbenhouten deur;

Ik lag hier te huilen.

Is het niet genoeg het ernstige kwaad waarin het ontwaakt?

de ziel leeft, of beter gezegd,

sterft van een onzeker leven?

salicium

Albanio, stop met huilen, qu'en oíllo

ik rouw

Albanees

Wie is er voor mijn rouw?

salicium

Hier is wie je zal helpen voelen.

Albanees

Ben je hier Salicio? grote troost

Ik was in slecht gezelschap,

maar ik heb hierin juist de hemel”.

Biografie van Garcilaso de la Vega

Historici hebben geen consensus over het geboortejaar van Garci Lasso de la Vega (doopnaam). Een van de zekerheden daarbij is dat hij tussen 1491 en 1503 in Toledo werd geboren in een familie van de Castiliaanse adel. Hij werd op jonge leeftijd wees van zijn vader, maar dit weerhield hem er niet van om de politieke complotten van het koninkrijk Castilië in zich op te nemen..

Zijn jeugd aan de Castiliaanse rechtbanken

De jonge Garcilaso kreeg een zeer complete opleiding voor zijn tijd aan de hoven van het koninkrijk. Daar leerde hij verschillende talen (Latijn, Grieks, Italiaans en Frans) en ontmoette hij Juan Boscán, aan wie hij waarschijnlijk zijn voorliefde voor Levantijnse poëzie te danken heeft. In 1520 werd de dichter een koninklijke soldaat; sindsdien nam hij deel aan talrijke militaire campagnes in dienst van koning Carlos I.

Op 11 november 1523 werd Garcilaso de la Vega aangesteld als Santiago in de San Agustín-kerk in Pamplona. In de volgende jaren bleef hij deelnemen aan belangrijke militaire expedities (hij raakte ernstig gewond bij een van hen). Ondertussen trouwde hij in 1525 met Elena de Zúñiga, de zus van Carlos I van Spanje, met wie hij vijf kinderen kreeg.

Laatste militaire campagnes, ballingschap en dood

In 1530 maakte Garcilaso deel uit van de koninklijke excursie van Carlos I naar Bologna, waar hij keizer van het Heilige Roomse Rijk werd. Na een jaar werd hij verbannen (voor deelname aan een ongeoorloofd huwelijk) naar het eiland Schut (Donau), voordat hij zich in Napels vestigde. In 1535 kreeg hij tijdens de Tunis-dag twee lanssneden in zijn mond en rechterarm.

Het jaar daarop trok Karel V ten oorlog tegen Frans I van Frankrijk. Kort daarna werd Garcilaso benoemd tot veldmeester voor de expeditie door de Provence. Daar raakte hij ernstig gewond in de strijd tijdens de aanval op Muy's fortificatie. Ten slotte stierf de Toledo-dichter en soldaat in Nice, op 14 oktober 1536.