In de wereld van taal en literatuur er is veel kennis om rekening mee te houden, niet alleen om romans te schrijven, maar in het algemeen voor elk communicatief aspect. Dat is het geval met wat grammaticale categorieën zijn, heb je er ooit van gehoord?
We gaan ons concentreren op deze categorieën, klassen of soorten woorden die we in onze taal hebben en die allemaal in verschillende groepen zijn gegroepeerd. Maar wat zijn ze?
Wat zijn grammaticale categorieën
Zoals we u zojuist hebben verteld, ook grammaticale categorieën kunnen bekend staan als woordklassen of typen woordtypen. Eigenlijk het probeert elk van de woorden die een taal vormen te classificeren. Maar als we zo'n grote groep hadden, zou het praktisch onmogelijk zijn om ze allemaal te kennen. Ze zijn dus ingedeeld in klassen.
En het is dat de grammaticale categorieën worden gevormd door 9 groepen: naam, werkwoord, bijvoeglijk naamwoord, voornaamwoord, determinator, bijwoord, voorzetsel, tussenwerpsel en voegwoord.
Klinkt het meer voor jou?
Grammaticale categorieën, wat elke groep omvat
Omdat we willen dat het je duidelijk is wat grammaticale categorieën zijn, gaan we het hebben over elk van de negen die hieronder bestaan.
Naam
ook het heet een zelfstandig naamwoord en, zoals de RAE het beschrijft, zou dit zijn:
"Klasse van woorden waarvan de elementen geslacht en getal hebben, vormen zelfstandige naamwoorden met verschillende syntactische functies en duiden entiteiten van een andere aard aan."
Met andere woorden, is een woord dat wezens kan identificeren animeren, levenloos, echt, abstract, mensen...
Dit houdt in dat het een grote groep is en daarom is deze verdeeld in kleine subgroepen die:
- Juiste namen: zijn die welke specifieke en realistische personen of entiteiten aanwijzen. Bijvoorbeeld Maria, Juan, Madrid, Italië, enz.
- gemeenschappelijk: zijn die in het algemeen worden gebruikt om een gemeenschappelijk ding aan te duiden. Een boom is bijvoorbeeld een zelfstandig naamwoord omdat we niet specificeren wat voor soort boom het is.
- Telbare zelfstandige naamwoorden: die kunnen worden geteld (tafel, stoel, glas…).
- ontelbaar. Degenen die we niet konden tellen, hoe graag we ook wilden: wind, lucht, water, zuurstof...
- concrete namen: zijn degenen die verwijzen naar dingen die we kunnen aanraken of zien (boek, cupcake, water...).
- Abstract: ze moeten verwijzen naar dingen die niet kunnen worden gezien of aangeraakt: kennis, wijsheid, stress ...
- individuele namen: zij zijn degenen die slechts één entiteit dienen (wolf, bank, roos, geit...).
- Collectieven: degenen die een groep van die entiteit aanduiden: pak, kudde, rozenstruik, kudde...
- geanimeerde namen: verwijzen naar namen die levende wezens aanduiden.
- levenloos: die gegeven aan levenloze dingen (bord, stoel, plank...).
Het werkwoord
Het werkwoord zou volgens de RAE zijn:
"Klasse van woorden waarvan de elementen kunnen variëren van persoon, getal, tijd, stemming en aspect."
En otras palabras, is wat ons vertelt wanneer de actie waarnaar het verwijst plaatsvindt, als het klaar is, gebeurt het of zal het ooit gebeuren.
Het werkwoord heeft drie vervoegingen:
- eindigde in -AR, wat de eerste vervoeging is (zingen, dansen, noten...).
- eindigde op -ER, die overeenkomen met de tweede vervoeging (eten, drinken, aanzetten...).
- En eindigend op -IR, de derde vervoeging (leven, lachen, schrijven...).
Werkwoorden hebben op hun beurt drie soorten modi, indicatief, conjunctief en imperatief, en twee keer, eenvoudig en samengesteld, die op hun beurt in nog veel meer zijn onderverdeeld.
Afhankelijk van hun morfologie kunnen werkwoorden regelmatig zijn, als ze de structuur in alle tijden behouden; of onregelmatig (als ze veranderen).
Bijvoeglijk naamwoord
Met behulp van de RAE wordt het bijvoeglijk naamwoord gedefinieerd als:
"Klasse van woorden waarvan de elementen een zelfstandig naamwoord wijzigen of er een predicaat van vormen, en die kwaliteiten, eigenschappen en relaties van uiteenlopende aard aanduiden."
Dat wil zeggen, zijn de woorden die kwaliteiten aan de naam zullen toevoegen, omdat je kunt zeggen hoe dat zelfstandig naamwoord is, hoe het voelt of zelfs waar het vandaan komt of hoe het fysiek is.
We kunnen bijvoeglijke naamwoorden indelen in:
- Positief. Wanneer het iets is dat niet wordt geïntensiveerd of waarmee het wordt vergeleken.
- Comparatief: als ze worden vergeleken.
- Superlatief: wanneer de hoogste graad wordt verleend aan de kwaliteit die het aanduidt.
voornaamwoord
de voornaamwoorden ze worden vervangers voor de naam. Ze zijn echter normaal gesproken beperkt tot eigennamen, want als het met gewone namen wordt gedaan, zou de zin in veel gevallen aan betekenis verliezen.
Voornaamwoorden kunnen zijn:
- Persoonlijk: Ik, jij, hij, wij, jij en zij.
- demonstratief: om aan te geven hoe dicht het bij ons is (dit, dat, dat...)
- Niet gedefinieerd: wanneer ze naar iets verwijzen, maar zonder meer te specificeren.
- vragen: uitroeptekens zouden ook in deze groep voorkomen en worden gebruikt om vragen of uitroepen te stellen.
- Familieleden: om een eerder element te relateren.
Bepalend
Wat de determinant betreft, dit stelt ons in staat om de realiteit te begrijpen waarin die zin wordt uitgevoerd. Het is een manier om referenties te identificeren die de context realistischer maken.
Deze zijn verdeeld in twee groepen:
- bepaald, wanneer ze een naam specificeren. Op hun beurt zijn ze onderverdeeld in:
- Vastbesloten (de).
- demonstratief (ze zijn als de bijvoeglijke naamwoorden die we hebben gezien)
- Bezittelijke voornaamwoorden (de mijne de jouwe hun…).
- Kwantificatoren. Die verwijzen naar hoeveelheid of een specifiek nummer:
- Ongedefinieerd: een, een, wat, geen, weinig...
- Cijfers cardinales.
- vergelijkingen.
Merk op dat de determinanten alle, beide en elk, evenals hun varianten, zowel definitief als kwantitatief kunnen zijn.
Bijwoord
Volgens de RAE is het bijwoord één:
"Klasse van woorden waarvan de elementen onveranderlijk en benadrukt zijn, hebben over het algemeen een lexicale betekenis en wijzigen de betekenis van verschillende categorieën, voornamelijk van een werkwoord, een bijvoeglijk naamwoord, een zin of een woord van dezelfde klasse".
we praten over woorden die ons helpen door meer informatie te verstrekken, zoals de hoeveelheid, plaats, tijd, manier... of zelfs als er bevestiging, ontkenning of twijfel is in bepaalde delen van een tekst of zin.
In feite worden bijwoorden geclassificeerd op basis van wat we hebben besproken.
Voorzetsel
de voorzetsels Het zijn woorden die dienen als verbinding tussen woorden of zinnen.. Dit is een besloten groep en meer is er niet.
Ze zijn: A, voor, onder, past, met, tegen, van, tijdens, in, tussen, naar, tot, door, voor, door, volgens, zonder, als, na, versus en via.
Tussenwerpsel
We praten over woorden hebben niet echt een betekenis maar dat gebruikt om een toestand of emotie uit te drukken zoals verrassing, stilte, enz.
Er zijn er veel, maar enkele van de meest gebruikte zijn: Ah!, ha, aha!, eh!, hey!, bah!, kom op!,…
Voegwoord
Ten slotte hebben we de conjunctie, die zijn een groep woorden die betrekking hebben op groepen woorden, zinnen of woorden zonder meer.
Net als voorzetsels zijn ze ook een gesloten groep, alleen zijn ze verdeeld in twee subgroepen:
- coördinatoren, die elementen verenigen: en, en, geen van beide, of, u, maar en maar.
- ondergeschikten, die elementen verenigt, maar het ene is afhankelijk van het andere: als, omdat, hoewel, zoals, dus, dan.
Is het je duidelijk wat grammaticale categorieën zijn?