Fotografie: Víctor Fernández Correas, met dank aan de auteur.
Victor Fernández Correas, Geboren in Saint Denis, beschouwt hij zichzelf als afkomstig uit Extremadura en Cuenca door adoptie. Hij is journalist en legt zich toe op communicatie in het algemeen als beheerder van sociale netwerken of schrijver van persberichten en persberichten en schrijft overigens historische romans. In deze interview Hij vertelt over zijn laatste roman, muhlberg, en nog wat andere dingen. Ik had het geluk hem in het verleden persoonlijk te ontmoeten Boekenbeurs in Madrid en ik dank u hartelijk voor uw toegewijde tijd en vriendelijkheid.
Victor Fernandez Correas — Interview
- ACTUALIDAD LITERATURA: Uw nieuwste roman is getiteld muhlberg. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?
VICTOR FERNANDEZ RIEM: muhlberg is recreatie van de beroemde slag waarin keizer Karel V het leger van de Schmalkaldische Bond versloeg, een unie van Duitse protestantse steden en vorsten. Maar buiten de strijd was mijn doel om het te vertellen vanuit het oogpunt van verschillende historische en fictieve personages die op de een of andere manier verband houden met dezelfde strijd, met zijn oorzaken, of gewoon daar vielen, op de plaats Waar gebeurde het. Uiteindelijk, een koorroman, van personages met hun vitale last op hun rug, en met veel te vertellen.
Het idee zelf ontstond ongeveer tien jaar geleden, toen ik een historisch verslag schreef voor een bloemlezing die destijds voor het goede doel zou worden gepubliceerd. Helaas zag de bloemlezing uiteindelijk niet het licht en belandde het verhaal in een la, al bleef het idee in het hoofd hangen. In 2019, om werkredenen, Ik had het geluk om de plaats te bezoeken waar de strijd plaatsvond?. Het was daar, toen ik de vlakte overstak die zich uitstrekt langs de oevers van de rivier de Elbe, waar ik me de plot, de personages en het verhaal van deze roman die nu werkelijkheid is, begon voor te stellen.
- AL: Kun je teruggaan naar dat eerste boek dat je las? En het eerste verhaal dat je schreef?
VFC: Het eerste boek dat ik las herinner ik me nog perfect: een geïllustreerde editie van De laatste dagen van Pompeii, door Edward B. Lytton, die ik nog steeds heb. En het eerste verhaal dat ik schreef ook: a verhaal bevoegd oom Matthiasterug in het jaar 1999.
- AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
HRV: Drie: Miguel Delibes, Stephan Afdeling en Arturo Perez-Reverten. Van de eerste, alles. En binnen het geheel De betwiste stem van señor Cayo y De weg. van de tweede, Stellaire momenten van de mensheid y Magellan; door Perez-Reverte, De tango van de oude garde.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
HRV: Al meneer Gaius de De betwiste stem van señor Cayo. Een man van onbepaalde tijd, zelfvoorzienend en vol gezond verstand.
- AL: Zijn er speciale gewoonten of gewoonten als het gaat om schrijven of lezen?
HRV: Om te lezen, een rustige plek, zonder ruis, om beter te kunnen lezen. en om te schrijven de plaats het maakt mij niet uit. Zolang je de juiste apparatuur hebt - computer of notebook, boeken of ondersteunende documentatie, en een koptelefoon om naar muziek te luisteren, bij voorkeur Vangelis—, ik kan overal schrijven. Sterker nog, ik heb het, vooral als je een notitieboekje bij de hand hebt en je komt met een bepaalde dialoog of een aspect van de plot waar je al lang over nadenkt.
- AL: En je favoriete plaats en tijd om het te doen?
HRV: Voor de nacht, afgezien van het feit dat dit om werkredenen het enige moment van de dag is dat ik het kan doen. Maar, het is merkwaardig, er zijn dagen dat ik misschien moe ben geworden na een dag van degenen die je zelfs je ergste vijand niet wenst, en dan schrijf wat je die dag hebt gepland of gepland op een manier en met een kwaliteit die verbaast me zelfs. Mysteries van het leven.
- AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt?
VFC: Ik hou echt van historische romans, maar ik lees ook meestal misdaadroman, essays en ook een romantische roman. Ik ken verschillende auteurs die op een uitzonderlijke manier met hun dossier omgaan. Om er een paar te noemen, Mayte Esteban, April Laínez, Pilar Muñoz of Carmen Sereno, en het is altijd goed om alles te lezen om je visie te verbreden en, soms, die dingen op te nemen in wat je later schrijft. Je kunt je niet afsluiten voor één genre. Je moet alles lezen.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
VFC: Lezen, twee boeken: Pennsylvania, door Juan Aparicio Belmonte. Een autobiografische roman onder redactie van Siruela waarin ze terugdenkt aan haar jaar als student in de Verenigde Staten. ja Carlos V, keizer en man, door Juan Antonio Vilar Sanchez.
En schrijven, ik ben sommige voorstellen structureren dat, naar ik hoop, met de tijd zal worden omgezet in romans. Altijd binnen het historische genre.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is en wat besloot je om te proberen te publiceren?
VFC: Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niet ingewikkeld is, hoewel, wanneer niet? Ik ben van mening dat er zijn hiaten, er zijn onderwerpen die een redactionele output kunnen hebben, dus waarom zou u het niet eens proberen? In ieder geval zijn er in de loop van de tijd alternatieven ontwikkeld die zich goed ontwikkelen. Het zou echter geen kwaad kunnen om het lezen wat meer aan te moedigen. Er zijn genres zoals geschiedenis die, a priori, misschien droog lijken, maar op een behendige en aantrekkelijke manier verteld, zouden ze heel wat lezers kunnen trekken. Het draait allemaal om testen, toch?
- AL: Is het moment van crisis dat we ervaren moeilijk voor je of kun je iets positiefs bewaren voor toekomstige verhalen?
VFC: Het moment is voor niemand gemakkelijk, maar het is mogelijk om vooruit te komen, ja, vele uren per dag doorbrengen. In mijn geval is schrijven een manier om van mijn vrije tijd te genieten, dus ik probeer die zoveel mogelijk uit te rekken. Hoe dan ook, de geschiedenis leert ons dat goede tijden, waarvan wordt gezegd dat ze goed zijn, op de vingers van je handen te tellen zijn en dat je er misschien genoeg van hebt. Bijgevolg, altijd er is iets te leren van alles wat ons omringt en, indien mogelijk, waarom niet op papier zetten.