Samuel Bjørk, pseudoniem van de Noorse schrijver Frode Sander Øien (Trondheim, 1969), teken de tweede roman, De uil, uit zijn serie met in de hoofdrol de politie-onderzoekers van Oslo, Holger Munch en Mia Krüger. Deze veelzijdige schrijver, ook toneelschrijver, zanger en kunstenaar, exposeerde in verschillende kunstgalerijen en vertaalde Shakespeare.

Met twee eerdere romans die met succes zijn gepubliceerd in zijn geboorteland Noorwegen, Pepsi liefde (2001) y Snelheid voor ontbijt (2009) Ik reis alleen Het was de eerste die in het Spaans werd vertaald. Door de zeer gunstige reacties van zowel lezers als critici is deze tweede titel zeer goed ontvangen. Y de formule lijkt nog steeds voor hem te werken. Bjørk kan zichzelf vestigen als een nieuwe referentienaam van de nog steeds niet uitgeputte Noordse misdaadroman.

ja, met toestemming van collega's zoals een zekere Jo Nesbø. En is dat Bjørk lijkt wat vaardigheid in plotwendingen en manipulatie goed te hebben geleerd. zo kenmerkend voor zijn landgenoot. De vele fans van de Noordse misdaadroman die beide hebben gelezen, zullen die parallel zeker zien De uil, vooral op het einde.

Synopsis

een tiener wordt gewurgd gevonden in een bos op een bed van veren (uil) en in het midden van een cirkel met kaarsen. De afdeling Moordzaken in Oslo neemt de zaak over. Vooraan ontmoeten we elkaar weer el Inspecteur Holger Munch. Hij aarzelt niet om zich weer tot zijn beste onderzoeker te wenden, Mia Kruger. Maar Krüger bevindt zich nog steeds in een zeer kwetsbaar psychologisch moment met zijn suïcidale neigingen en zijn verslaving aan pillen en alcohol.

Onderzoek van wat lijkt op een macabere rituele moord zal zeer nauw beïnvloeden verschillende leden van het team van Munch. Y aan Munch en Krüger zelf.

uitzicht

Heel vermakelijk, het tempo volhouden, met korte hoofdstukken, scènes die gemakkelijk te lezen en interessant zijn. De openingsproloog geeft ons achtergrondinformatie over een verhaal uit het verleden dat zal in het heden ernstige gevolgen hebben. En de personages die verschijnen, doen ons voortdurend vermoeden dat ze in meer of mindere mate bij de zaak betrokken zijn. Natuurlijk is een van hen de boosdoener, maar de auteur speelt zijn kaarten goed en bluft op de juiste manier.

De fans van zwart in het algemeen, en die koude lares in het bijzonder, zullen de structuur en de manier herkennen waarop botten naar de lezer worden gegooid in die behendige en nauwkeurige vertelling. Ze zullen ook het team van politieagenten blijven ontmoeten dat ons heeft voorgesteld. Y mogelijk zijn zij de reden met meer gewicht om deze roman te lezen. Je hebt natuurlijk ook belang bij het oplossen van de zaak, maar de vraag is om de balans tussen plot en karakters goed te krijgen. Bjørk snapt het.

De hoofdrolspelers

Mijn medeleven sindsdien Ik reis alleen ging naar Holger Munch. Groot, bebaarde en halverwege de vijftig, zijn minzame, begripvolle maar ietwat melancholische karakter zorgt ervoor dat hij geliefd en gerespecteerd wordt door zijn ondergeschikten. Gekenmerkt door de scheiding van zijn vrouw, heeft hij zijn persoonlijke leven niet weer op de rails gezet. De relatie met zijn dochter is in ieder geval goed en bovenal is hij dol op zijn kleindochter. Maar hij is niet klaar met focussen of doelen stellen, hoewel hij zich realistischer dan pessimistisch voelt. Deze zaak zal u op een zeer persoonlijke manier raken.

Wat betreft de Mia Krüger, haar grote emotionele instabiliteit blijf haar naar het idee van zelfmoord leiden. Het is niet genoeg voor haar, en het kan haar ook niet schelen om als de beste te worden beschouwd. Ze staat in het vizier van haar superieuren, die haar dwingen psychologische therapie te krijgen en haar briljante bekwaamheid in quarantaine te houden. Echter, en In deze mijn bescheiden mening als lezer, was het in de eerste roman al een beetje krassend, de aandrang van de auteur om zijn gekwelde karakter te benadrukken zodat we meer verbaasd zijn over het contrast met haar geweldige onderzoeksvaardigheden.

En De uil er wordt nog steeds op die zwartheid van karakter aangedrongen. We zien haar keer op keer afvragen wat ze aan het doen is in de wereld, tijden bereiken dat niets en niemand belangrijk voor haar is. Tot degene die de reactie brengt. Dat is het punt waarop het karakter van Krüger mij niet overtuigt. Hij is de sterkste, hij wil de zwakste lijken en we weten allemaal dat hij de sterkste zal blijven. Te voorspelbaar. Of al te vaak gelezen.

De secundaire

Voor de rest de secundaire die hen omringen weer opvallen. De hacker computerwetenschapper Gabriel Mørk, de veteraan Ludvig Grønlie, de zeer excentrische Curry, drinker en gokker en hier met serieuze relatieproblemen ... Ze vormen allemaal een interessant mozaïek van personages die de hoofdrolspelers effectief kleden. Ook de familie van Munch of de verdachten die verschijnen en de lezer misleiden. Sommige werken goed, maar andere blijven slechts een voorwendsel voor dat toezicht. Niettemin, de puzzel is met succes opgelost.

vonnis

Nog een goed voorbeeld van het genre die zijn plaats heeft weten te veroveren tussen de vele succesvolle zwarte namen die al uit de koude Scandinavische landen kwamen. Het heeft me niet opgewonden gemaakt, misschien omdat ik meer de enige hoofdrolspeler ben (en met voorkeur voor de man) dan van paren onderzoekers. Maar het is effectief, houdt de spanning in stand en eindigt met de verwachte climax. Het is erg vermakelijk en gemakkelijk te lezen. Hoe dan ook, wat u kunt het pad van Bjørk volgen .