A Lev Tolstoj je moet het minstens één keer in je leven lezen. In al zijn werken. Van zijn aforismen tot zijn grote romans zoals een van de belangrijkste schrijvers van literatuur universeel. Maar je moet het lezen. En in een nieuwe verjaardag van zijn geboorte 9 september 1828 is het beste wat je kunt doen. Dus daar gaan ze enkele fragmenten van zijn meest erkende titels.
Verhaal van een paard (1886)
“Ik begreep heel goed wat ze zeiden over slaan en christendom. Maar het woord su was in die tijd volkomen onduidelijk voor mij, waaruit ik kon afleiden dat mensen een verband legden tussen het hoofd van de stal en mij. Toen kon ik op geen enkele manier begrijpen waaruit die link bestond. Pas veel later, toen ik van de andere paarden werd gescheiden, legde ik mezelf uit wat dat betekende. Op dat moment kon ik niet begrijpen wat het voor mij betekende om eigendom te zijn van een man. De woorden mijn paard, die naar mij verwees, een levend paard, waren mij even vreemd als de woorden: mijn land, mijn lucht, mijn water.
Aforismen
Er zal een dag komen waarop mannen zullen stoppen met elkaar te bestrijden, oorlog te voeren en mensen ter dood te veroordelen; een dag waarop ze van elkaar zullen houden. En dat moment zal onvermijdelijk komen, want liefde voor hun medemensen is in de ziel van alle mensen geïmplanteerd, en niet haat. Laten we doen wat we kunnen om de komst van dat moment te bespoedigen.
***
Als je tussen de mensen leeft, vergeet dan niet wat je alleen hebt geleerd. En als je alleen bent, mediteer dan over wat je hebt geleerd van je relaties met mensen.
***
Als je tussen de mensen leeft, vergeet dan niet wat je alleen hebt geleerd. En als je alleen bent, mediteer dan over wat je hebt geleerd van je relaties met mensen.
Anna Karenina
«Mijn liefde wordt soms hartstochtelijker en trotser terwijl de zijne aan het vervagen is; en dus nemen we afstand van elkaar; en we kunnen niets doen om deze situatie te veranderen. Voor mij is hij alles en ik eis dat hij zich volledig aan mij overgeeft, in plaats daarvan neigt hij meer en meer afstand van mij te nemen. Vóór onze relaties gingen we elkaar ontmoeten en nu gaan we onweerstaanbaar in tegengestelde richtingen. En het is voor ons onmogelijk om te veranderen. Hij vertelt me, en ik heb tegen mezelf gezegd, dat ik dwaas jaloers ben. Het is niet waar: ik ben niet jaloers: ik ben ongelukkig.
De dood van Iwan Iljitsj
Iván Ilích zag dat hij stervende was en in een voortdurende staat van wanhoop verkeerde. Diep in haar ziel wist ze dat ze stervende was, maar ze raakte er niet alleen niet aan gewend; Ik kon het gewoon niet begrijpen ... Het kan niet zijn dat het leven zo zinloos, zo walgelijk is. Als het waar is dat het leven zo walgelijk en zo zinloos is, waarom dan sterven en sterven met lijden? Nee, hier ontbreekt iets. "Misschien heb ik niet geleefd zoals ik zou moeten", zei hij tegen zichzelf, en verwijderde onmiddellijk die ene oplossing voor het mysterie van leven en dood als iets absoluut onmogelijk ... Hij zocht in zichzelf naar de gebruikelijke angst voor de dood en deed dat niet. vind het.
-Waar is ze? Welke dood? -Er was geen angst, want er was ook geen dood. In plaats van de dood was er licht.
'Dus dat is het dan,' zei hij plotseling hardop. Wat een plezier!
-Was voorbij! zei iemand boven hem.
Ivan Illich hoorde deze woorden en herhaalde ze in het diepst van zijn ziel.
'De dood is voorbij', zei hij tegen zichzelf. Het bestaat niet meer.
Hij zoog de lucht in, stopte halverwege met een zucht, rekte zich uit en stierf.
Oorlog en vrede
Pierre kwam het kantoor binnen. Prins Andrei, die hij sterk veranderd vond, was gekleed in burgerkleding. Hij scheen ongetwijfeld gezonder te zijn, maar hij had een nieuwe verticale rimpel op zijn voorhoofd, tussen zijn wenkbrauwen; hij sprak met zijn vader en prins Meschersky en maakte ruzie met energie en passie. Ze hadden het over Speranski: het nieuws van zijn plotselinge verbanning en vermeend verraad had Moskou net bereikt.
"Nu wordt hij veroordeeld en beschuldigd door al degenen die hem een maand geleden hebben geprezen en degenen die niet in staat waren zijn doelstellingen te begrijpen", zei prins Andrei. Het is heel gemakkelijk om de schande te beoordelen en alle fouten van anderen de schuld te geven. Maar ik zeg je dat als er tijdens deze regering iets goeds is gedaan, we dat aan hem verschuldigd zijn en aan niemand anders.
Hij stopte toen hij Pierre zag. Er was een lichte huivering op zijn gezicht en hij kreeg meteen een grimmige uitdrukking.
'Het nageslacht zal hem recht doen,' eindigde hij, en wendde zich tot Pierre. Hoe gaat het met je? Je wordt steeds dik! Hij glimlachte opgewekt. Maar de recente rimpel op zijn voorhoofd werd dieper.
Pierre vroeg hem naar zijn gezondheid.
'Het gaat goed,' zei de prins met een wrange glimlach, en Pierre las duidelijk in Andrei's glimlach: 'het gaat goed, het is waar, maar niemand geeft om mijn gezondheid.'