Stephen King, zijn metaliteratuur en de intertekstualiteit van zijn werken.

Veel mensen weten het Stephen King zoals meester van terreur, of een andere flitsende bijnaam die verband houdt met dit soort verhaal. Maar niet iedereen weet dat de romans van de Maine-auteur zijn veel meer dan ze lijken. Wanneer men zijn werk begint te lezen en te onderzoeken, realiseert men zich de subtiele en uitgebreide verbanden die er bestaan ​​tussen sommige titels en andere, naast al die momenten waarop hij, met meer of minder succes, de vierde muur doorbreekt.

Er kan veel over King worden gezegd, maar niemand ontkent dat de man charismatisch en ambitieus is. Hij zou niet zijn gekomen waar hij is als hij niet was geweest. Wat betreft de artistieke waarde van zijn werk, ik geef er de voorkeur aan om het onderwerp niet te bespreken, althans niet in dit artikel. Het volstaat te zeggen dat, hoewel ik zijn boeken hoog in het vaandel heb staan, ik erken dat ze niet perfect zijn, en dat ze hun lichten en schaduwen hebben. Dus we zullen ons concentreren op de metaliterair karakter en intertekstualiteit van zijn romans.

Metaliteratuur

'' Die verhalen worden 'sprookjes' genoemd, 'mijmerde Roland.

'Aha,' antwoordde Eddie.

"Maar er zijn geen feeën in deze."

'Nee,' gaf Eddie toe. Het is meer een categorie. In onze wereld zijn er verhalen over mysterie en spanning, sciencefiction, het Westen, feeën ... Weet je?

"Ja," antwoordde Roland. Genieten mensen in jouw wereld liever een voor een van verhalen? Dat ze niet mengen met andere smaken in de mond?

'Meer ja,' zei Susannah.

'Vind je refried niet leuk?' Vroeg Roland.

'Soms voor het avondeten,' antwoordde Eddie, 'maar als het op entertainment aankomt, hebben we de neiging ons te beperken tot slechts één smaak en niet het ene met het andere op ons bord te laten vermengen.' Hoewel het op die manier een beetje saai klinkt. "

Stephen King, "The Dark Tower V: Wolves of Calla".

De eerste zou zijn om te definiëren wat het betekent metaliteratuur. In eenvoudige bewoordingen, en zonder al te technisch te worden, is het zo gebruik de eigen literatuur om over literatuur te praten. Het citaat op deze regels is een perfect voorbeeld, waar King's personages zelf verschillende literaire genres bespreken, en de geschiktheid of niet om er pastiches van te maken.

Deze passages van metafictie zijn niet sporadisch, maar maken integraal deel uit van Stephen King's literaire wereld. De auteur gebruikt ze herhaaldelijk om na te denken over het schrijversberoep, het creatieve proces en de unieke kenmerken van het verhaal als een vorm van artistieke expressie. Zo erg zelfs, dat zelfs de romanschrijver wordt zelf een personage in zijn boeken, en verschijnt meerdere keren als een "god" die geboorte schenkt aan andere werelden zonder het te weten. Iets dat niet al zijn personages zo goed aankunnen, zich als poppen in hun handen voelen.

Intertekstualiteit

Bovendien, de intertekstualiteit is, in de woorden van de criticus en schrijver Gerard Genette Ge, «Een relatie van co-aanwezigheid tussen twee of meer teksten, dat wil zeggen, eidetisch en vaak, zoals de daadwerkelijke aanwezigheid van de ene tekst in de andere. » Dit kan op veel manieren gebeuren, maar in het geval in kwestie hebben we het over wanneer King relaties aangaat, of zelfs een ander van zijn werken in zijn boek citeert.

Dit is het geval in De donkere toren, de pijler van de artistieke productie van de schrijver. Elk boek van Stephen King is op de een of andere manier gerelateerd aan deze epische saga, hetzij thematisch, met gemeenschappelijke scenario's, enz. Bijvoorbeeld de vader Donald Frank Callahan (een priester met alcoholproblemen, en de hoofdpersoon van King's tweede roman, Salem's Lot-mysterie, werk met een vampierthema), verschijnt opnieuw als een secundaire, met aanzienlijk gewicht in de plot, in de laatste drie delen van De donkere toren.

Dit is slechts een heel treffend voorbeeld, maar we zouden nog vele andere kunnen noemen: verwijzingen naar de antagonist van Het (dat), naar kamer 217 van The ShiningOf dat Randall vlag (ook wel genoemd de man in het zwart), aartsvijand van de hoofdpersoon van De donkere toren, wees de zwarte hand achter de overgrote meerderheid van angstaanjagende Stephen King-verhalen. De gevallen zijn ontelbaar, en ze wachten alleen op een scherpzinnige lezer om ze te ontdekken.