We leven in een tijd waarin er meer schrijvers dan ooit lijken te zijn, en het beste van alles ligt in het feit dat velen van hen mogelijk niet eens wisten dat ze dat waren tot voor kort.
Een realiteit die de eeuwige discussie over de vraag of de schrijver is geboren of gemaakt, als we allemaal voorbestemd waren om te publiceren of als onze passie voor typen nog steeds ergens in onze ziel sluimert.
Visie en teksten
Op een avond besloot iemand die geheimen die hij nooit aan iemand bekend had op papier op te schrijven, zich realiserend dat hij zich meer opgelucht voelde. Aan de andere kant van de wereld ging een reiziger voor de zonsondergang zitten en analyseerde de omgeving om deze kort daarna vast te leggen in zijn notitieboekje. Schrijven is meer dan een vaardigheid, het gaat over het uiten van een gedachte, het alledaagse verheffen tot een eigen visie.
Dit is de belangrijkste reden waarom schrijvers hun ideeën typen of vastleggen op een vel papier, hoewel we nooit zeker weten wanneer het allemaal begon.
Veel schrijvers vulden al op jonge leeftijd notitieboekjes en werden wonderkinderen die een kunst cultiveerden die, in tegenstelling tot andere, nooit een titel vereiste, zoals bij dans, schilderen of schone kunsten. Het is een informele, dubbelzinnige kunst.
Andere mensen kozen daarentegen andere wegen om te beseffen dat ze op een gegeven moment de behoefte hadden om de wereld iets te vertellen, of het nu was door een eerste glimp van laattijdige inspiratie of een literaire workshop waar ze vandaan kwamen. nieuwsgierigheid.
Waar we duidelijk over moeten zijn, is dat de schrijver, ondanks het feit dat hij schrijft en journalist of redacteur is, meer persoonlijke en universele motieven gehoorzaamt: die van een geschenk waarvan de oorsprong, voorbarig of laat, te danken is aan meerdere nuances waarvan de gemeenschappelijke eigenschap ligt in iets totaal nieuws creëren, alleen gebaseerd op onze eigen ideeën.
Of in ieder geval "tijd stelen van wat dan ook om voor een computer te zitten en op de toetsen te drukken totdat de juiste woorden verschijnen", zoals de schrijfster Claudia Piñeiro zei.
Wat denk je?
Cordial saludo.
Ik heb het idee dat de schrijver is geboren, het is een verborgen neiging, wat er gebeurt, is dat sommigen het vroeg ontdekken of het vroeg ontwikkelen, anderen later en het kan erg laat zijn. Ik geloof dat de cursussen over literaire technieken dat verlangen om te schrijven stimuleren, maar ze maken de schrijver niet; Als je het bestudeert, hoe beter, je verwerft goede kennis, maar school is niet strikt noodzakelijk om een literair werk te creëren.
Carmen
Ik denk dat op een school waar goede leraren zijn, een passie voor lezen wordt gewekt. Het wordt geboren met het zaad, maar de boom moet sterk en robuust worden om goede vruchten af te werpen.Daarnaast beïnvloedt de persoonlijkheid een toekomstige schrijver veel.Over het algemeen heeft een introvert persoon een wereld van ideeën en gevoelens die moeten worden neergezet op papier en tegelijkertijd doen de toekomstige schrijver zich. Iedereen die schrijft, wordt niet beroemd en dat is het verschil. Sommigen zullen worden herkend als de beste en anderen zullen worden vergeten, maar toch hebben ze allemaal hun meest intieme geheimen op papier kunnen zetten, waarna de standvastigheid het werk beëindigt.
Ik geloof niet dat iemand met zulke deugden wordt geboren; in feite is het een grote leugen en een historische hoax. Alberto Piernas, Gabriel Garcia Marquez werd niet als schrijver geboren. Voor mij kan een schrijver het natuurlijk kanaliseren met de ervaring van het leven en de cultuurbrede kennis die hij opdoet: die wordt nauwelijks bereikt met andere middelen dan lezen. Ik zou zeggen dat lezen de eerste stap is en de laatste!
En kun je een schrijver zijn zonder te weten hoe je moet schrijven? ... Persoonlijk denk ik dat iedereen die een GEVOEL UITDRUKT en in staat is om het over te brengen, een SCHRIJVER is!
Sommige schrijvers zijn geboren. Maar de meeste zijn klaar.
Sommige mensen zijn zeker geboren met een talent voor schrijven, je zou kunnen zeggen dat het iets ongeboren is. Maar als dat talent niet aan het werk wordt gezet, is het nutteloos. Het zal een sluimerend talent zijn, verspild
Omdat schrijven een vak is en als zodanig moet worden geleerd.
Zoals iemand in de commentaren opmerkt, moet je veel lezen, aandacht besteden aan het gebruik van woorden, de ontwikkeling van de personages, hoe het verhaal wordt gepresenteerd, enz. En je moet ook veel schrijven, want de oefening baart kunst.
Maar schrijf op een bewuste manier, probeer uit de comfortzone te komen, streef ernaar om het steeds beter te doen, gebreken te overwinnen en elke keer onze eigen grenzen te overschrijden.
Dat werk, dat sommigen meer en anderen minder zal kosten, maar zonder welke het bijna onmogelijk is om iets ernstigs op schrift te stellen, is wat ons doet zeggen dat een schrijver is gemaakt.
Groeten.