Robert Louis Stevenson
Robert Louis Stevenson Ik ben geboren op een dag als vandaag uit 1850 en Edinburgh. Fue romanschrijver, essayist en dichter, en sommige werken zijn geworden klassiekers uit de literatuur niet alleen kind en jeugd, maar voor alle leeftijden. Auteur van universele avonturentitels zoals Treasure Island, The Black Arrow, The Lord of Ballantree o Dr. Jeckyll en Mr. Hyde, hij leefde echt een even avontuurlijk leven. Maar vandaag wil ik hem in de zijne gedenken meest onbekende lyrische facet met 4 gedichten gekozen uit zijn werk.
Robert Louis Stevenson
Zoon van een ingenieur, studeerde ook dit beroep en Derecho later in Edinburgh. Maar het had altijd gevoeld aangetrokken door literatuur en besloot zich eraan te wijden. Hij deed het zo goed dat hij in een paar jaar tijd werd een van de belangrijkste schrijvers van zijn tijd.
Zijn populariteit was voornamelijk gebaseerd op de opwindende verhaallijnen van zijn fantasie- en avonturenromans. Maar hij cultiveerde ook poëzie voor kinderen (Tuin van verzen voor kinderen) en volwassenen. Dit zijn 4 gedichten gekozen uit zijn lyrische werk.
4 gedichten
De schommel
Vind je het echt leuk om te kunnen schommelen
en stijgen, dalen ...?
Het is een van de meest opwindende dingen
dat een kind kan doen!
Ik geef mezelf vaart en domineer de tuin
en ik zie daar in de verte
rivieren en bergen, vee en tenslotte
wat is er voor die steden.
Ik ga daarna naar beneden en als ik naar beneden ga, kan ik zien
het gras op de grond,
Ik ga door de lucht, ik duw mezelf weer
En ik ga naar boven, en ik ga naar beneden, en ik vlieg!
Op een dag houden we van elkaar
Tussen het struikgewas van bessen en de eilanden van riet, als door een wereld die alleen maar lucht was, o omgekeerd firmament, gleed de boot van onze liefde. Je ogen waren helder als de dag, stralend stroomde de beek en de uitgestrekte en eeuwige hemel straalde.
Toen de glorie stierf in de gouden schemering, stralend steeg de maan op, en vol bloemen keerden we terug naar huis. Stralend waren je ogen die nacht, we hadden geleefd, oh mijn lief, we hadden liefgehad.
Nu omhult het ijs onze rivier, met zijn witheid bedekt de sneeuw ons eiland, en naast het wintervuur dommelen en dromen Joan en Darby. In de droom stroomt echter de rivier en glijdt de boot van de liefde nog steeds verder.
Luister naar het geluid van de roeispaan die door het water snijdt. En op winterse middagen wanneer fantasie dromen bij het knetteren van de open haard, zingt in de oren van oude geliefden de rivier van hun liefde in het riet.
Oh mijn lief, laten we van het verleden houden, want op een dag waren we gelukkig en op een dag houden we van elkaar.
***
Mijn lichaam is mijn kerker
Mijn lichaam, dat is mijn kerker,
het zijn ook mijn parken en mijn paleizen:
Ze zijn zo geweldig dat ik er altijd ben,
de hele dag, langzaam van de ene naar de andere kant;
en wanneer de nacht begint te vallen
op mijn bed, slaperig,
terwijl het hele gebouw in zijn kielzog zoemt,
alsof een wild kind,
in de schemering zal hij haar van haar pad afleiden,
(zwerven, op een zomerdag
door de hellingen van de berg, en beklommen)
hij slaapt nog steeds op zijn berg;
Ze is zo lang, zo slank, zo compleet,
dat daar, in de eeuwige velden van de lucht,
mijn fantasie vliegt als een vlieger.
***
Zonder mededogen gaan we de nacht binnen
Zonder mededogen gaan we de nacht binnen
het luidruchtige banket verlaten, weggaan bij het verlaten
een beving in de nagedachtenis van mannen,
licht, lief, breekbaar als muziek.
Kenmerken van het gezicht, de tonen van de stem,
de aanraking van de geliefde hand, alles, de een na de ander,
ze zullen omkomen en verdwijnen op aarde:
terwijl in de hal de menigte juicht voor de nieuwe tolk.
Maar iemand duurt misschien wat langer om te vertrekken
en, lachend, onthoud in je oude hart
aan degenen die al lang vergeten zijn.
En morgen trekt ook hij zich terug aan de andere kant van het gordijn.
En dus vergeet de tijd, die voor anderen nieuw zal zijn, ons en gaat door.
***