Pedro Antonio de Alarcon Hij was journalist, romanschrijver, toneelschrijver en ook dichter. Grenadisch de Guadix, was een van de meest prominente vertegenwoordigers van de pre-realistische beweging. Lid van de Royal Academy of the Language, zijn bekendste werk is misschien wel het korte verhaal De nagelen natuurlijk De driehoekige hoed, maar er waren er nog veel meer. Dat is minder bekend de facet als dichter, in feite werd hij er nooit veel voor erkend. Maar vandaag, om vandaag een nieuwe verjaardag van hem te herdenken overlijden in Madrid in 1891, wil ik deze onder de aandacht brengen gekozen sonnetten.
Pedro Antonio de Alarcon
Het is merkwaardig dat, als vertegenwoordiger van deze beweging van overgang naar realisme, de verhalen, verhalen en romans van Alarcón hebben een romantische toon doet denken aan Zorrilla of Hertog van Rivas. En het is ook geweest als een figuur tussen zij en geweldige romanschrijvers van zijn tijd als Galdos, John Valera of Leopoldo Alas «hoorn». Dit zijn 5 gekozen sonnetten van zijn poëtische productie die niet het succes van zijn prozaproductie bereikte.
Rook en as
Ik was aan het roken, lag in mijn fauteuil,
wanneer, in de slaperigheid van kalme duizeligheid,
mijn gouden dromen komen uit, zie ik
van dichte rook te midden van de ondoorzichtige mist.
Maar zelfs niet glorie, mijn ambitie kalmeert,
niets kalmeert mijn koortsige verlangen
totdat, omhuld door lucht, geloof ik
zie je wiegen in een stomende hangmat.
Ik ren naar je toe, mijn hart roept je op
en wanneer het vuur van uw liefde mij betovert
en mijn lippen zullen je mond verzegelen,
van hen, helaas, de sigaar glijdt weg
en het blijft alleen over van zo'n gekke illusie,
rook in de lucht en aan mijn voeten ... Ash.
De bel van pijn
Een uur! ... Vrede zij! -Alles rust,
De nacht slaapt de wereld ... Maar ik kijk,
in de boeken toegeven aan mijn gekke verlangen
brandend pabulum en pittige expansie.
De stem van een vreselijke bel
steek de lucht over met een vlucht op afstand ...
Afscheid van een ziel die naar de hemel stijgt:
ja van een lichaam dat in het graf zonk.
Gelukkig sterfelijk, dat je vlucht uit dit leven,
wie ben je? Wie ben je geweest? Wat heb je gevonden
in de wereld die je verlaat? Jouw spel,
Naar welke nieuwe regio heeft hij je geleid?
Schaduwen of licht? Begrijp je nu iets?
Ah! Vertel me wat dit boek negeert!
De sigaar
Ik rotzooi tabak op papier; grijpen
Ik steek hem aan en ik zet hem aan, hij brandt al
die brandt, sterft; sterven en meteen
Ik gooi de punt, veeg hem ... En naar de auto!
Een ziel omhult God in fragiele modder,
en ontsteekt het in het vuur van het leven,
zuigen tijd en resulteren in vertrek
een lijk. De man is een sigaar.
De as die valt is zijn geluk;
de rook die uw hoop doet opstijgen;
wat zal branden na zijn waanzinnige verlangen.
Sigaar na sigaret tikt de tijd;
kont na kont in de speerkuil,
maar de geur ... verdwaal in de hemel!
Rome
Alleen jij voor twee keer het rijk!
Oh Rome! Je hebt in tijden geoefend!
Alleen jij uit twee beroemde steden
je wikkelt het mysterie in paars!
Tweemaal verbaasde het halfrond
hij dacht na over uw grootheid of uw slechtheid,
volgens de machten van de wereld
Leon of Borgia, Caesar of Tiberius.
Van Persepolis, Nineveh en Carthago
er blijft meer dan grafruïne,
warm zand en eenzame palmen:
En je bent onsterfelijk temidden van verwoesting,
wanneer de Latijnse adelaars omkomen,
je hebt het rijk van zielen veroverd!
Dageraad!
De haan kraait ... En de onheilige ochtend
maakt mensen wakker met zijn licht,
waardoor ze ijdele waanideeën ruilen
door het gedwongen verlangen van een nieuwe dag.
Ze keren dan terug om hen koppig aan te vallen
ambitie en liefde, woeste tirannen,
de vreselijke dagelijkse banen ...
Schuld, baas, verveling, manie ...
En, ondertussen, de onteigende minnaar,
die in dromen het kussen deelden
met deze of die vrouw van wie hij hield,
de meedogenloze dag maakt hem wakker
om hem naar zijn ex-minnaar te laten kijken
oud, getrouwd, gek of gestorven non.
Bron: Buscapalabra