Nazim Hikmet Hij werd geboren op een dag als vandaag in 1901 in Thessaloniki, toen een Turkse stad. Het wordt beschouwd als de meest prominente Turkse dichter van de XNUMXe eeuw. Zijn revolutionaire ideeën dwongen hem de helft van zijn leven in de gevangenis en in ballingschap te leven. Hij publiceerde ook theater en korte verhalen en zijn werk wordt gekenmerkt door de invloed van dichters als Majakovski. Om hem te herinneren of te kennen is hier een selectie van gedichten.
Nazim Hikmet - Gedichten
Meisjes houden van gouddraad...
Meisjes houden van gouden draden
in deze Europese stad
ze lopen rond op pantoffels zoals die van ons.
Boven het Istanbul dat ik naar binnen draag, is de lucht helder.
Een cipres, een fontein, Ãœsküdar.
Zelfs als ik zou rennen, zou ik niet bereiken
het zou de stoom die van het dok komt niet bereiken.
De vijfde dag van een hongerstaking
Als ik het niet goed kan uitdrukken, broeders,
Wat ik je wil vertellen,
U zult mij moeten excuseren:
Ik voel wat duizeligheid
Mijn hoofd tolt een beetje.
Het is niet de alcohol.
Het heeft alleen een beetje honger.
broeders,
Die van Europa, die van Azië, die van Amerika:
Ik zit niet in de gevangenis of in hongerstaking.
Ik heb vannacht in mei languit op het gras gelegen
En je ogen kijken me heel aandachtig aan,
stralend als sterren,
Zo lang als je handen
ze schudden met één hand de mijne,
zoals die van mijn moeder,
zoals die van mijn geliefde,
zoals mijn leven.
Mijn broers:
Aan de andere kant, je hebt me nooit in de steek gelaten,
Niet ik, niet mijn land,
noch aan mijn mensen.
Op dezelfde manier dat ik van je hou,
je wilt de mijne, ik weet het.
Dank u, broeders, dank u.
Mijn broers:
Ik ben niet van plan om te sterven.
Als ik word vermoord
Ik weet dat ik bij jullie zal blijven wonen:
Ik zal in de gedichten van Aragon zijn
(in zijn vers dat het geluk van de toekomst zingt),
Ik zal in de vredesduif zijn, door Picasso,
Ik zal in de liedjes van Paul Robeson zijn
En bovenal
en wat is er mooier:
Ik zal in de triomfantelijke lach van de kameraad zijn,
Onder de havenverladers van Marseille.
Om u de waarheid te zeggen, broeders,
Ik ben blij, gelukkig vrij spel.
De stad, de middag en jij
Tussen mijn armen ben je naakt
de stad, de middag en jij
jouw helderheid verlicht mijn gezicht
en ook de geur van je haar.
Van wie zijn deze beats
die beat bom bom en verward raken met onze adem?
de jouwe? uit de stad? p.m?
Of zijn ze misschien van mij?
Waar eindigt de middag waar begint de stad
waar eindigt de stad waar begin jij?
waar eindig ik waar begin ik?
Twee liefdes
Er is geen ruimte voor twee liefdes in een hart
mentira
kan zijn.
In de stad van koude regens
het is nacht en ik lig in een hotelkamer
mijn ogen zijn gericht op de hoogte
wolken gaan door het plafond
zwaar als vrachtwagens die op nat asfalt rijden
en helemaal rechts
een witte constructie
misschien honderd verhalen
hoog boven schijnt een gouden naald.
Wolken gaan door het plafond
wolken beladen met zonnen als caiques van watermeloenen.
Ik zit op de vensterbank
de weerspiegeling van het water streelt mijn gezicht
Ben ik aan de oever van een rivier?
of aan zee?
Wat staat er op dat dienblad?
op dat roze dienblad
aardbeien of bramen?
Ben ik in een veld met narcissen?
of in een besneeuwd beukenbos?
De vrouwen van wie ik hou lachen en huilen
in twee talen.
Scheiding zwaait in de lucht als een ijzeren staaf ...
Afscheiding zwaait in de lucht als een ijzeren staaf
dat raakt mijn gezicht mijn gezicht
ik ben stomverbaasd
Ik ren weg, scheiding volgt mij
ik kan niet ontsnappen
mijn benen laten me in de steek, ik zal instorten
scheiding is geen tijd of weg
scheiding is een brug tussen ons
fijner dan haar scherper dan een zwaard
fijner dan haar scherper dan een zwaard
scheiding is een brug tussen ons
zelfs als we zitten, raken onze knieën elkaar aan
bron: Tot halve stem