Moby Dick.
Moby Dick, Herman Melville, is het verhaal van een man die geobsedeerd is door de jacht op een gevaarlijke en mysterieuze witte potvis. De man in kwestie, kapitein Ahab, wil wraak nemen op de walvisachtigen omdat die jaren geleden zijn been tijdens een achtervolging heeft afgescheurd. Hij voert het bevel over het walvisschip De Pequod en zijn zeemanschap.
Het boek is verteld door Ismael, een jonge zeeman. De andere leden van de bemanning zijn Starbuck, Stubb en Flash (respectievelijk eerste, tweede en derde commandant); de harpoeniers, Queequeg, Tashtego en Dagoo. Ze zijn het er allemaal over eens om aan een zogenaamd zakelijk avontuur te beginnen. Maar als de gebeurtenissen ingewikkeld worden, maakt Achab het doel van de missie duidelijk: zijn wraak.
Auteur Bio, Herman Melville
Geboorte, gezin en jeugd
Herman Melville werd op 1 augustus 1819 geboren in New York, VS, in een familie die afstamde van de Schotse aristocratie. Hij was het tweede kind tussen Allan en Maria Ganservoort Melvill (de tweede "e" in de achternaam werd toegevoegd na de dood van de vader in 1832). Herman groeide op in de schaduw van zijn oudere broer, in feite vond zijn moeder hem op zevenjarige leeftijd "erg onhandig om te spreken en traag om te begrijpen".
De Melvills wilden onderwijs van wereldklasse voor hun kinderen vanwege de bekendheid van het gezin. Maria's vader werd beschouwd als de rijkste man in Albany, New York, en ook als een held van de Revolutionaire Oorlog. Aan de andere kant was Allan Melvill lid van de Boston Tea Party en streefde hij er altijd naar het uiterlijk en de status van het gezin te behouden.
Jeugd en opleiding
Familiebedrijven werden zo ingewikkeld dat Allan Melvill in januari 1832 overleed, overweldigd door zorgen en zware schulden. Maria was weduwe en had vier zonen en vier dochters. Daarom moesten de twee oudste zoons werken. De tiener Herman werkte tot 1935 als bankreceptionist en daarna in de familiewinkel terwijl hij naar de Albany Classical School ging.
Zijn eerste ervaringen op zee
In 1837 maakte hij zijn eerste transoceanische oversteek naar Liverpool. Na een jaar keerde hij terug naar de Verenigde Staten om als leraar te werken. In 1941 ging hij anderhalf jaar mee op een walvisvaarder over de Stille Zuidzee. Het avontuur mondde uit in een maand onder kannibalen op de Marquesaseilanden. Hij wist te ontsnappen aan boord van een Australisch koopvaardijschip, maar moest na zijn ontscheping in Tahiti enkele weken in de gevangenis blijven.
In 1943 meldde Herman Melville zich in Honolulu (Hawaï) als lid van de bemanning van een fregat van de Amerikaanse marine. Zo'n schat aan ervaringen als zeeman en soldaat inspireerde hem tot het schrijven en publiceren van zijn eerste romans. Op deze manier verschenen ze Typee (1846) Omoo (1847) Dinsdag (1849) Redburn (1849) y De witte oorlog (1850).
De redactionele paradox van Moby Dick
In de vroege jaren 1850 vestigde hij zich in een landelijke boerderij in Massachusetts. Daar sloot hij een hechte vriendschap met de auteur Nathaniel Hawthorne, aan wie hij zijn meesterwerk opdroeg: Moby Dick (1851). Het witte walvisboek leverde echter niet veel verkopen op. Eigenlijk kwam de beoordeling van Melville's werk na zijn dood. Wat meer is, zijn volgende bericht, Pierre (1852), was een enorme mislukking.
Enkele jaren later bracht Herman Melville een compilatieboek uit met zijn beste verhalen in Verhalen van Piazza (1856) waaronder korte recensies over de Galapagos-eilanden. Helaas vormde de verkoop van zijn boeken geen inkomen waarmee hij uitsluitend van schrijven kon voorzien. Daarom werkte hij tussen 1866 en 1885 als douane-inspecteur in New York.
Zijn laatste berichten
Ondanks zijn havenbezetting kon Herman Melville posten Aspecten van de oorlog (1866) y Clarel (1876). Zijn nieuwste roman, Billy Budd, zeeman (1924), voltooide het maanden voor zijn dood, die plaatsvond in New York op 28 september 1891. Tegenwoordig wordt Melville algemeen erkend als een van de grootste Amerikaanse romanschrijvers aller tijden.
Analyse Moby Dick
Mentaliteit van de tijd
Het portaal PSHschool.com (juli 2015) merkt op: "In Melville's tijd had de kapitein van een schip onbeperkt gezag." Iedereen aan boord wist dit en bij onenigheid vermeden ze elke directe confrontatie met de kapitein. Anders leidde het negeren van hun bevelen tot willekeurige vernedering en / of zeer zware straffen.
Herman Melville.
Onder deze ijzeren regels waren de interacties van de karakters van Moby Dick. In die zin verwoordt Veronica Faller in haar essay (2013) voor het seminarie "De walvis" de waarden van "mannelijkheid en vriendschap" voelbaar in het werk. Evenzo ziet Faller dat “de afwezigheid van vrouwen in Moby Dick"Komt voort uit twee specifieke redenen:" de behoefte aan acceptatie en de behoefte aan overheersing ".
symboliek
Artsen, Meenakshi Sharma Yadav (King Khalid University) en Manoj Kumar Yadav (onafhankelijk), beschrijven de symbolen in het werk heel treffend. In zijn post voor de Internationaal tijdschrift voor taalkunde, literatuur en vertaling (2019), leggen de onderzoekers uit dat de witte kleur zuiverheid en engelachtige goedheid weerspiegelt.
Maar het wit kan ook de personificatie worden van racisme, vooroordelen, strengheid en elke eerlijke weergave van de natuurwetten. Uiteindelijk zegeviert de witte potvis niet omdat het een belichaming is van Gods toorn. Nee, Moby Dick wint vanwege zijn aanpassingsvoordeel ten opzichte van andere landwezens (mannen) die doen alsof ze hem op zee uitdagen.
Synthese van Moby Dick
Home
De gebeurtenissen worden verteld door de zeeman Ismael in de eerste persoon, die zijn verblijf beschrijft op het eiland Nantucked, aan de oostkust van de Verenigde Staten. In het begin drukt het zijn aantrekkingskracht uit onherstelbaar richting de zee terwijl we twee van de hoofdrolspelers uit het boek introduceren: de harpoeners Queequeg en Mapple. Met de eerste smeedt hij een zeer hechte vriendschap en begint aan de klein, een kleine walvisvaarder met een ongrijpbare en gereserveerde kapitein.
Eenmaal gezeild ontmoeten Ismael en Queequeg de rest van de bemanning: onderofficier Starbuck, Second Sailor Stubb en Third Officer Flash. Bovendien is de klein Het heeft twee harpoeniers: Tashtego (van de Noord-Amerikaanse etnische groep Aquinnah Wampanoag) en Dagoo "de Afrikaan". De schijnbaar dreigende en ongemakkelijke kapitein Achab wordt pas na enkele dagen op zee gezien.
Het citaat van Herman Melville.
Het majestueuze doel
Achab achtervolgt zijn mysterieuze doelwit met zo'n passie - of liever gezegd: obsessie - dat hij uiteindelijk de hele bemanning besmet. Het is de beroemde Moby Dick, ooit gezien door Queequeg en door de andere harpoeniers. Op dit punt bekent Achab aan zijn mannen de exclusieve en ware missie van de expeditie: het doden van de witte potvis.
Alleen Starbuck blijft voorzichtig omdat hij het achtergrondmotief van de aanvoerder kent (het verloren linkerbeen wreken) en vreest voor de integriteit van zijn teamgenoten. Om zijn motieven te verhullen, beveelt Achab de bemanning om eventuele waarnemingen van potvissen te melden. Het meest intrigerende aan de situatie is de ontdekking van een verborgen bemanning die de oversteek had gemaakt met de anderen onder leiding van de Perzische Fedallah.
Obsessie en slecht voorteken
Ahab verrast de hele bemanning van de klein wanneer hij zelf aan boord gaat van een van de harpoenschepen in de hitte van de walvisjacht. Later wordt de expeditie bereikt met een andere boot, de Albatros, maar de door hen verstrekte informatie over de witte walvis is onverstaanbaar. Achab en zijn matrozen vinden echter een solide aanwijzing ... maar het blijkt een gigantische octopus te zijn.
De aanwezigheid van het enorme weekdier wordt geïnterpreteerd als een positieve indicatie door Queequeg, die koppotigen associeert met hun roofdieren: potvissen. In plaats daarvan symboliseert het voor Starbuck een verschrikkelijk voorgevoel. In het midden van de moordpartij die bijna de hele bemanning van de klein, jagen ze op een zeer grote zwarte potvis. Het vlees van de odontocete wordt aan de zijkant van het schip gedragen.
Bijgeloof demonisch?
El klein hij verandert tijdelijk zijn doel om een boreale walvis te achtervolgen vanwege een verondersteld goed voorteken dat door Fedallah wordt gehanteerd. Het bestaat uit het binden van de overblijfselen van een potvis en een boreale walvis aan de zijkanten van het schip. Om deze reden negeert Achab opzettelijk het advies van de kapitein van het Jerobeam, die hem berispte om niet met Moby Dick te rotzooien.
Stubb en Flash vermoeden inmiddels dat de mysterieuze Perziër inderdaad de duivel zelf is (die de ziel van Achab heeft gekocht). In de dagen daarna blijven de slechte signalen zich herhalen: een andere walvisvaarder die midden in de jacht is vernietigd, gewonde collega's en bange matrozen. Ondertussen worden de verschillen tussen Starbuck en zijn kapitein steeds duidelijker, aangezien Achab niet lijkt uit te kijken naar het welzijn van zijn matrozen.
Drie dagen van dodelijke koppigheid
Achab, in plaats van acht te slaan op de botte waarschuwing van de kapitein van een Britse walvisvaarder (van de Genot) gedecimeerd door Moby Dick, beschouwt zijn verhaal als de ultieme aanwijzing. Inderdaad, kort na de klein bijpraten met Moby Dick. Meteen gaan de boten het water in om de slachting op gang te brengen, maar de potvis vernietigt de boot van Achab, die zich dankzij Stubb amper weet te redden. De dag duurt nog twee dagen.
Zelfs als Moby Dick het kunstbeen van Achab inslaat, ziet de kapitein geen reden. Op de derde dag slaagt Achab erin de potvis te harpoeneren, waarna de zere walvisachtigen de boeg van de klein, die begint te zinken. Ten slotte drijft Achab een dodelijke speer in Moby Dick, maar hij raakt verstrikt in de harpoensnoer en verdrinkt. Er blijft maar één overlevende over om de gebeurtenissen te vertellen: Ismael, opnieuw grootgebracht dankzij de kist die Queequeg voor zichzelf had gemaakt en gered door een andere walvisvaarder.