Om een gedicht te begrijpen, moet je de verschillende factoren kennen waaruit het bestaat. Poëzie is een kunst en volgt een reeks regels die de dichter goed kent en de goede lezer van poëzie zou graag meer willen weten.. Het is waar dat in de afgelopen decennia en jaren de regels die dit literaire genre altijd heeft gevolgd, flexibeler zijn geworden. Maar deze regels moeten eerst worden begrepen om later te kiezen wat voor soort poëzie je wilt maken, of ook leuk vindt om te lezen.
De metriek van een gedicht bestaat uit de elementen die we op een gegeven moment allemaal op school leren; en dat we ons vandaag de dag nog steeds herinneren met meer of minder succes en diepgang. In dit artikel verzamelen we de belangrijkste regels in de metriek van een gedicht.
Eerste concepten: couplet, strofe en gedicht
De verzen zijn elk van de regels die het poëtische tekstlichaam vormen en aan een maat onderworpen zijn.
De strofe, zegt de Koninklijke Spaanse Academie, is "elk van de delen samengesteld uit hetzelfde aantal verzen en op dezelfde manier geordend als sommige poëtische composities.
Het gedicht is dus de totale structuur. Het kan een variabele lengte hebben, afhankelijk van het aantal verzen en het type vers waaruit het is gemaakt.
De metriek wordt gebruikt om een gedicht te kunnen meten, en de verzen en coupletten worden gemeten. Het helpt om de poëtische tekst te structureren. Daarom is het zo belangrijk om de metriek te kennen als we poëzie willen schrijven of analyseren. De metriek heeft verschillende elementen die de verzen en coupletten meten: het rijm dat een vers normaal gesproken heeft, kan medeklinker of assonant zijn, van meer of minder kunst, afhankelijk van het aantal lettergrepen, waarvoor er een vorm van meting is.
assonant en medeklinkerrijm
Het medeklinkerrijm is er een waarin de laatste woorden medeklinker rijmen, dat wil zeggen, komt overeen met medeklinkers en klinkers. Voorbeeld:
[…] je lichaam gaat weg, niet je zorgophef;
Ze zullen as zijn, maar het zal logisch zijn;
stof zullen ze zijn, meer stof in liefdeophef".
Assonantierijm stemt alleen overeen met klinkers. Voorbeeld:
Geen opschrift alguna,
waar de vergetelheid woont,
daar zal mijn t zijnumba.
Verzen van kleine kunst en grote kunst
kleine kunstverzen
Die verzen met maximaal acht lettergrepen. De Spaanse taal heeft vanwege zijn cadans en ritme de achtste lettergreep als couplet bij uitstek. De kleine kunstverzen zijn onderverdeeld in:
- 2 lettergrepen: bisílabo.
- 3 lettergrepen: drielettergrepige.
- 4 lettergrepen: tetrasyllabe.
- 5 lettergrepen: pentasílabo
- 6 lettergrepen hexasílabo.
- 7 lettergrepen: heptasílabo
- 8 lettergrepen: achtlettergrepige.
belangrijke kunstverzen
Sop verzen die uit meer dan acht lettergrepen bestaan. In hogere kunst in het Spaans valt het hendecasyllabische vers op (ook vanwege Italiaanse invloed), dat meestal wordt gecombineerd met andere kleine kunstverzen in poëtische composities. De verzen van de belangrijkste kunst zijn de volgende:
- 9 lettergrepen: eneasílabo.
- 10 lettergrepen: decasyllable.
- 11 lettergrepen: zeslettergrepige.
- 12 lettergrepen: dodecasyllable.
- 13 lettergrepen: tridecasílabo.
- 14 lettergrepen: Alexandrijns.
De scherpe en onduidelijke woorden
De gewone woorden komen in het Spaans het meest voor. In een poëtische tekst voegen ze noch het laatste woord van een vers toe, noch verwijderen ze het af. Voorbeeld:
"De laatste [11 lettergrepen] mogen mijn ogen sluiten." "Pos-tré-ra" is een plat woord dat geen extra lettergreep aan het gedicht toevoegt.
Daarentegen de gedichten waarvan de verzen eindigen op een acuut woord of esdrújula wijzigen het aantal lettergrepen. Palabras agudas voegt één lettergreep toe en esdrújulas trekt er één af.
Voorbeeld van scherpe woorden: "Dwaze mannen die beschuldigen [7+1 = 8] / vrouwen zonder reden [7+1 = 8]".
Voorbeeld van esdrújula-woorden: «Ik herinner me dat er een wereld is en dat er tranen zijn [12-1=11]».
metrische licenties
sinalefa
Het komt voor dat in een couplet een woord kan eindigen op een klinker en het volgende ook. In dit geval wordt een signaal gevormd, dat wil zeggen de laatste en de eerste klinker worden samengevoegd en vormen een enkele lettergreep. Voorbeeld: bladawind (blad naar de wind).
umlaut
Het trema is heel duidelijk omdat de auteur het opzettelijk plaatst, dat wil zeggen, zorgt ervoor dat twee klinkers die samen zouden moeten gaan, worden gescheiden in twee lettergrepen. Het is de uitsnijding van een tweeklank. Op deze manier, en zoals ook gebeurt met de rest van de licenties, bereikt de dichter de gewenste maatstaf. Voorbeeld: Tri-EWN-fo.
synerese
Het is het tegenovergestelde van het trema. Synerese voegt twee klinkers samen die in principe gescheiden zouden moeten worden omdat ze van nature geen tweeklank vormen. Voorbeeld: peor/poeja.
hiaat
De hiatus veronderstelt het tegenovergestelde van de sinalefa. Twee klinkers die samen moeten komen (woordfinale klinker en woordvolgende klinker) doen dat niet. Voorbeeld: denkeen + en.
Belangrijkste soorten coupletten
In de volgende artikel vind je de belangrijkste soorten coupletten: couplet, tercet, soleá, quartet, redondilla, serpentesio, kwatrijn, copla, seguidilla, cuaderna vía, limerick, kwintet, lier, sextet, sextilla, couplet met gebroken voet, achtste real, tiende of spinel, sonnet, romance, silva.
Analyse van "Constante liefde, voorbij de dood"
Vervolgens analyseren we een gedicht van Francisco de Quevedo. Het is een sonnet, dit is een strofische vorm verdeeld in twee kwatrijnen en twee triolen, met medeklinkerrijm. Op deze manier kunnen we ook laten zien hoe we het aantal lettergrepen in het couplet, het rijm en de strofestructuur kunnen aangeven. U kunt dan controleren de hoofdletters die overeenkomen met de hendecasyllables, dat wil zeggen, arte mayor (als er kleine letters waren, zouden we te maken hebben met kleine kunstverzen). Evenzo zie je ook hoe de rijmpjes zijn gekoppeld en hoe de coupletten zijn georganiseerd. Dit gedicht heeft bijvoorbeeld de volgende metrische structuur: ABBA ABBA CDC DCD.
Moge mijn ogen als laatste sluiten [A]
schaduw dat de witte dag me zal nemen, [B]
en je zult in staat zijn om deze ziel van mij los te laten [B]
tijd om zijn angstige gretigheid te vleien; [EEN]
maar niet, aan die andere kant, aan de kust, [A]
zal het geheugen achterlaten, waar het brandde: [B]
zwemmen kent mijn vlam koud water, [B]
en het respect voor de strenge wet verliezen. [EEN]
Ziel voor wie een gevangenisgod is geweest, [C]
aders die humor aan zoveel vuur hebben gegeven, [D]
merg dat glorieus is verbrand, [C]
je lichaam zal vertrekken, niet je zorg; [D]
ze zullen as zijn, maar het zal logisch zijn; [C]
Stof zullen ze zijn, meer stof in liefde. [D]