In deze Een tijd die zo krampachtig en angstaanjagend is dat het de Europese bevolking teistert, gezien de economische, politieke en institutionele crisis die sinds de Tweede Wereldoorlog wordt herinnerd, ben ik er voorstander van om, wanneer daarom wordt gevraagd, de gretige lezing van De moeder van Máximo Gorki.
Gorky reflecteert in dit werk de ontwaken van de arbeidersklasse, vechtend voor die Derechos die inherent zijn aan de mens en die destijds waren vertrappeld door het tsarisme (Overheid, kerk, justitie, politie en leger).
Gorky vertelt het verhaal van pelagia, bekend als "De moedere ”, een teken dat de ontwaken van het Russische proletariaat voor de socialistische realiteit, zei het ontwaken leidde tot een gevecht dat het leven van sommige personages zou kosten.
Na de dood van Pelagia's echtgenoot, die haar martelt, zowel fysiek als psychisch, tot het moment van haar dood, haar zoon, Pavel, hij wordt meer gereserveerd. Al snel zou Pelagia, na een ontmoeting bij haar thuis, ontdekken dat de redenen voor deze toestand in haar liggen Politieke neigingen, socialistische leider in fabrieksarbeid. In de loop van de tijd vonden er steeds meer vergaderingen plaats waarin onderwerpen werden besproken, waarover vandaag wordt gedebatteerd en die beetje bij beetje ze zorgen ervoor dat de moeder uit die angst komt die door het tsarisme is aangewakkerd, na de arrestatie van zijn zoon om politieke redenen, in activisthij bracht folders naar de fabriek van zijn zoon, vervoerde illegale kranten naar plattelandsgebieden of bracht socialistische ideologie over aan de arbeidersklasse.
Ten slotte worden Pavel en zijn medewerkers in Siberië tot gevangenisstraf veroordeeld in een proces dat pantomime zou worden genoemd. Kort daarna, en wanneer de moeder op het punt staat weer illegale politieke documentatie te vervoeren, realiseert ze zich dat ze is gevolgd door een tsaristische spion die is gearresteerd en zwaar geslagen.