Marie, een nieuwe mix van genres, reizen, zwart en erotisch, uitgegeven door Ediciones Atlantis.
Marie, door Mariola Díaz-Cano Arévalo, is geweest finalist voor beste romantische / erotische roman in de IX editie van de Atlantis Awards - La Isla de las Letras, die uitgeverij Atlantis schonk aan de in 2017 gepubliceerde werken.
In een tijd waarin er meer romans dan lezers zijn, hebben veel lezers buurtboekwinkels verlaten voor de digitale boekenreuzen, literaire onderscheidingen zetten een kwaliteitszegel op literatuur, onderschrijven en vervangen soms anderen de aanbeveling wat ze deden en blijven doen de boekverkopers van al het leven, dat lezers werden geboren en besloten om van hun passie hun manier van leven te maken.
Marie: fusie van reisromans, het noir-genre en erotiek.
"Achttien maanden achter de tralies is niets en genoeg om zelfs je huid te willen vergeten, vooral als ze het op je speelden, dus het ijs en de sneeuwstorm waren dromerige strelingen."
Marie is een reisroman, ingekaderd in het erotische romantische genre. Daarin vinden we hou van seks (wat is liefde zonder seks ...), muziek y pokerspellen, zwarte accenten, dramatisch en een verrassend einde.
In de woorden van de auteur zelf, Marie
"Het is geen gemakkelijke roman, hoewel het heel snel kan worden gelezen als men niet bevooroordeeld is en houdt van liefdesverhalen die niet gebruikelijk zijn.
Het is als een roadmovie met veel ingrediënten waar de boventoon voert een innerlijke reis van de personages wanneer het liefdesverhaal ontstaat dat als een rode draad naar de roman dient. Het is ook een verhaal van overwinnen, willen leven en verlossing.
En heeft meer beïnvloeden del harde en harde toon de Het laatste einde van de schepping, van Tim Willocks, dan van een cafeïnevrije sado, maar ook met de gevoel en intensiteit door Jane Eyre.
«'Kus me alsjeblieft niet op de mond.' Je weet hoeveel ik van je hou.Ik was niet van plan het te doen en ze wist het, maar ik zei het altijd voordat ik in bed ging. Het maakte mij niet uit en bij die gelegenheid ook minder.
'Je gaat me toch niets vertellen, hè?'
"Je weet het niet." Ik wil gewoon neuken.
'De laatste keer dat we de liefde bedreven.'
"We hebben nooit de liefde bedreven, Kitty, en niet meer praten, Oke?.
Opvallend is dat het zo is geschreven in eerste persoon mannelijken dit het is de gunst van mannelijke lezers waard, die zich identificeren met de hoofdpersoon.
`` Maar noch die dag, noch kon ik haar aanraken, hoe graag ook, vanaf die ochtend wilde ik haar altijd met al mijn macht omdat ik dacht dat ik, ook altijd, met haar zou willen slapen, verliefd en verliefd zou worden haar.
Marie is een roman met de naam van een vrouw en in de eerste persoon verteld door een man.
Synopsis van Marie
1973. El Francés is een speler en muzikant die net is vrijgelaten uit de gevangenis. Op bezoek bij een voormalige mentor en vriend ontmoeten aan zijn nichtje, Marie Martin. Samen gaan ze op reis van het oosten naar het westen van de Verenigde Staten. Hij voor boete en wraak, zij om een nieuw leven te beginnen met haar zus.
Lange reizen met trein en auto passeren door Chicago, Denver of Salt Lake City die u naar ontmoetingen en meningsverschillen met vrienden, vijanden en voormalige geliefden. Tussendoor, pokerspellen en meer weddenschappen op illusies om hun bestemming te bereiken die misschien een definitief begin of einde is.
Maar wat zullen ze echt vinden op die reis en met wie spelen ze het belangrijkste spel?
De auteur:
Mariola Díaz-Cano Arévalo behoort tot de vintage manchega uit 70 en is lezer, schrijver en filmliefhebber per definitie en genen. Hij studeerde Engelse filologie en is spelling- en stijlcorrector.
Gepassioneerd over genre noir, wordt ook aangetrokken historische en romantische roman. Tot zijn referentie-schrijvers behoren RL Stevenson, EA Poe, Charles Dickens of Pearl S. Buck, en tijdgenoten zoals Arturo Pérez-Reverte, Víctor del Árbol, Francisco Narla, Fred Vargas, Don Winslow, James Ellroy of Jo Nesbo.
De mening van enkele lezers over Marie:
«Lang geleden las ik Marie En sindsdien heeft het mijn hoofd niet meer verlaten. Een klein verhaal dat je haakt omdat je krijgt het gevoel dat hun karakters echt zijn, dat je ze ooit hebt ontmoet en het is onmogelijk voor u om niet in hen in te leven. Elke pagina wordt genoten en laat een stempel achter. Wat mij het meest heeft verrast en verbaasd, is uw vermogen om in het mannelijke karakter te komen en zijn puur mannelijke instincten te beschrijven. "
'We zaten met z'n drieën in die auto. Ik voel vanaf de achterbank zoveel emoties: woede, wraak, hartstocht, loyaliteit, vriendschap, teleurstelling, liefde, haat, zoetheid, spijt, angst… Toen de laatste halte kwam, wilde ik niet uitstappen. Ik stapte uit de auto met een snuifje in mijn maag, ik verliet Marie en de Fransman om hun avontuur voort te zetten. Bedankt voor het schrijven zoals u doet ».
"Vanaf het begin, de sloppenwijktaal en de arrogante en twistzieke persoonlijkheid van de Fransen springen in het oog van een verhaal waarin het eerste deel is als het bijwonen van een risicovolle klim door twee mensen die alleen verenigd zijn door op een bestemming aan te komen en de reis te delen ».