Citaat door Manuel Rivas.
Manuel Rivas is een Spaanse schrijver die wordt beschouwd als een van de meest vooraanstaande exponenten van de hedendaagse Galicische literatuur. Tijdens zijn carrière heeft hij zich toegelegd op de uitwerking van romans, essays en poëtische werken; wat hij zelf "geslachtssmokkel" noemt. Veel van zijn boeken zijn in meer dan 30 talen vertaald, en sommige zijn bij verschillende gelegenheden verfilmd.
Evenzo de Galicische schrijver viel op door zijn werk op journalistiek gebied. Dit werk is weerspiegeld in de samenstelling ervan: Journalistiek is een verhaal (1994), die wordt gebruikt als referentietekst in de belangrijkste faculteiten voor informatiewetenschappen in Spanje.
Biografie
De schrijver en journalist Manuel Rivas Barrós werd op 24 oktober 1957 in La Curuña geboren. Hij kwam uit een bescheiden gezin, zijn moeder verkocht melk en zijn vader werkte als metselaar. Ondanks de wisselvalligheden slaagde hij erin om aan IES Monelos te studeren. Jaren later - terwijl ik als journalist werkte - hij studeerde en behaalde zijn diploma in informatiewetenschappen aan de Complutense Universiteit van Madrid.
Journalistieke werken
Rivas heeft een lange carrière als journalist gehad; Hij heeft zich verdiept in zowel de geschreven media als op radio en televisie. Op 15-jarige leeftijd maakte hij zijn eerste baan in de krant Het Galicische ideaal. In 1976 trad hij toe tot het tijdschrift Thema, een post geschreven in het Galicisch.
Zijn carrière in het Spaanse tijdschrift valt op Wijzigen 16, waar hij uiteindelijk plaatsvervangend directeur werd en verantwoordelijk voor het cultuurgebied van De ballon. Wat betreft zijn deelname op het gebied van radio, het heropende in 2003 -samen met Xurxo Souto- Kwak FM (La Curuña gemeenschapsradio). Momenteel werkt hij als schrijver voor de krant El País, werk dat hij daar sinds 1983 doet.
Literaire race
Rivas schreef zijn eerste gedichten in de jaren 70, die hij publiceerde in het gelijknamige tijdschrift van de groep Loïa. Gedurende zijn traject als dichter heeft 9 gedichten gepresenteerd en een bloemlezing genaamd: De stad van de nacht (1997). Dit boek wordt aangevuld met een schijf, waarop hij zelf 12 van zijn composities reciteert.
Evenzo heeft de schrijver zich gewaagd aan het maken van romans met in totaal 19 publicaties. Zijn eerste werk in dit genre draagt de naam van Een miljoen koeien (1989), die verhalen en gedichten bevat. Met dit werk behaalde Rivas voor het eerst de onderscheiding van de Galicische verhalende kritiek.
Tijdens zijn carrière Hij heeft verschillende werken gepubliceerd die hem bekendheid hebben gegeven, net als de verhalenverzameling Wat wil je van mij, liefje? (1995). Hiermee behaalde hij de National Narrative Awards (1996) en Torrente Ballester (1995). Hierbinnen is de collectie: De tong van vlinders, kort verhaal verfilmd in 1999 en winnaar van de Goya-prijs voor het beste aangepaste scenario in 2000.
Onder zijn meest relevante werken kunnen we noemen: Het timmermanspotlood (1998) De verloren vlammen (2002) Beide van ons (2003) Alles is stilte (2010) y De lage stemmen (2012). Het laatste boek van de auteur is Leven zonder toestemming en andere westerse verhalen (2018), dat is samengesteld uit drie korte romans: De angst voor egels, leven zonder toestemming y Heilige zee.
Beste boeken van Manuel Rivas
Wat wil je van mij, liefje? (1997)
Het is een boek dat bestaat uit 17 verhalen die verschillende thema's beschrijven over menselijke relaties, zowel traditioneel als actueel. In dit stuk de journalistieke geest van de auteur wordt weerspiegeld, waar liefde de basis is in alle verhalen. Dit gevoel komt in verschillende facetten tot uiting: van het platonische tot het trieste liefdesverdriet.
sommige van deze verhalen hebben een vrolijke en komische toon, maar andere raken sterkere thema's, weerspiegelingen van de huidige realiteit. De mensen die in deze verhalen schitteren zijn gewoon en eenvoudig, zoals: een reiziger, een melkmeisje, een jonge muzikant, kinderen en hun beste vrienden; elk met een bijzondere aantrekkingskracht.
Van de verhalen vallen de volgende op: De tong van vlinders, een verhaal tussen een zuigeling en zijn leraar, die wordt beïnvloed door de vernietiging van de jaren 30. Dit verhaal werd met succes aangepast voor het grote scherm door Antón Reixa. Ten slotte moet worden opgemerkt dat deze compilatie in meer dan 30 talen is vertaald en de auteur in de literaire wereld heeft erkend.
Verhalen van Wat wil je van mij, liefje? (1997):
- "Wat wil je van mij, liefje?"
- "De tong van vlinders"
- "Een saxofoon in de mist"
- "Melkmeisje van Vermeer"
- "Gewoon daarbuiten"
- "Je zult heel blij zijn"
- "Carmiña"
- "The Mister & Iron Maiden"
- "De immense begraafplaats van Havana"
- "Het meisje in de piratenbroek"
- "Conga, Conga"
- "Dingen"
- "Tekenfilm"
- "Een witte bloem voor vleermuizen"
- "Het licht van de Yoko"
- "De komst van wijsheid met de tijd."
Het timmermanspotlood (2002)
Het is een romantische roman die ook toont de realiteit van de republikeinse gevangenen in de gevangenis van Santiago de Compostela in 1936. Het verhaal wordt in de eerste en derde persoon verteld door twee hoofdpersonages: Dr. Daniel Da Barca en Herbal. Ook een belangrijk onderdeel van de plot: Marisa Mallo en de schilder - een gevangene die verschillende scènes tekent met een timmermanspotlood.
Synopsis
In deze roman het liefdesverhaal tussen Dr. Daniel Da Barca —republikein— en de jonge Marisa Mallo wordt gepresenteerd. Da Barca zit gevangen vanwege zijn politieke gedachten en daden. Dit bemoeilijkt de relatie tussen de twee, omdat ze moeten vechten voor hun liefde, hun toekomstige huwelijk op afstand en de realiteit dat het hele land leeft.
Aan de andere kant is er de gevangene Herbal, die Da Barca in de gevangenis ontmoet en door hem geobsedeerd raakt. Deze officier is een gestoord persoon, die geniet van marteling en misbruik, en heeft veel van de executies in de gevangenis uitgevoerd.
De schildervan zijn kant valt op door zijn enorme schildertalent. Hij tekende de Pórtico de la Gloria, en daar maakte hij een voorstelling van zijn mishandelde metgezellen. Het werk werd gedaan met alleen een timmermanspotlood, dat Herbal een tijdje voordat het werd uitgevoerd van hem had afgenomen.
Naarmate het verhaal vordert, de dokter wordt ter dood veroordeeld. Voor zijn executie ondergaat hij veel mishandeling door Herbal, die probeert zijn leven te beëindigen voordat het vonnis is afgelopen. Ondanks tegenspoed slaagt hij erin te overleven en zijn verlangen om met de liefde van zijn leven te trouwen, te vervullen. Jaren later krijgt hij zijn vrijheid en belandt hij in ballingschap in Latijns-Amerika, van waaruit hij zijn deel van het verhaal vertelt in een interview.
De lage stemmen (2012)
Het is een autobiografisch verhaal van de ervaringen van de auteur en zijn zus María, van kindertijd tot volwassenheid in La Curuña. La De geschiedenis wordt beschreven in 22 korte hoofdstukken, met titels die een kleine inleiding geven aan de inhoud. In de roman toont de hoofdpersoon zijn angsten en verschillende ervaringen aan zijn familie; veel van deze met een droevige en nostalgische toon.
Synopsis
Manuel Rivas vertelt de herinneringen aan zijn jeugd met zijn gezin, met bijzondere nadruk op de Galicische cultuur en landschappen. Veel scenario's in zijn leven worden kort beschreven, met duidelijk gemengde gevoelens.
In het verhaal valt María op - haar lieve zus-, die ze laat zien als een rebelse jonge vrouw met een uitgesproken karakter. Aan het einde van het stuk wordt ze van harte geëerd, omdat hij stierf nadat hij leed aan een vraatzuchtige kanker.
