Tegenwoordig genieten we van onze huidige literatuur en ook van de klassiekers die beroemde auteurs ons hebben nagelaten voordat we vertrokken, maar hoe is literatuur in onze tijd ontstaan? Weet jij iets over de literaire traditie? Als je je ooit hebt afgevraagd hoe deze hobby, waar velen van ons zo verslaafd aan zijn geraakt, zich door de eeuwen heen heeft verspreid, blijf dan bij ons en lees dit artikel. Daarin vertellen we je de literaire transmissie tot de dag van vandaag.
De literaire traditie
Als we het hebben over literaire traditie, hebben we het over de reeks werken die door de geschiedenis heen zijn gemaakt. Deze reeks werken vormt een achtergrond die schrijvers, zowel huidige als oude, gebruiken als model voor je creaties.
La Spaanse literaire traditie Het bestaat uit de reeks werken die in de loop der jaren in Spanje zijn geschreven, maar het onderhoudt nauwe banden met de literatuur van andere landen zoals Frans, Italiaans, Engels, etc. Bijvoorbeeld: Pinocchio of Gulliver behoren niet tot de Spaanse literatuur, maar het zijn karakters die deel uitmaken van onze traditie.
Spaanse literatuur wordt gevormd binnen de westerse literaire traditie, waar ook andere Europese en Amerikaanse literatuur deel van uitmaken. Deze literaire traditie begon zich te vormen in de Het oude Griekenland 28 eeuwen geleden en werd verhoogd door bijdragen van schrijvers van de Het Oude Rome en voor de bijbelse traditie. Rome, Griekenland en de Bijbel droegen thema's en stijlen bij die eeuwen later dienden en die Europese en Amerikaanse schrijvers blijven inspireren.
Literair overdrachtsproces
Het proces dat de overdracht van literatuur in de loop der jaren mogelijk heeft gemaakt het werkt zo: een schrijver neemt bestaande argumenten, thema's en karakters en verwerkt deze in zijn werk door middel van een transformatieproces; op zijn beurt wordt dit nieuwe werk een inspiratiebron voor anderen.
Een voorbeeld van dit proces is het verhaal van het personage dat zijn toekomst plant, maar alles verliest. Deze fabel heeft een oude oorsprong en is nog steeds aanwezig. Vervolgens gaan we zien hoe dit verhaal in de loop van de tijd is geëvolueerd door middel van nieuwe literaire teksten:
pancha tantra
In een oud werk van de Indiase literatuur, pancha tantra, wordt een verhaal verzameld waarvan de hoofdrolspeler een arme brahmaan is die droomt van de voordelen die de verkoop van zijn rijstkoker hem zal opleveren, maar per ongeluk breekt de pot. Het verhaal begint als volgt:
Op een bepaalde plaats woonde een brahmaan genaamd Svabhakripana, die een pot vol rijst had die hij als aalmoes had gekregen. Hij hing deze pot aan een spijker aan de muur, zette zijn bed eronder en bracht de nacht door met kijken zonder zijn ogen eraf te halen, terwijl hij zo dacht: -Deze pot zit helemaal vol met rijstmeel. Als er nu een tijd van hongersnood komt, kan ik honderd zilverstukken van hem krijgen. Met de munten koop ik een paar geiten. Aangezien deze broeden om de zes maanden broeden, zal ik een hele kudde verzamelen. Dan zal ik met de geiten kopen ...
Calila en Dimna
Het verhaal komt naar het Westen via een arabische collectie van verhalen met de titel Calila e Dimna. Deze keer is de hoofdpersoon een religieus en het object is een pot met honing en boter:
«Ze zeggen dat een religieus elke dag een aalmoes ontving in het huis van een rijke man; ze gaven hem brood, boter, honing en andere dingen. Hij at het brood en de rest bewaarde hij; Hij deed de honing en boter in een pot totdat deze vol was. Hij had de kan aan het hoofdeinde van zijn bed. Er kwam een tijd dat honing en boter duurder werden, en de priester zei op een dag tegen zichzelf, zittend op het bed: ».
Don Juan Manuel
In de XNUMXe eeuw, de Zuigeling Don Juan Manuel pakte het onderwerp op in een verhaal met een jonge vrouw met een kruik honing in de hoofdrol:
'Graaf,' zei Petronio, 'er was een vrouw genaamd Dona Truhana, armer dan rijk, die op een dag met een pot honing op haar hoofd naar de markt ging.' Terwijl hij de weg afging, begon hij te denken dat hij die pot honing zou verkopen en dat hij met het geld een partij eieren zou kopen, waaruit kippen zouden uitkomen, en dat hij later met het geld de kippen zou verkopen die hij zou kopen schapen, en dus kocht hij met de winst totdat ze rijker was dan al haar buren.
Het verhaal van «La lechera», door Félix María Samaniego
Vijf eeuwen na het schrijven van Don Juan Manuel schrijft Félix María Samaniego een nieuwe versie van het verhaal in verzen:
Hij droeg in zijn hoofd
een melkmeisje de kruik naar de markt
met dat enthousiasme,
die simpele lucht, dat plezier,
die tegen iedereen die het opmerkt zegt:
Ik ben blij met mijn geluk!
... het gelukkige melkmeisje marcheerde alleen,
ze zeiden zo tegen elkaar:
«Deze melk verkocht,
hij zal me zoveel geld geven ... ».
En dus tot op de dag van vandaag, totdat we bij ons teksten hebben geschreven door Shakespeare, Neruda, Cervantes, García Márquez, Benedetti en vele anderen, geweldig voor en geweldig voor altijd ... Omdat literatuur nooit sterft, en er zal altijd teksten zijn die ervoor zorgen dat het in de tijd blijft bestaan, gedurende vele eeuwen.