Soms komen er boeken naar je toe die je nieuwe plaatsen beloven, andere die je inspireren, sommige die je vertellen over het avontuur van het leven vanuit een heel ander perspectief, en een paar die alle bovenstaande kenmerken belichamen. Gelukkig, Licht in de scheuren, door Ricardo Martínez Llorca Het is er een van; een getuigenisverhaal dat zelfmedelijden in de plaats stelt van acceptatie, dromen voor realiteit en de literatuur van ons leven verandert in nog een hoofdrolspeler dan het was Oneven Literatuurprijs 2016.
Light in the Cracks: Silver Surfer, Ransome en een auteur hadden iets gemeen
De hoofdrolspeler van Luz en las Cracks werd geboren met een hart groter dan de rest van de wereld, die een leven conditioneert dat niet zonder dromen en doelen is om te vervullen. In feite lijkt het meer verplicht om eraan te voldoen. Het overkwam Silver Surfer, een Marvel-personage, die ophield slaaf te zijn om een gevangene van de aarde te worden, verlangend naar de nostalgie van het leven dat hij nooit zou hebben, om Ransome, personage in The Shadow Line door Joseph Conrad, die de kunst cultiveerde om te weten wanneer te rusten met respect voor een zwak hart, en ook de hoofdrolspeler van dit verhaal, die ons het perspectief van een fysiek beperkt persoon en zijn aanpassing aan dergelijke omstandigheden onthult: 's ochtends op het schoolplein, om een tiranbroeder, een geliefde tweede, de constante beproevingen, de onderbroken nachten of de passie voor twee uitdagingen zoals klimmen en reizen die zo tegengesteld zijn aan een geconditioneerd leven.
Maar door dit hele verhaal heen zijn we niet de enige, aangezien Llorca vertrouwt op zijn liefde voor literatuur om zijn eerste benadering van schrijven te ontdekken, de boeken die hem inspireerden om eropuit te gaan en die die de verteller voeden met zijn dagen in een appartement met uitzicht op een snelweg van gedimde lichten die nachten van duizenden sterren garanderen. Omdat Light in the Cracks een hymne is aan het leven, maar vooral aan boeken.
Reizen is ook aanwezig: van een verloren stad in Brazilië of Campeche tot de Alpen die de auteur beklimt, door het exotisme van het Oosten, van die gehandicapte mannen die verhalen vertellen in een café in Laos; van een wereld waarin iedereen zijn tijd besteedt aan het kiezen van de lucht die hij wil inademen.
Ricardo Martinez Llorca
Ricardo Martínez Llorca (Salamanca, 1966) studeerde af in Schone Kunsten en werkte als ober en publicist totdat hij tekendocent op de middelbare school werd, een baan die hij momenteel uitvoert en combineert met zijn werk als literair criticus in media zoals ABC Cultural of La Línea del Horizonte, naast het leiden van de sectie Boeken en reizen van Culturama's.
Zijn ervaring in verschillende professionele gebieden zou resulteren in een passie voor lezen die op zijn beurt zou leiden tot een vruchtbare carrière als schrijver, met tot nu toe negen werken die door Llorca zijn gepubliceerd: romans. Zo hoog de stilte (zijn eerste roman en finalist voor de Tigre Juan-prijs), Het lege landschap (Jaén-prijs), Het geluid van de wind, Na de sneeuw (finalist van de Desnivel-prijs 2015) en de laatste, Licht in de kieren, dat de Desnivel-prijs won in 2016. Deze werken worden gevolgd door het verhalenboek Zonen van Kaïn, de bloemlezingen van reisverhalen Koperen riem y Aan de andere kant van het licht, of het profielboek De prijs om een vogel te zijn.
Je kunt Llorca volgen op haar blog, Zo hoog de stilte, en kijk eens naar Licht in de kieren zodat ook u lezers mag zijn van dit getuigeniswerk waarvan ik nog een moment heb: dat van de hoofdrolspeler tegenover de elementen van het Altai-massief, in Mongolië, tijdens een reizende nacht. Het perfecte voorbeeld van die constante strijd tussen de mens, zijn beperkingen en de natuur. In dit geval een stil gevecht, overwogen. Even bepalend als elk ander.
Heb je Licht in de kieren gelezen?