Vandaag spreek ik met Victor Irun, professor in een instituut in het centrum van Madrid, waar hij ESO- en baccalaureaatstudenten leert over de lesgeven in literatuur vandaag. Met meer dan 20 jaar ervaring lesgeven in literatuur, ik wil bedankt voor de tijd u heeft zich toegewijd om deze vragen te beantwoorden. Ik bedank jou ook openhartigheid en passie (dat ik uit de eerste hand ken) met wie hij over literatuur praat en beschrijft de onderwijs panorama in het algemeen en dit onderwerp in het bijzonder.
Interview
-
Literatuurleraar door roeping?
Door roeping… Het klinkt als een te religieuze taal voor mij. Het leek me simpelweg een mogelijk mooie handel - toen, niet nu- dat paste zich aan mijn dromen aan.
-
Welke verschillen heb je gezien in het lesgeven in literatuur in je jarenlange ervaring?
Literatuur is geweest in het nauw gedreven -zo veel met betrekking tot de taal (syntaxis, vooral in bepaalde afdelingen), zoals vooral in de studieplannen die de onderwijslast van de geesteswetenschappen in het algemeen hebben weggenomen. Een neoliberale, valse, vervreemdende opvatting: veel Engels, technologieën ... Weinig gedachte.
-
Wat vinden je studenten het leukst en het minst? En wat vind je het leukst en het minst om jezelf aan te leren?
Voor de studenten hangt het ervan af. Maar elke keer Ik vind minder mensen die van literatuurgeschiedenis houden. (Soms leggen mijn collega's het fataal uit, zonder passie, liefde ...). Ik ben meer gepassioneerd door hedendaagse literatuur, maar ik hou van andere tijden.
-
Wat zou je willen verbeteren of wat mis je in het literatuuronderwijs? Studieplannen, methodologie, interesse?
Alles. Maar vooraldat de studieplannen een humanistisch belang hadden die ze nu niet hebben. Die samenleving was minder competitief, kwantitatief ... We zijn onbeschofte kinderen.
-
Wat was het eerste boek of de eerste auteur die je opviel en waarom?
Mijn eerste grote boek is een verkorte uitgave van Don Quichot met prenten van Doré. Maar ik las 'boeken van mijn oudere broers'. Van Emile Zola tot Galdós, De ezel niet, door José María Sánchez-Silva of Sven Hassel.
-
Wie is je favoriete schrijver? U kunt er meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
Ik heb geen "favoriete schrijvers", en ik denk hoe meer je leest, hoe verder die vraag is. Dichters: veel, van 27, Cernuda, Lorca ... voorheen: Bijl, Max Aub. Zoveel, zo veel ... Het is onmogelijk om dit of dat te zeggen.
-
Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten?
Ik had graag ontmoet Nazarindoor Galdós, bijvoorbeeld.
-
Je favoriete genres?
Geslachten: alle. Ik lees poëzie, romans ... Nog minder theater, maar ik ga er vaak naar kijken.
-
Wat lees je nu?
ik ben aan het lezen Licht van de jeugd, door een Duitser, Ralf Rothmann -novel- en een klassieker uit de XX: Nul en oneindig, door Arthur Koestler. En nog wat meer.
-
En tot slot, wat vind je het meest bevredigend aan het lesgeven in literatuur?
Wat mij het meeste voldoening geeft aan het lesgeven in literatuur is de dagen dat mijn studenten het me lieten doen, de paar dagen dat ze aanwezig waren, ze studeren geen Engels of biologie, terwijl ze simpelweg hun geluidsniveau en woede verlagen (om het met Faulkner te zeggen).