Leon Felipe, dichter uit Zamora tussen de generatie van 98 en die van 27, overleden een dag als vandaag in Mexico-Stad in 1968. En als er een gedicht is dat ik heel mooi vind over mijn land en onze eeuwige Quichot, dan is het Achterstallig. Dus, in zijn geheugen, gaat dit selectie van gedichten Van zijn werken.
León Felipe - Selectie van gedichten
Achterstallig
Door de vlakte van La Mancha
de figuur wordt weer gezien
Don Quichot pass.
En nu inactief en gedeukt gaat het pantser in het donker,
en de heer gaat inactief, zonder borstplaat en zonder rug,
is geladen met bitterheid,
dat hij daar een graf vond
zijn liefdevolle strijd.
Het is geladen met bitterheid,
dat er "zijn geluk was"
op het strand van Barcino, met uitzicht op zee.
Door de vlakte van La Mancha
de figuur wordt weer gezien
Don Quichot pass.
Het is geladen met bitterheid,
de ridder, verslagen, gaat terug naar zijn plaats.
Hoe vaak, Don Quichot, op dezelfde vlakte,
In uren van ontmoediging zie ik je voorbijgaan!
En hoe vaak roep ik je toe: maak voor mij een plaats op je paard
en breng me naar jouw huis;
maak een plaats voor mij in je zadel,
verslagen ridder, maak een plaats voor mij op je paard
dat ik ook geladen ben
van bitterheid
en ik kan niet vechten!
Leg me op de rug met jou,
ridder van eer,
leg me op de rug met jou,
en neem me mee om bij jou te zijn
voorganger.
Door de vlakte van La Mancha
de figuur wordt weer gezien
Don Quichot-pas ...
Hoe moet je stem zijn?
Heb een stem, vrouw
dat kan
zeg mijn verzen
en kan
word zonder woede, wanneer ik droom
van de hemel naar de aarde...
Heb een stem, vrouw
dat als ik wakker word het me geen pijn doet...
Heb een stem, vrouw, dat doet geen pijn
als je mij vraagt: wat denk je?
Heb een stem, vrouw
dat kan
als ik aan het tellen ben
de sterren
vertel het me op zo'n manier
Hoe gaat het?
dat wanneer ik mijn ogen naar jou richt
crea
wat is er gebeurd met tellen?
van een ster
a
een andere ster.
Heb een stem, vrouw, laat het zo zijn
hartelijk zoals mijn vers
en helder als een ster.
Español
Spaans van de uittocht van gisteren
en Spaans uit de uittocht van vandaag:
je zult jezelf redden als een man,
maar niet zoals Spaans.
Je hebt geen land of stam. Ja dat kan,
zink je wortels en je dromen
in de oecumenische regen van de zon.
En sta op ... Sta op!
Dat misschien de man van deze tijd ...
is de beweegbare man van het licht,
van de uittocht en de wind.
Ik ken alle verhalen
Ik weet niet veel dingen, het is waar.
Ik zeg alleen wat ik heb gezien.
En ik heb gezien:
dat de wieg van de mens wordt bewogen met verhalen,
dat de kreten van angst van de mens hen verdrinken met verhalen,
dat de schreeuw van de mens is bedekt met verhalen,
dat de beenderen van de mens ze begraven met verhalen,
en dat de angst voor mensen ...
heeft alle verhalen verzonnen.
Ik weet niet veel dingen, het is waar,
maar ze hebben me geslapen met alle verhalen ...
En ik ken alle verhalen.
Niemand was gisteren
Niemand was gisteren
het gaat ook niet vandaag,
zal morgen ook niet gaan
naar god
op dezelfde weg
dat ik ga.
Voor elke man behalve
een nieuwe lichtstraal de zon...
en een maagdelijke weg
God.
Zoals jij
Dit is mijn leven
steen,
zoals jij. Zoals jij,
kleine steen;
zoals jij,
lichte steen;
zoals jij,
Ik zing wat wielen
langs de wegen
en langs de trottoirs;
zoals jij,
bescheiden kasseien van de snelwegen;
zoals jij,
dat op stormachtige dagen
je zinkt
in het slijk van de aarde
y luego
je fonkelt
onder de helmen
en onder de wielen;
zoals jij, die niet hebben gediend
om geen steen te zijn
van een vismarkt,
geen steen van een publiek,
geen steen uit een paleis,
geen steen van een kerk;
zoals jij,
avontuurlijke steen;
zoals jij,
dat je misschien klaar bent
alleen voor een mitella,
kleine steen
y
licht ...
Mijn hart
Mijn hart,
Hoe verlaten vind ik je!
Mijn hart,
jij bent dezelfde als die
onbewoonde paleizen
en vol mysterieuze stiltes.
Mijn hart,
oud paleis,
ontmanteld paleis,
woestijn paleis,
stom paleis
en vol mysterieuze stiltes ...
Geen zwaluw meer
ga op zoek naar je dakrand
en ze maken alleen hun schuilplaats
in jouw gaten de vleermuizen.