In de afgelopen jaren is onze manier om literatuur te consumeren enorm veranderd. Naar een winkel gaan en een boek kopen is niet langer de enige hobby van verstokte lezers, en reken ook op de mogelijkheid om ze online te kopen, te delen of te lezen in onze smartphone.
Gelukkig zijn de dingen voor schrijvers ook veranderd dankzij die geweldige bibliotheek die internet is. De opties waren gericht op een meer democratische literatuur die via het publiceren van boeken op Amazon, verhalen op een blog en, ook, beknopte microverhalen over het stadsleven in de Indiase stad Delhi, een genre bedacht als LaPrek, uitgroeide tot een experiment dat nieuw leven heeft ingeblazen de literaire gewoonten van Indiase brieven.
Wil je weten wat het is LaPrek-literatuur?
Een mandala genaamd Delhi
Journalist Ravish Kumar Hij nam elke dag de metro van de wijk Hauz Khas in de Indiase stad Delhi naar Noida. Tijdens de zeventig minuten durende reis maakte Kumar van de gelegenheid gebruik om te lezen, hij voelde zich een beetje vreemd in een metro waar passagiers liever naar Bollywood-liedjes luisterden dan boeken te lezen.
Op een gegeven moment staarde Kumar naar een stel en een eenvoudig microverhaal op Facebook, geïnspireerd door de scène, was genoeg om de gedoopte te veranderen als LaPrek-genre in het nieuwste fenomeen van de hindoeliteratuur.
LaPrek, afkorting voor Laghu Prem Katha (Romantische verhalen), is een literair genre geboren in de stad Delhi en bestaat uit Romantische korte verhalen geschreven in de Devanagari-taal en niet langer dan 140 karakters. Deze micros werden in 2012 door Ravish Kumar op Facebook gepubliceerd en het succes was zo onder de lezers dat de Rajkamal Prakashan-uitgeverij, een van de meest prestigieuze in India, een boek publiceerde met alle verhalen van de journalist totdat hij in een van de Super goed bestsellers uit curryland.
De bussen gingen op hun beurt vergezeld van illustraties van dagelijkse en romantische taferelen in de stad Delhi, die door de auteur wordt omschreven als 'een grote oceaan vol eilanden'. Een concept dat het mogelijk maakt om stedelijke en landelijke barrières te doorbreken in een ongelijk India, dat niet erg van lezen houdt. Een geweldige mandala van contrasten waar iedereen toegang heeft tot literatuur en vooral nieuwsgierigheid, de wens om het te consumeren.
Op deze manier vervult het LaPrek-genre meer dan één doel: het stimuleert leesgewoonten in versnelde tijden en moedigt degenen aan die er niet aan gewend zijn door middel van dagelijkse, korte en zeer visuele verhalen.
Een experiment dat bevestigt het potentieel van sociale netwerken voor schrijvers in een tijd waarin nabijheid, snelheid en heruitvinding de drie belangrijkste kenmerken zijn van de schrijver van de jaren 2010.
Het begrijpen van de Devanagari-taal is misschien wat gecompliceerd, maar wat vind je van dit idee van stedelijke-korte-dichtbij-geïllustreerde-exotische literatuur?
A.
Bedankt Alberto. Een vraag, als iemand eigenwijs wordt, bijvoorbeeld door microverhalen van deze stijl op sociale netwerken te schrijven, hoe raadt u dan aan om met het onderwerp auteursrecht om te gaan? Groeten
Hallo Rafael.
Je hebt twee opties: 1) Registreer alle microfoons en deel ze beetje bij beetje of 2) registreer ze allemaal. Als derde zou je in elke publicatie je naam en copyright-symbool kunnen opnemen, maar daar weet ik de geldigheid al niet.
Voor beide registratie-opties kunt u Safe Creative gebruiken, het is erg goed en het is gratis tot het bereiken van een bepaald aantal registraties. Het is een goede manier om te voorkomen dat u zich een voor een in het register voor intellectuele eigendom moet registreren (en een fortuin moet uitgeven).
Evenzo als je naar de griffie gaat, dat alle bussen in hetzelfde boek staan, op die manier betaal je voor een enkel werk.
Ik hoop dat het past.
Groeten!