kahlil Gibran Hij was een dichter, schilder, romanschrijver en essayist, geboren in Bisharri, in Libanon, in 1883. Hij stond bekend als de dichter van de ballingschap en is ook een van de meest gelezen dichters ter wereld. In zijn geschriften, vol mystiek, verbinden ze verschillende invloeden uit het christendom, de islam, het jodendom en de theosofie. Zijn bekendste boeken zijn: De winst, samengesteld uit zesentwintig poëtische essays en die hij schreef toen hij vijftien was, De gek o Gebroken vleugels. Hij schreef ook romans met een kritische toon zoals: opstandige geesten. Zijn werk is vertaald in meer dan 30 talen en is vanwege zijn universaliteit meegenomen naar theater, film en andere disciplines. Hij woonde tussen het Midden-Oosten en de Verenigde Staten, waar hij op XNUMX-jarige leeftijd stierf in New York. In deze selectie van gedichten en verhalen gedenken we haar.
kahlil Gibran — Gedichten en verhalen
gedichten
vaarwel bestaat niet
In waarheid zeg ik je
dat afscheid bestaat niet:
Indien uitgesproken tussen twee wezens
die nooit zijn gevonden
is een overbodig woord.
Als tussen twee wordt gezegd dat ze één waren,
is een nietszeggend woord.
Omdat in de echte wereld van de geest
er zijn alleen ontmoetingen
en nooit vaarwel
en omdat de herinnering aan de geliefde
groeit in de ziel met afstand,
als de echo in de bergen in de schemering.
***
Huwelijk
Jullie zijn samen geboren en jullie zullen voor altijd samen zijn.
Jullie zullen samen zijn wanneer de witte vleugels van de dood je dagen spreiden.
Ja; jullie zullen samen zijn in de stille herinnering aan God.
Maar laat de winden van de hemel onder jullie dansen.
Houd van elkaar, maar maak van de liefde geen band.
Moge het eerder een bewegende zee zijn tussen de kusten van jullie zielen.
Vul elkaars kopjes, maar drink niet uit één kopje.
Geef elkaar wat van je brood, maar eet niet van hetzelfde stuk.
Zing en dans samen en wees vrolijk, maar laat ieder van jullie onafhankelijk zijn.
Geef je hart, maar niet voor je partner om het te hebben,
omdat alleen de hand van het leven harten kan bevatten.
Samen zijn, maar niet te veel,
Omdat de pilaren van de tempel uit elkaar staan.
En noch de eik groeit in de schaduw van de cipres, noch de cipres onder de eik.
vrede en oorlog
Drie honden zonnebaden en praatten.
De eerste hond zei in zijn slaap:
'Het is echt geweldig om te leven in deze tijd waarin honden de overhand hebben. Denk aan het gemak waarmee we onder de zee, over land en zelfs in de lucht reizen. En denk even na over de uitvindingen die zijn gemaakt voor het comfort van honden, voor onze ogen, oren en neuzen.
En de tweede hond sprak en zei:
“We begrijpen kunst meer. We blaffen ritmischer naar de maan dan onze voorouders. En als we naar onszelf in het water kijken, zien we dat onze gezichten helderder zijn dan die van gisteren.
Toen zei de derde:
- Maar wat me het meest interesseert en mijn geest vermaakt, is het kalme begrip dat bestaat tussen de verschillende hondentoestanden.
Op dat moment zagen ze de hondenvanger naderen.
De drie honden schoten op elkaar en renden de straat af; Terwijl ze renden, zei de derde hond:
-O mijn God! Ren voor je leven. De beschaving vervolgt ons.
***
God
In de dagen van mijn verre oudheid, toen de eerste trilling van spraak mijn lippen bereikte, beklom ik de heilige berg en sprak tot God, zeggende:
'Meester, ik ben uw slaaf. Uw verborgen wil is mijn wet, en ik zal u voor altijd en altijd gehoorzamen.
Maar God antwoordde mij niet en ging als een krachtige storm voorbij.
En duizend jaar later ging ik de heilige berg weer op, en ik sprak opnieuw tot God en zei:
“Mijn schepper, ik ben jouw schepsel. Je hebt me van klei gemaakt en ik ben je alles verschuldigd wat ik ben.
En God antwoordde niet; Hij vloog voorbij als duizend vleugels in snelle vlucht.
En duizend jaar later beklom ik opnieuw de heilige berg en sprak opnieuw tot God, zeggende:
'Vader, ik ben uw zoon. Uw barmhartigheid en uw liefde hebben mij het leven gegeven, en door liefde en aanbidding van u zal ik uw Koninkrijk beërven. Maar God antwoordde mij niet; Hij ging voorbij als mist die een sluier over verre bergen werpt.
En duizend jaar later beklom ik opnieuw de heilige berg en riep ik God opnieuw aan, zeggende:
-Mijn God!, mijn allerhoogste verlangen en mijn volheid, ik ben jouw gisteren en jij bent mijn morgen. Ik ben je wortel op aarde en je bent mijn bloem in de lucht; samen zullen we groeien voor het aangezicht van de zon.
En God boog zich over me heen en fluisterde lieve woorden in mijn oor. En zoals de zee, die de stroom omhelst die ernaartoe stroomt, zo omhelsde God mij.
En toen ik afdaalde naar de vlakten en naar de valleien, zag ik dat God daar ook was.
prachtige poëzie. Ik had nog nooit iets van hem gelezen. Bedankt voor het delen.