Om aan te trekken Jose Zorrilla we zijn hem veel meer verschuldigd dan hem tenorioMaar don Juan's schurk heeft de rest van zijn roem als dichter opgegeten. Dus vandaag, ter gelegenheid van zijn verjaardagen 203 februari sinds hij werd geboren in Valladolid, Ik breng een eerbetoon terwijl ik me daar iets van herinner poëtisch werk, dat ook zeer wordt gevierd en erkend. Hij en zijn naamgenoot, bewonderde en latere vriend José de espronceda zijn misschien de beroemdste romantische stemmen in verzen van de XNUMXe eeuw in ons land. Daar gaan ze 4 van zijn gedichten.
Jose Zorrilla
Het is waar dat Zorrilla onsterfelijkheid bereikte met zijn toneelstukken zoals Don Juan Tenorio o Verrader, onbeleden en martelaarmaar hun legenden (Een goede rechter, beste getuige, Kapitein Montoya, Margarita de draaier) En poëzie Ze zijn ook meer dan opmerkelijk. Inclusief thematisch religieus (Gods toorn), verliefd (Een herinnering en een zucht) o filosofisch (Verhalen van een gek).
Hij was gepassioneerd romantische auteurslezer als Walter Scott, Weg Dumas en Victor Hugo, of zijn hedendaagse collega's zoals de eerder genoemde Espronceda of de Hertog van Rivas. En het kreeg zeker zijn invloed. De erkenning kwam met het gedicht waaraan hij zich opdroeg Mariano Jos de Larra op zijn begrafenis. En hij schreef ook zijn autobiografie in Herinneringen aan vroeger.
Dit zijn 4 van zijn korte gedichten, maar iedereen is het lezen waard.
gedichten
Haal de geurwolk uit je ogen ...
Weg van je ogen de geparfumeerde wolk
dat de uitstraling ons versluiert die uw gelaat geeft,
en geef ons, Maria, je moederlijke blik,
waar vrede, leven en woestenij is.
Jij, mirre balsem; Jij kelk van zuiverheid;
Jij, bloem van het paradijs en van de lichtsterren,
Ik ken en beschutting tegen de sterfelijke zwakheid
door het goddelijke bloed van degene die aan het kruis stierf.
Je bent, oh Mary, een baken van hoop
dat straalt van het leven naast de onrustige zee,
en vaag naar uw gezegende licht toe
de schipbreukeling die in Eden verlangt om aan te raken.
Dring er bij haar op aan, o verheven Moeder, uw soevereine adem
de verbrijzelde kaars van mijn ongelukkige batel;
toon hem zijn koers met een meedogende hand,
laat mijn hart niet in hem verloren gaan.
***
Wee de verdrietige!
Wee de verdrietige die consumeert
uw bestaan in afwachting!
Wee de verdrietige die veronderstelt
dat het duel waarmee hij wordt overweldigd
de afwezige moet wegen!
Hoop komt uit de hemel
kostbaar en dodelijk geschenk,
Nou, geliefden blijven wakker
ze veranderen hoop in jaloezie
die het hart verbranden.
Als wat wordt verwacht waar is,
het is inderdaad een troost;
maar als hersenschim,
in zo'n kwetsbare realiteit
wie wacht wanhoop.
***
Aan mijn dochter
Boven op de berg
dat dient als grens,
stuurt je een oprechte ziel
een kus en een lied;
Neem ze; dat uit Spanje
ze moeten mijn leven gaan geven,
in je ziel mijn poëzie,
mijn kus in je hart.
Je vader, achter de berg
dat voor beiden geen grens is,
draagt oprechte vriendschap
van de auteur van dit nummer.
Ontvang dan uit Spanje
kus en zing, mijn leven,
poëzie in je ziel
en de kus op het hart.
Als een dag van die berg
passeer of steek de grens over,
je zult de oprechte ziel zien
wie maakt dit liedje voor jou,
dat de adel van Spanje
is wie weet, mijn leven,
geef poëzie aan de ziel
en kussen voor het hart.
***
Naar artistiek Spanje
Wiens vloer, bekleed met herinneringen,
Hij zuigt zijn eigen glorie in
Het weinige is er van elke illustere prestatie: verrader en vriend zonder schaamte bedriegt je,
Uw schatten zijn gekocht met slakken,
Uw monumenten, oh! en jouw verhalen,
Verkocht leiden ze naar een vreemd land. Verdomme, thuisland van de machtige,
Dat je jezelf voor een prijs geeft aan wie anders dat kan
Omdat je niet met je luie armen zwaait! Ja, kom, ik beloof het aan God! voor wat overblijft,
Roofzuchtige buitenlanders, hoe brutaal
U heeft Spanje tot een veiling gemaakt!