Jo Nesbo. Foto door Rosdiana Ciaravolo (Getty Images)
Jo Nesbo vieren hun vandaag 62 ronden rond de zon en dus vieren we zijn volgelingen, die legio zijn over de hele wereld. Deze keer wijden we aan enkele brieven aan zijn boeken, om die speciale momenten te benadrukken, hoe belangrijk, schokkend, huiveringwekkend of opwindend ook. Natuurlijk, degenen die deel uitmaken van de Harry Hole-serie en andere titels. Iedereen die heeft meegedaan heel erg bedanktof via sociale netwerken en groepen lezers van deze Scandinavische schrijver die aan de top van het noir-genre blijft. In april komt zijn nieuwe boek, de jaloerse man.
Jo Nesbø — Over haar boeken
Dit zijn enkele meningen verzameld op Twitter en Facebook, van anonieme lezers en groepen zoals Enganchados a Jo Nesbø.
- James Bonfill (uitgever van Reservoir Books)
Met veel concurrentie misschien Nemesis, omdat het over overvallen gaat, verschijnt Beate, een van mijn favoriete personages, en het heeft een subplot met Noorse zigeuners.
- Isabel (lezer)
Degene die me het meest opviel was De luipaard, ook uit de Harry Hole-serie Macbeth, De erfgenaam y Het Koninkrijk. Ze zijn brutaal.
Ik hou van de Scandinavische setting omdat het niet in clichés vervalt en er niet bij stilstaat. De plots zijn onvoorspelbaar en het karakter van Harry met zijn demonen is als een tweede plot. Bij hem raak je opgewonden, je lacht en schrikt tegelijkertijd, en als je klaar bent, mis je hem.
- Ricardo Gamondes (lezer)
spook heeft een van Jo Nesbø's meest opwindende openingen, met die rat die zijn weg naar zijn jongen blokkeert.
- Misschien Somavilla (lezer)
De luipaard, met als thema dat appel als martelwerktuig was het huiveringwekkend.
- Aísa Mighty Sea (schrijver en lezer)
Ik ben bezig met mijn eerste Nesbo-boek: Robin. dus ik heb net Harry Hole ontmoet. Ik weet dat ik niet veel weet over zijn verleden en zijn toekomst, dus ik zal je zeggen dat ik koffie met hem zou drinken, geen alcohol zodat hij me over zijn familie kon vertellen, vooral zijn zus en films, literatuur ... Ik denk niet dat hij bereid was om over veel meer te praten. Hij is erg jaloers op zijn intimiteit en zijn gevoelens die hij beschermt met dat stoere aspect, maar teder van binnen. Ik hou van je onafhankelijkheid als het erom gaat zichzelf te positioneren en niet te proberen iemand zoals hij te maken, zijn eerlijkheid, zijn doorzettingsvermogen in de zoektocht naar de waarheid. Hij is natuurlijk geen gemakkelijke man om mee samen te leven, maar ik denk Ik zal hem via boeken steeds beter leren kennen.
- Nuria Alvarez (lezer)
Het is lang geleden dat ik, voor mij, de beste scène in Nesbø heb gelezen. Misschien vanwege wat ik voelde, vanwege hoe hij het mij aandeed, en vanwege mijn gezicht van absolute verbazing. Het was in De Verlosser, de vijfde in de Harry Hole-serie. En het moment was al het einde, waar Hole praat met zijn baas Møller, een integere, loyaal, eerlijk en een goed mens. Echter, dat twist-einde maakte me sprakeloos en de verloren blik. Ik kon het niet geloven. Het is een van de dingen die me het meest heeft geraakt.
- Arantxa Garcia Ramos (lezer)
Ik kwam naar Nesbø (zoals de overgrote meerderheid) via Robin.
Ik had nog nooit gehoord dat die achternaam zo gemakkelijk uit te spreken was (vergeleken met de rest van zijn Scandinavische collega's) en ik was verslaafd aan de synopsis van een boek dat twee van mijn grote passies combineerde: misdaadromans en de Tweede Wereldoorlog. Hij kon zich echter niet voorstellen dat hij de deur opende naar iets veel groters. Nesbø en haar gekwelde maar altijd liefgehad Harry Hole sneden me tot op het bot en ik dronk de een na de ander alle boeken van de serie tot, plotseling, wham!: De luipaard.
Ik begrijp al die geesten waarvoor De luipaard het was te veel voor degenen die het boek moesten sluiten, maar voor mij daarentegen leverde het een... zo brute hapering dat ik tot vandaag Jo of Harry of een van hun collega's niet heb vrijgelaten.
En ja, ondanks de verslaving, ben ik van die zeldzame soort die de pols niet schudt en een boek opent waarin hij weet dat hij Hole zal missen (hij is tenslotte mijn gehate beste vriend). Maar we weten allemaal dat Nesbø ons gaat compenseren door scheuren in ons hart te openen zodat wezens graag Sonny Lofthus (De erfgenaam), nieuwkomers Roy en Carl (Het Koninkrijk) of dat Roger Bruin (Koppensnellers), dat hield me aan de stoel gekluisterd tijdens een treinreis naar Barcelona waarvan ik hoopte dat er nooit een einde aan zou komen (en ik was bang, dat geef ik toe).
Het enige wat ik je nooit zal vergeven, Jo, was wat je me aandeed in... Policía. Speel daar niet mee.
Echt, start zonder angst en zonder vooroordelen. Nesbo Het is geen pure Scandinavische zwarte roman, het is iets groters. Het is het licht dat zijn weg baant in de meest absolute duisternis.