James Ellroy in Madrid met zijn nieuwe roman: Panic

Foto's: (c) MariolaDCA

Ik verlies het een beetje, maar nee. James Ellroy is teruggekeerd naar Spanje om zijn nieuwe roman te presenteren, paniek, en gaat tot de 6e van een bezoek door Madrid, Barcelona en Valencia. De enorme Los Angeles-schrijver van (meer dan) zwarte romans is nog steeds enorm in figuurlijke en letterlijke zin en heeft niets van zijn legendarische histrionics maar ook verbondenheid verloren. Afgelopen vrijdag de 29e gesigneerde exemplaren van het boek aan enkele lezers van zijn meest trouwe parochie dat we bij Fnac Callao langskwamen om hem te begroeten, met een masker op, dat de hond bijt niet maar we blijven allemaal voorzichtig. Het mooiste van alles: zien dat de grote internationale auteurs weer de wereld rondtrekken.

James Ellroy voor vrienden en de Mad Dog voor iedereen

Er is nu weinig te zeggen over James Ellroy en dat zijn ze wel verschillende items die ik voor deze blog heb opgedragen. Een van mijn referentieauteurs van het donkerste genre, grimmig en soms ook duivels ingewikkeld om te lezen vanwege zijn unieke en persoonlijke stijl. Van korte zinnen als een telegram en verenigd door een syntaxis vol met alliteraties, onomatopee, Angelina-jargon, van het genre en van de tijd waarin hij zijn romans plaatst. En het is dat Ellroy niet voor alle doelgroepen of lezers is. Zelfs de meest ervaren onder ons zitten vast met een aantal titels, die meestal ook uitgebreid zijn.

Oosten paniek Het is nogal een overtreding want het blijft in 364 pagina's, maar hij waarschuwt al, dat hij me vertelde toen ik hem erop wees, in dat pasteuze en serieuze Engels: «The next one will be grotere». Met andere woorden, op 74-jarige leeftijd, die hij op 4 maart vorig jaar werd, met een leven overstegen tot karakter van zijn romans maar hij overtreft ze allemaal, hij zit nog steeds in het gat en wil bijten.

In Madrid — Fnac Callao — 29 april. 18:30 uur

Weinig parochianen voor een Vrijdag 's middags in het centrum van Madrid en aan het begin van de hoofdstad brug, maar wat is gezegd, zeer trouw en goed uitgerust met de nieuwe titel. Ellroy wachtte niet lang en liep, voordat hij begon, door de vierde verdieping waar de ondertekening zou plaatsvinden. Een groot deel van de overige klanten die langsliepen, hebben hem niet eens opgemerkt, en dat zal ook niet zijn omdat hij niet wordt gezien. Een kleine teleurstelling was dat hij niet zijn gebruikelijke Hawaïaanse hemduniform droeg, wat zo'n contrast is met dat van hem lange, slungelige lichaamsbouw en angstaanjagende maniertjes die zo goed weet te cultiveren en veel oplegt aan het personeel. Hij zag er erg formeel uit, met een blauwe jas, maar hij bleef in een shirt met korte mouwen om aan de slag te gaan.

Echter, en nadat ik al afstanden met hem had gemeten na zijn laatste bezoek in 2019, je weet dat op korte afstanden, zowel voor de toon als voor de hartelijkheid, dat gebaar slechts een pose is. Dus begint hij tegen je te praten alsof hij je kende of je de dag ervoor had gezien. Bovendien, aangezien er niet veel mensen waren, vermaakte hij zich rustig met iedereen, poseren voor foto's en soepel chatten met elkaar. Die hond trok me zelfs, sprak gebroken Spaans en gaf commentaar op dat bezoek op de 19e toen hij presenteerde Deze storm.

Walgelijke wraak. Achteraf helemaal mis. Een barst in de crypte van mijn ziel.

paniek

Het is gebaseerd op het echte personage dat was Freddy Otas, een ondergrondse figuur in Los Angeles van de jaren vijftig, een terugkerend decennium in de romans van Ellroy.

otash is een corrupte ex-politieagent beschaamd omdat hij koelbloedig een politiemoordenaar had verwijderd. LAPD-chef William Parker ontslaat hem. weer omgezet in privedetective met een slechte reputatie, is ook gewijd aan de afpersing en bovenal is hij de baas van Inzichten door, het roddelblad over de zwakheden en geheimen van filmsterren, politici en mensen uit de high society. Dus via de pagina's van paniek Jack stamgasten parade KennedyJames Dean, Montgomery Clift, Burt Lancaster, liz Taylor of Rock Hudson. En het portret over hen en die tijd is weer allesbehalve zelfgenoegzaam.

Zijn universum is opnieuw het universum waar Ellroy altijd doorheen is gegaan, waarvan hij meer dan eens heeft gezegd dat hij het heden interesseert hem helemaal niet omdat hij in het verleden leeft. En je hoeft er niet op te zweren.

Geschreven in eerste persoon, is een bekentenis aan het einde van zijn leven (Otash overleed in 1992) die tussen de tijden springt. Met die bijtende en ingewikkelde stijl, die het ritme voor je bepaalt bij elke zin die je raakt, zoals een shot of een taalkundig watermerk zoals maar weinig auteurs weten te creëren.

Het is het lexicon van duidelijke en eenvoudige waarheid. Het is de dialoog van dubbeltjes en diretes. Het is het verachtelijke uitstrijkje en de spanning van de dreiging. Ik denk en schrijf door middel van algoritmische alliteratie. Taal moet de zweep optillen en scheuren. Taal bevrijdt en beledigt.


Wees de eerste om te reageren

Laat je reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

*

*

  1. Verantwoordelijk voor de gegevens: Miguel Ángel Gatón
  2. Doel van de gegevens: Controle SPAM, commentaarbeheer.
  3. Legitimatie: uw toestemming
  4. Mededeling van de gegevens: De gegevens worden niet aan derden meegedeeld, behalve op grond van wettelijke verplichting.
  5. Gegevensopslag: database gehost door Occentus Networks (EU)
  6. Rechten: u kunt uw gegevens op elk moment beperken, herstellen en verwijderen.