Fotografie: María Latorre, Facebook-profiel.
Maria Latorre schrijft romantische romans en verhalen voor volwassenen en heeft al een aantal titels gepubliceerd als Een gezin in de maak, De lucht aanraken o genoegens. De laatste is getiteld blootsvoets tussen de wortels. Ik waardeer uw tijd en toewijding hieraan enorm interview die ik vandaag plaats.
Maria Latorre. Interview
- ACTUALIDAD LITERATURA: Je laatst gepubliceerde roman is Op blote voeten tussen de wortels. Wat vertel je erover en waar komt het idee vandaan?
MARÍA LATORRE: Het is het verhaal van Lola, een jonge vrouw die altijd in de Andalusische bergen heeft gewoond en die na de dood van haar moeder bij haar vader in Catalonië gaat wonen. Van het leven in een hut midden in het bos, wordt ze de dochter van een burgerlijke wijnboer en in het licht van deze botsing zal hij besluiten zijn essentie niet te verliezen, wat er ook gebeurt. Wanneer je tegenkomt Cesc Ribelles, een werknemer van zijn vader, begint te twijfelen over wat hij werkelijk probeert te beschermen en wat hij mist door vast te houden aan het verleden.
Het idee ontstond bijna twintig jaar geleden, in een verhaal dat ik schreef voor een wedstrijd in mijn stad. Daarin kwamen twee karakters tevoorschijn waarvan Ik wilde meer uitleggen spullen. Zij waren degenen die later Lola en Cesc zouden worden. Ze fluisterden hun verhaal lang naar me toe en ik realiseerde me dat wat ze me vertelden in de vorm van een roman was. Ik voelde me niet klaar om het te schrijven, dus schreef ik me in voor de cursus romantische romans van Érika Gael - het beste wat ik kon doen voor mijn leven als schrijver - en daar begon ik er eindelijk vorm aan te geven.
- AL: Kun je je een van je eerste lezingen herinneren? En het eerste verhaal dat je schreef?
ML: De eerste verhaal die ik had heette marter en het ging over een klein meisje dat volwassen wilde worden, een beetje achter Peter Pan vandaan.Ik herinner het me nog levendig omdat ik me als haar voelde. Jaren later gaven ze me De prinses van de elfen, door Sally Scott, en het was de ultieme brandstof voor mijn schrijvende zelf.
De eerste verhalen die ik als kind schreef, liggen verspreid op inpakpapier en pagina's die uit mijn school notitieboekjes. Degene die ik me het meest herinner is het verhaal van een hert dat in de val zat in de wortels van een boom. Nog ik bewaar wat van hen.
- AL: Een hoofdschrijver? U kunt meer dan één en uit alle tijdperken kiezen.
ML: Twee schrijvers die mij in mijn tienerjaren enorm hebben beïnvloed, waren JDSalinger en Federico García Lorca. Maar ik denk dat ze niet dezelfde schrijver zou zijn zonder onder anderen Flannery O'Connor, Jose Luis Sampedro, Pilar Pedraza, Miguel Delibes, Marisa Sicilia, Gianni Rodari, Érika Gael of Jesús Carrasco.
- AL: Welk personage in een boek had je graag willen ontmoeten en creëren?
ML: Veel! Maar op dit moment is Tyrion Lannister het eerste dat in je opkomt. Toen ik de boeken jaren geleden las, was ik gefascineerd door hun kantjes en hun menselijkheid, altijd tussen goed en kwaad, een geboren overlever.
- AL: Een speciale hobby of gewoonte als het gaat om schrijven of lezen?
ML: Als ik schrijf, heb ik achtergrondmuziek nodig, afgestemd op het verhaal dat ik in handen heb. Ik heb geen speciale gewoonte om te lezen, ik lees meestal wanneer ik vrije tijd heb, daarom doe ik het de laatste tijd veel op mijn mobiele telefoon.
- AL: En uw favoriete plaats en tijd om het te doen?
ML: Mijn favoriete plek om te schrijven is buiten, met een laptop of een notebook, en mijn tijd is in de ochtend. Ik heb geen favoriete plek of tijd om te lezen, ik denk dat elke plaats en elk moment ideaal is om het te doen.
- AL: Zijn er andere genres die je leuk vindt?
ML: Ja, ik denk dat er prachtige verhalen zijn in alle genres. Over het algemeen ga ik niet uit van het genre van de roman om een lezing te kiezen, ik doe het meestal door de synopsis of door de aanbevelingen van mensen wiens criteria ik vertrouw.
- AL: Wat lees je nu? En schrijven?
ML: Ik ben aan het lezen Vertaler, de Jose Gil Romero en Goretti Irisarri, en ik schrijf een korte roman dat als sentimenteel kan worden aangemerkt.
- AL: Hoe denk je dat de publicatiescène is?
ml: In crisis. De grondstoffen voor de boeken in papier zijn door het dak, de vermarkting van literatuur wordt opgelegd aan de kwaliteit ervan, de plagiaat onmogelijk te bevatten, nieuwe auteurs hebben weinig kansen, uitgevers zijn meestal nog steeds verankerd in praktijken die niet langer logisch zijn en die de groei van hun auteurs vertragen, sociale netwerken werpen ons uit het middelpunt...
Maar als er een crisis is, zijn er kansen voor verandering, voor evolutie en hopelijk maken we er gebruik van om de omstandigheden van iedereen te verbeteren en ten gunste van literatuur. Wij auteurs en auteurs willen meer grip op onze loopbaan en dat verandert al veel.
- AL: Is het moment van crisis dat we ervaren moeilijk voor je of kun je iets positiefs bewaren voor toekomstige verhalen?
ML: Ik heb natuurlijk veel positieve dingen over. Met de mensen die ik onderweg heb ontmoet en vooral de goede en minder goede die ze me hebben gegeven. Van de menselijke relaties is waar het grotendeels vandaan komt mijn inspiratie.