Als je wakker wordt, voel je je als nieuw. U had nooit gedacht dat een XNUMXe-eeuws bed zo comfortabel zou kunnen zijn. Je staat op en opent het raam. De verfrissende geur van de Transsylvanische bossen vult je longen terwijl je naar buiten scant. Het landschap is precies zoals Bram Stoker het omschreef: onder het raam een horizontale val van duizend voet, met daarbij de kasteelmuur en de afgrond; rond een oneindig groene zee die kabbelt in de wind; hier en daar het geluid van beekjes die het bos doorkruisen.
Je sluit het raam, pakt de sleutelbos en rent de keuken in, luisterend naar de echo van je voetstappen in de gangen. Je was bijna verdwaald, maar je komt eindelijk in die enorme kamer, zelf vier keer zo groot als je vorige verdieping. Je zoekt de kast waar je de boodschappen hebt achtergelaten, en je pakt een pak koekjes en een blokje sap. Je zou willen dat je iemand had ingehuurd om het eten te doen, maar met wat je voor het kasteel hebt betaald, kun je beter besparen.
Aan het einde van het ontbijt pak je je rugzak in en verlaat je met plezier de keuken om je nieuwe huis te verkennen. Je gaat kamer na kamer: hoewel het kasteel groot is, wil je alles zien. De hele dag gaat de tijd voorbij als een droom. Als het tijd is om te eten, stop je en serveer je daar een broodje, zittend op een stevige Walachijse houten bank. Daarna loop je verder, deuren openen en sluiten; het observeren van oud houtsnijwerk in de vorm van grillige wezens en door hen gadegeslagen worden. Zijn blik is bijna hypnotiserend voor je, en voordat je het weet, is het al donker. Dan herinner je je met een glimlach de waarschuwing van de graaf aan Jonathan Harker:
'Hij viel zonder enige reden ergens anders in het kasteel in slaap. Hij is oud en heeft veel herinneringen, en er zijn veel nachtmerries voor degenen die niet verstandig slapen. Ik waarschuw u! In het geval dat de slaap u nu of een andere keer overmeestert, of op het punt staat u te overweldigen, haast u dan terug naar uw eigen kamer of deze kamers, want dan kunt u veilig uitrusten. "
Je denkt: "What the hell!"; en je besluit daar een dutje te doen, in de zuidvleugel, om te zien wat er gebeurt.
Volgens ForbesOm deze fantasie uit te laten komen, heb je $ 140 miljoen nodig. Het Amerikaanse tijdschrift beschouwt Bran Castle als het op een na duurste bezit ter wereld, grotendeels vanwege de economische voordelen die kunnen worden behaald met de exploitatie ervan. Dat wil zeggen, vanwege de traditie die het als het kasteel van beschouwt Dracula, en uiteindelijk dankzij de roman van Bram Stoker. Merkwaardige neveneffecten van een literair werk.
Laten we ook in gedachten houden dat de traditie die Bran Castle beschouwt als het kasteel van Dracula een historische basis mist, zoals de website van het museum ons eraan zou willen herinneren en dit artikel gepubliceerd drie dagen geleden in de Toronto Star. Noch het kasteel diende als inspiratie voor Bram Stoker, die niet in Roemenië was en waarschijnlijk niet op de hoogte was van het bestaan ervan, noch heeft de echte Vlad Tepes, die energieke staatsman, het ooit bewoond, behalve dat hij twee dagen in zijn kerkers doorbracht.
Als je het echter op foto's ziet, is het gemakkelijk om te denken dat het heel goed het huis van de vampier zou kunnen zijn en dat Bram Stoker, op een mysterieuze manier, gelijk had. Misschien hadden we ons de muren donkerder voorgesteld, maar die bloedrode daken maken het goed. We kunnen ons de passages van de roman voorstellen die zich in het kasteel afspelen zonder al te veel moeite in Bran.
Dracula Het is het meesterwerk van een ambachtsman in staat van gratie. Geraakt door een duistere muze, componeerde Bram Stoker een roman die zo krachtig is dat we hem bijna als echt waarnemen. Zo erg zelfs dat wanneer we de laatste pagina omslaan, we het gevoel krijgen dat er ergens in Transsylvanië een fysieke ruimte moet zijn die overeenkomt met die van het verhaal dat we zojuist hebben gelezen.
Geleerden leggen ons uit dat het kasteel van Dracula nooit buiten de bladzijden van de roman heeft bestaan. Dan glimlachen we met genotzucht, denkend aan het waanidee van het zoeken naar het huis van een papieren vampier in de echte wereld, maar diep van binnen kunnen we het idee niet van zich afschudden dat Bram Stoker misschien iets wist dat zijn geleerden niet weten.