Citaat van Eva García Sáenz.
Op 2 februari 2022 werd het gepubliceerd Het zwarte getijdenboek, het vierde deel van de sage van de Witte Stad. Dankzij deze tetralogie consolideerde de Vitorian Eva García Sáenz de Urturi zich tussen de pennen bestsellers zwarte roman in het Spaans. Bovendien drong inspecteur Unai López de Ayala — hoofdpersoon van de serie — diep door in de verbeelding van miljoenen Spaanstalige lezers.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat het boek al snel tot de top van de bestsellers van Spaanse en Latijns-Amerikaanse auteurs (Amazon) steeg. Sterker nog, de eerste hardcovereditie was binnen een paar dagen uitverkocht. Er moet aan worden herinnerd dat er momenteel verschillende literaire routes zijn gecreëerd door de gemeenteraad van Vitoria en de Baskische regering met de locaties van de thrillers van García Sáenz
Het zwarte getijdenboek in de woorden van zijn schepper
conceptie en inspiratie
In een interview toegekend aan boekenvanger (2022), verklaarde de auteur dat ze twee soorten psychologische profielen ontwikkelde voor de moordenaars in haar verhaal. De eerste is een "rechtvaardige moordenaar" wiens motief is om de hebzucht van zijn doelwit te bestraffen door middel van een (explosief) kunstwerk beschilderd met glycerine. Die zoektocht naar "nieuwe manieren om te doden" om het publiek te verrassen is kenmerkend voor Garcia Saenz.
Voor het tweede prototype van de dader liet de Baskische schrijver zich inspireren door de Vitoria-kaarten uit de jaren 1920. Dit waren arbeiders die een overbezorgde werkgever hadden en op dat moment een goede sociale status genoten. Daarnaast heeft de schrijfster de ontwikkeling van het boek verrijkt met haar kennis van bibliotheekwetenschap, natuurlijke pigmenten en middeleeuwse manuscripten.
De evolutie van Inspecteur “Kraken”
Sinds de gebeurtenissen van De stilte van de Witte Stad omhoog Het zwarte getijdenboek de hoofdpersoon ging van 40 naar 45 jaar oud. Evenzo is in deze aflevering de voormalige inspecteur van de afdeling Criminalistiek van Vitoria met pensioen gegaan en werkt hij alleen als instructeur voor criminele profilers. De meest voor de hand liggende verandering in Unai López de Ayala zit in het psychologische aspect.
De drie voorgaande zaken hebben de Kraken tot een figuur gemaakt die bekend is bij de pers en de inwoners van zijn stad. Tegelijkertijd zijn verschillende van zijn familieleden – grootvader, broer en dochter – getroffen door gebeurtenissen uit het verleden. Daarom besluit hij even weg te gaan uit de publieke sfeer om hen te beschermen, maar uiteindelijk wordt het onmogelijk voor hem om niet betrokken te raken bij een nieuwe zaak.
De moederfiguur
Unai wordt opgeschrikt door een driedubbel verontrustend nieuws. Ten eerste is zijn moeder, die al veertig jaar dood wordt verondersteld, nog in leven. Ten tweede is de dame ontvoerd en moet je haar in minder dan zeven dagen vinden. Ten slotte houdt de moeder blijkbaar van het vervalsen van antieke boeken, omdat ze al op zeer jonge leeftijd tot een buitengewoon kopieerapparaat werd gemaakt.
Op deze manier wordt de Kraken gedwongen opnieuw zijn herinneringen aan adolescentie en kindertijd te herzien om te proberen de situatie te begrijpen. Vanaf dit punt verloopt de vertelling op dezelfde manier als die van de andere delen van de tetralogie, dat wil zeggen met twee tijdlijnen. Zo toont de analepsis belangrijke gebeurtenissen in het verleden van Unai die het kader van het heden zouden kunnen verhelderen.
de getijdenboeken
Citaat van Eva García Sáenz.
Dit zijn gebedsteksten die in de middeleeuwen zijn gemaakt in opdracht van zeer vermogende mensen — bijna altijd gerelateerd aan de monarchie. In deze devotionals lijkt de tijd om te bidden om de drie uur bepaald, werd het aangekondigd met bellen en bij het horen ervan moesten alle mensen hun bezigheden tijdelijk onderbreken om te bidden.
Ondertussen heeft het stuk dat Unai moet lokaliseren om de rommel op te ruimen de eigenaardigheid van donkere pagina's (vandaar de titel van het werk). Volgens historici zijn er in de hele wereld slechts zeven gebedenboeken met zwarte bladeren gemaakt, waarvan er slechts drie zijn verkregen. Bovendien zijn het unieke werken; er zijn er geen twee gemaakt met vergelijkbare processen.
Onderzoek
De kenmerken die in de vorige paragraaf zijn genoemd, verklaren de onmetelijke artistieke en historische waarde van de zwarte getijdenboeken. Aan de andere kant vertrouwen bibliothecarissen op de analyse van pigmenten en papyri om te verduidelijken waar en wanneer ze zijn gemaakt. Dit is precies het soort onderzoek dat Kraken zo snel mogelijk moet uitvoeren.
Afgezien van Unai's schrijnende familieomstandigheden, verschijnen er elke dag meer boekverkopers vermoord door een dader van opmerkelijke intelligentie. Daardoor krijgt de vertelling een hectisch ritme dat perfect wordt aangevuld door de technische politiedetails die kenmerkend zijn voor Eva García Sáenz de Urturi.
openbare receptie
Het zwarte getijdenboek is beoordeeld met vijf (maximaal) en vier sterren door respectievelijk 55% en 29% van de Amazon-gebruikers. Slechts 17% van de beoordelingen toont drie of minder sterren. De paar tegengestelde stemmen spreken van een vermoeiend verhaal, weinig geloofwaardig en enigszins oneerlijk tegenover bibliofielen.
Aan de andere kant benadrukt de overgrote meerderheid van de commentaren de spanning en de aangrijpende kracht van de publicatie van de Iberische auteur. Bovendien werden veel van de vleiende recensies uitgegeven door mensen die de andere boeken van García Sáenz hadden gelezen. Daarom zijn het lezers die de lat behoorlijk hoog hebben gelegd bij het onderdompelen in de plot.
Over de auteur, Eva García Sáenz
Eva García Saenz.
Eva García Sáenz de Urturi werd geboren in Vitoria, Álava, Spanje, op 20 augustus 1972. Haar curriculum omvat een diploma in optica en optometrie, behaald aan de universiteit van Alicante, een carrière die ze tien jaar lang nastreefde. In 2012 presenteerde hij zijn eerste film: De oude familie, dat tevens het eerste deel is van het goed ontvangen Lang leven Saga.
In deze serie —en in al haar teksten — heeft de schrijfster een zeer complete historische en/of technische documentatie gedemonstreerd. Dat eerdere werk in combinatie met een dynamische en gedetailleerde vertelstijl (maar zonder de lezer met bloed te 'besproeien') is de bestverkochte formule van de Baskische auteur. Evenzo hebben zijn personages een opmerkelijke psychologische diepgang en brengen ze veel menselijkheid over.
De boeken van Eva García Sáenz de Urturi
- Het verhaal van de oude:
- De oude familie (2012)
- De zonen van Adam (2014)
- Een doorgang naar Tahiti (2014)
- Witte Stad Tetralogie
- De stilte van de Witte Stad (2016)
- De waterrituelen (2017)
- De tijd heren (2018)
- Het zwarte getijdenboek (2022)
- Aquitaine (2020).