Uitgegeven in 1992, Como agua para chocolate, geschreven door de Mexicaanse Laura Esquivel, kwam om het magische realisme van de opkomst van de jaren zestig over te brengen naar het roze genre, resulterend in een recept dat even verslavend als gedenkwaardig is voor de 7 miljoen lezers (en lezers) die het sindsdien verslonden.
Het succes van het boek was zo groot dat we na een paar jaar zelfs een verfilming hadden en de auteur plande een tweede deel dat vierentwintig jaar heeft geduurd om te ontwikkelen. De benodigde tijd die volgens Esquivel nodig was om de ervaringen van Tita, die vrouw die gevangen zit tussen de mol en een ontkende liefde, te rijpen.
Zou je willen lezen het tweede deel van Like water voor chocolade?
De twintig jaar die ze ons niet vertelden
Stel tijdens de Mexicaanse Revolutie in Piedras Negras, in de noordelijke staat Coahuila, in Mexico, Como agua para chocolade bevatte Tita, de jongste van drie zussen en volgens de tradities veroordeeld om over haar ouders te waken en de liefde af te zweren. Haar relatie met Pedro, haar jeugdvriendje, wordt de belangrijkste motor van deze rozenroman waarin de typische recepten van dit deel van Mexico worden gebruikt als metaforen om de gevoelens op te roepen van een jonge vrouw die gevangen zit tussen verlangen en traditie.
Como agua para chocolate werd in 1992 gepubliceerd en behaalde een onverwacht succes in een tijd waarin men geloofde dat magisch realisme in het slop zat, mede dankzij het goede verhalende werk van de auteur en het gebruik van een element dat zo alledaags is als de keuken om definieer die ontkende passies.
Vierentwintig jaar later, Laura Esquivel, zesenzestig jaar oud, heeft het vervolg gepubliceerd op de roman die haar beroemd maakte en heeft de naam El Diario de Tita gekregen. Als persoonlijk dagboek verkent het boek Tita's mening en acties met betrekking tot de onrechtvaardige traditie die ze moest gehoorzamen, en probeerde met alle middelen haar klacht om te zetten in een inspiratie voor toekomstige generaties.
Daarom bevestigde de auteur tijdens haar recente aankomst in Madrid dat naast het benadrukken van het belang van voedsel als voedingsstof voor de ziel, zaaien ook noodzakelijk is, zowel in fictie als in een krampachtige politieke realiteit aan beide zijden van de Atlantische Oceaan.
Tita's dagboek is uitgegeven door Suma de Letras.
Durf je het te lezen?
Yesiiiii. Ik zou graag willen. Ik vond de eerste leuk en ik weet zeker dat ik de tweede leuk zal vinden.