Heb je ooit gelezen? Het samenvoegen van de ceciuos? Weet jij waar het over gaat? Misschien is het het moment waarop je een verhaal leest waarin je afweegt hoe mensen vroeger leefden en hoe het nu gaat, een roman die kritiek op de samenleving bevat van een auteur die zich ook ontoereikend voelde.
Dus we gaan je vertellen, natuurlijk zonder je het einde te vertellen, alles wat je in dit boek gaat vinden.
Wie schreef de samenzwering van dwazen?
Bron: Diariosur
De auteur aan wie we te danken hebben De samenzwering van dwazen is John Kennedy Toole. Hij werd geboren in New Orleans in 1937 en stierf 31 jaar later, in 1969. Zijn boek werd niet gepubliceerd terwijl hij nog leefde, maar werd postuum gepubliceerd (in 1980) en ontving de Pulitzer Prize voor fictie in 1981.
John was de zoon van John en Thelma Toole, zeer beschermende ouders tegenover hun zoon, vooral zijn moeder, die hem niet met andere kinderen kon laten spelen. Dat zorgde ervoor dat hij zich tot zijn studie wendde en een voorbeeldige student was. Hij studeerde af aan de Tulane University en voltooide een BA in Engels aan Columbia. Daarna begon hij een jaar te werken als assistent-professor Engels aan de University of Southwestern Louisiana.
Van daaruit ging hij naar New York, om een docentschap te bekleden aan Hunter College.
Hij verloor echter zijn roeping om te trainen niet, terwijl hij probeerde te promoveren. Maar omdat hij naar het leger moest, waar hij twee jaar lang Engels doceerde aan Spaanssprekende rekruten, gaf hij het op.
Toen hij terugkeerde van de oorlog, vestigde hij zich in New Orleans, waar hij bij zijn ouders woonde en begon te werken op het Dominican College. Maar hij hielp ook zijn vrienden (bijvoorbeeld door tamales te verkopen) of werkte, nadat hij cum laude was afgestudeerd aan de Tulane University, in een herenkledingfabriek.
Dit alles legde hij vast in zijn boek The Conspiracy of Fools, en toen hij het uit had, stuurde hij het naar uitgeverij Simon & Schuster. Maar dit werd afgewezen omdat 'het eigenlijk nergens over ging'. Toen begon Toole depressief te worden. Hij begon te drinken, stopte met werken en pleegde op 31-jarige leeftijd zelfmoord.
Fue zijn moeder die toen vocht voor iemand om het werk van haar zoon te lezen. En die iemand was Walker Percy die, moe van het aandringen, het deed, blij met het boek. Daarom was Percy het voorwoord van het boek. Als gevolg van dit succes werd een andere roman gered die de auteur had geschreven toen hij 16 jaar oud was en die hij als slecht beschouwde, The Neon Bible.
Waar gaat de samenzwering van de dwazen over?
In The Conspiracy of Fools ontmoet je een hoofdpersoon, Ignatius J. Reilly. Deze man is een buitenbeentje en een anachronist. Hij zou graag op een middeleeuwse manier leven, met zijn manier van leven, zijn moraal, enz. Daarom neemt hij, zodat de hele wereld het kan horen, de beslissing om honderden notitieboekjes te schrijven waarin hij die visie op de wereld loslaat. Elk van de notitieboekjes neemt een plaats in op zijn kamer, zonder enige volgorde, hoewel hij vast van plan is ze te bestellen. Op een dag.
Voor hem is werk iets heel ergs, iets dat moet worden geleden omdat de wereld kapitalistisch is en dat hij beschouwt als een vorm van slavernij. Dus uiteindelijk vergelijkt hij zichzelf met Boethius (die zijn eigen executie accepteerde) en gaat hij op zoek naar iemand om te leven. En van daaruit wordt een verhaal gedraaid dat, hoewel je er veel om moet lachen, het je ook op een overdreven manier laat zien hoe de huidige samenleving is: met zijn egoïsme, wreedheid, verdriet ...
Kortom, ja, je zult lachen met het boek, maar je zult ook spijt hebben om te zien hoe de wereld is geworden en hoe dit voorheen niet zo was, noch werd het beheerst door principes die we nu allemaal in volgorde hebben gevolgd zich "aan te passen" en deel uit te maken van de samenleving.
De samenvatting van het boek
Hier is de synopsis:
The Conjuration Of Fools is een gekke, zure en zeer intelligente roman. Maar niet alleen dat, het is ook enorm grappig en bitter tegelijk. Het lachen ontsnapt vanzelf voor de onevenredige situaties van deze grote tragikomedie. Ignatius J. Werkelijk is waarschijnlijk een van de beste personages ooit gemaakt en die velen niet aarzelen om te vergelijken met Don Quichot. Bovendien is hij de perfecte antiprotagonist voor een roman vol uitstekende personages, die zich afspeelt in de havenstad New Orleans, meesterlijke Ignatius.
Hij wordt verkeerd begrepen, een persoon van begin dertig die in het huis van zijn moeder woont en vanuit zijn kamer worstelt om een betere wereld te bereiken. Maar hij zal wreed worden gesleept om door de straten van New Orleans te dwalen op zoek naar werk, gedwongen om de samenleving binnen te gaan, waarmee hij een relatie van wederzijdse afkeer onderhoudt, om de kosten te kunnen dragen die zijn moeder veroorzaakte bij een auto-ongeluk terwijl hij Ik reed dronken. De auteur, John K. Toole, krijgt een recensie van de middenklasse.
Het slaagt erin de aandacht van de lezer vast te houden (zelfs nog groter in een tweede lezing dan in de eerste) met een reeks karakters die onaangenaamer zijn. Hij laat geen pop met een kop achter en geeft via Ignatius' sluwe en ingewikkelde persoonlijkheid een terugblik op de tijd dat hij leefde op een spottende toon die contrasteert met de trieste levensvisie van de geportretteerde personages. We vinden niet alleen een gek en schrijnend verhaal van sociale kritiek, maar de plot hakt vanaf het begin vast. Moment waarop, zoals de hoofdpersoon zegt, Fortuna haar wiel naar beneden draait en we nooit weten welke onaangename verrassing dat lot ons te wachten staat.
Vanaf hier sluiten sommige situaties zich aan bij andere, net als de personages, en er wordt een enorme sneeuwbal gevormd die aan het einde van de roman zal exploderen. Na het beëindigen van La Conjura De Los Focios, op 32-jarige leeftijd, probeerde de auteur tevergeefs om het gepubliceerd te krijgen. Dit leidde tot een diepe depressie die leidde tot zelfmoord. Dankzij de vasthoudendheid en het aandringen van zijn moeder kunnen we vandaag genieten van dit heerlijke werk dat is bekroond met de Pulitzer Prize. We kunnen ook vinden dat The Neon Bible is gepubliceerd, een roman die werd geschreven toen de auteur 16 jaar oud was.
Welke stijl en structuur heeft het?
De roman is verdeeld in hoofdstukken, die op hun beurt weer zijn onderverdeeld in subhoofdstukken. Allemaal Ze staan in de derde persoon en de ironie maakt deel uit van de tekst. Er zijn echter enkele delen die u in de eerste persoon kunt lezen, namelijk Ignatius' visie. Deze helpen om zowel het personage als het verhaal zelf te begrijpen. Deze maken deel uit van de notitieboekjes die ze schrijft, evenals de brieven die ze schrijft met haar vriendin Myrna Minkoff, met wie ze botst met haar visie op de wereld, maar tegelijkertijd voelt dat ze die afmaakt.
Velen denken dat het verhaal van The Plot of Fools heeft een groot deel van het leven van John Kennedy Toole, die delen van zijn eigen verhaal weerspiegelt, niet alleen vanwege de locatie van het personage, maar ook vanwege de verschillende banen die hij doet, of vanwege de relatie die hij heeft met zijn moeder. Zelfs dat verlangen, want wat hij schrijft, dient om de werkelijkheid of de wereld te veranderen.
Nu je The Conspiracy of Fools een beetje beter kent, zul je zien dat het een tijdloze roman is, die zowel in deze samenleving als in het verleden of in de toekomst kan worden toegepast, en dat het personage zelf je zijn visie onder ogen ziet , ironisch en wreed, van de wereld. Of hij gelijk had of niet, hangt alleen af van jouw mening. Heb je het gelezen? Ga je het proberen?