Ik weet niet of ik gelijk zal hebben, maar na te hebben gekeken naar het verleden van de grote Spaanse schrijvers en XNUMXe-eeuwse literatuur in het algemeen, heb ik kunnen afleiden dat de meesten van hen een bepaalde rol hebben gespeeld in de journalistieke scene in ons land.
Dit kan het specifieke geval zijn van Azorín, een groot schrijver die zijn stempel heeft gedrukt op onze literaire erfenis. Zijn erfenis, goed voor 6000 artikelen, wordt bestudeerd door al diegenen die zich op professionele wijze toeleggen op brieven. Dat zullen ze tenminste proberen duidelijk te maken in de II Azorín internationaal congres, die morgen in Monóvar de schrijver opent Andres Trapiello.
Zijn korte en volkomen begrijpelijke stijl gaf hem een benijdenswaardige mogelijkheid om artikelen te schrijven die gemakkelijk te begrijpen zijn voor alle vaste lezers van het nationale nieuws en oplagen.
Deskundigen noemen hem echter een opportunist, wat perfect kan worden begrepen als we kijken naar de carrière en het leven in het algemeen van deze auteur. Iedereen kan zien dat hij wist hoe te leven en te schrijven in beide Spanjaarden, zowel de Franco als die voor de Franco, in die zin noemen de experts hem met mate een regeringsschrijver, aangezien hij altijd voor de regering was. Maar als er iets is dat moet worden benadrukt aan de politieke ideologie die daarmee gepaard ging Azorin stond daarbij centraal. Helaas konden we op dit moment niet in het centrum zijn, omdat de oorlog aanleiding gaf tot een keuze tussen de ene kant en de andere.
Hoe dan ook, ik denk dat Azorí het bestuderen waard is, vooral vanwege wat deze conferentie wil benadrukken, vanwege zijn journalistieke bijdrage en zijn aanpassingsvermogen aan de politiek van zijn tijd, iets dat voor veel schrijvers uit die tijd niet gemakkelijk was.