De foto van Dorian Gray

El Dorian Gray portret het is de enige roman die is gepubliceerd door Oscar Wilde. Het wordt beschouwd als een van de meest controversiële literaire werken van de XNUMXe eeuw. De ontwikkeling van het verhaal draait om drie personages die representatief zijn voor de strijd tussen goed en kwaad die in elke persoon bestaat, een intrinsiek geschil met de vrije wil. Dit boek vertelt de spirituele reis van Dorian Gray, een aantrekkelijke jongeman die wordt verleid door het concept van eeuwige jeugd en schoonheid.

Oscar Wilde was altijd een genie, en gebruikte zijn persoonlijke ervaring en integreerde verschillende literaire stijlen om deze roman te creëren. Volgens Svanhvít Helga Magnúsdótti van de Universiteit van IJsland (2011) bevat de vertelling bronnen van gotische fictie, esthetiek en elementen die vergelijkbaar zijn met die van Praal van Goethe. Evenzo lijken verwijzingen naar het oudtestamentische boek Genesis morele nadruk te leggen op de confrontatie tussen gerechtigheid en zonde.

¿De foto van Dorian Gray o Het portret van Dorian Gray?

Het is heel gebruikelijk om de verkeerde titel te zien «Het portret van Dorian Gray ". Dit komt natuurlijk doordat mensen het spellen zoals ze het uitspreken. Hoewel hun gehoor hen niet in de steek laat, is dat niet de overeenkomstige spelling in de achternaam, maar "Gray".

Het leven van Oscar Wilde

Geboorte en gezin

Oscar Fingal O'Flahertie Wills Wilde werd op 16 oktober 1852 geboren in Dublin, Ierland. Zijn vader was Sir William Wilde, een vooraanstaand chirurg; haar moeder, de schrijver en dichter Jane Francesca Elgee (die tekende onder het pseudoniem hopen). Hij studeerde lagere school aan het Trinity College in zijn geboorteplaats en na zijn twintigste ging hij naar het Magdalen College in Oxford, Engeland, waar hij opviel door zijn uitstekende cijfers.

jeugd

Van jongs af aan bouwde hij een enorme reputatie op als een dandy en als een uitstekende geestige gesprekspartner. Volgens Øyvind Olsholt van het literaire portaal skoletorget.no (2003) verachtte Wilde geweld en sport. Dit was een gevoel dat meesterlijk tot uiting kwam in de volgende zin van zijn werk Een onbelangrijke vrouw (1893):

'Engelse landheren galopperen achter een vos: het onuitsprekelijke op zoek naar het oneetbare.'

Residentie in Londen

Hij vestigde zich in Londen na het voltooien van zijn universitaire opleiding. Onder invloed van literatoren als de grote Ierse dichter WB Yeats en de minnares van de Prins van Wales, Lillie Langtry, begon Oscar Wilde korte verhalen, toneelstukken en gedichten te schrijven. Evenzo werkte hij in een krant en reisde hij op een leescircuit naar Amerika (Douthat en Hopson in De foto van Dorian Gray, 2002).

Eerste werkt

Zijn eerste publicaties waren nogal middelmatige poëzie. Hij kreeg echter al snel erkenning voor zijn komische toneelstukken. De eerste, Vera; of, de nihilisten, ging in première in 1880. Het werd gevolgd door presentaties van De Lady Windermere-fan (1892) Een onbelangrijke vrouw (1893) Een ideale echtgenoot (1895) y Het belang van formeel zijn (1895), zijn beroemdste theatrale creatie. In 1884 trouwde Oscar Wilde met Constance Lloyd, met wie hij twee kinderen kreeg.

Schandaal rond The Picture of Dorian Gray

In de zomer van 1890 verscheen de eerste editie van de enige roman van Oscar Wilde in Lippincott's Monthly Magazine, De foto van Dorian Gray. Het boek kreeg sterke kritiek omdat het schandalig en immoreel was, wat aanleiding was voor de herziening, samen met de toevoeging van een voorwoord en zes nieuwe hoofdstukken. Met deze prelude probeerde Wilde te anticiperen en te reageren op de critici die zijn werk bestempelden als 'een immoreel verhaal'.

Evenzo introduceert het voorwoord kort de voorschriften van een soort artistieke filosofie: esthetiek, een manifestatie - bevestigd door Wilde - met intrinsieke waarde. Het is een revolutionaire positie binnen het Victoriaanse Engeland, gebaseerd op de schoonheid van kunst zonder enig ander moreel of politiek doel. In het voorwoord adviseert Wilde lezers ook om niet te zoeken naar betekenissen "onder de oppervlakte" van kunst.

Een zeer rijke roman zijn literaire vormen

De foto van Dorian Gray is een mix van gotische romanpartijen, manieren van komediesegmenten en theatrale tentoonstellingsstukken over de relatie tussen kunst en integriteit. Bijgevolg was het onvermijdelijk om - althans - ongemak op te wekken bij het starre Victoriaanse publiek. Daarom waarschuwt Wilde's voorwoord dat "de diversiteit aan meningen over een werk aantoont dat dit werk nieuw, complex en vitaal is".

Tweede editie en het schandaal dat het veroorzaakte

De lancering van de tweede editie (1891) van Het verhaal van Dorian Gray het viel samen met de eerste ontmoeting tussen Oscar Wilde en Lord Alfred Douglas (die hij liefkozend "Bosie" noemde). Toen de markies van Queensberry - de vader van de heer - de affaire publiekelijk bekritiseerde, er brak een schandaal uit dat eindigde met een proces in 1895 wegens "grove onfatsoenlijkheid".

De rechtbank gebruikte De foto van Dorian Gray als bewijs vanwege de talrijke passages met homoseksuele ondertoon. Wilde werd publiekelijk vernederd en veroordeeld tot twee jaar dwangarbeid. Gedurende die tijd schreef hij Lord Alfred een lange, ontmoedigde brief met de titel Van profundis (De diepten, In Latijns). Bij het uitzitten van zijn straf verliet hij Engeland.

Wilde's laatste jaren

Phij bracht zijn laatste jaren door in armoede tussen Italië en Frankrijk. In 1898 maakte hij zijn laatste literaire publicatie (onder een pseudoniem), The Ballad of Reading Jail, een gedicht over de gevoelens van een gevangene jegens een ander die geëxecuteerd zal worden.

Tenslotte Oscar Wilde stierf op 30 november 1900 aan meningitis., in Parijs. Op zijn sterfbed bekeerde hij zich tot het rooms-katholicisme.

Samenvatting van The Picture of Dorian Gray

Basilicum en de onmogelijke schoonheid van Dorian

Terwijl hij in het huis was van zijn tante - Lady Brandon - de beroemde kunstenaar Basil Hallward ontmoet Dorian Gray. Dit is een beschaafde en rijke jongeman begiftigd met een "onmogelijke schoonheid" dat boeit meteen de artistieke verbeelding van de schilder. Om deze reden poseert Dorian zittend om meerdere keren geportretteerd te worden. Basil bewondert hem alsof hij een Griekse mythologische held of figuur is.

Aan het begin van de roman voltooit de kunstenaar het eerste portret van Dorian zoals hij is. Maar (hij geeft toe aan zijn vriend Lord Henry Wotton) het schilderij bevredigt de kunstenaar niet helemaal omdat het zoveel van Basil's gevoelens voor Dorian onthult. Lord Henry - beroemd omdat hij zijn vrienden choqueerde door zijn ongebreidelde vieringen van jeugd, schoonheid en zelfzuchtig streven naar plezier - is het daar niet mee eens en gelooft dat het portret een meesterwerk is.

Heer Henry

Wanneer Dorian verschijnt in de studeerkamer, Basil presenteert hem een ​​gebaar van berusting tegenover Lord Henry. Basil gelooft dat Lord Henry een slechte invloed op de jongeman zou kunnen hebben Dorian. Een vermoeden werd pas bevestigd in het eerste gesprek, waarin Lord Henry Dorian van streek maakt met zijn zelfvoldane ideeën over de vluchtige kwaliteit van schoonheid en jeugd.

Het begin van de vloek

Dan vervloekt Dorian zijn portret uit bezorgdheid over een uiterlijk dat met het verstrijken van de tijd vervaagt. In een vlaag van angst belooft hij zijn ziel aan het enige portret dat het beruchte effect van ouderdom kan omzeilen. en dat stelt je in staat om voor altijd jong te blijven. Basil, in een poging hem te sussen, geeft hem dat portret.

De schijn van losbandigheid voor het vleselijke en de verschijning van Sibyl

In de komende twee weken wordt de invloed van Lord Henry sterker. De jongeman geeft zich over aan het "nieuwe hedonisme" en wil een leven leiden dat gewijd is aan het zoeken naar vleselijke bevrediging. Op die momenten wordt Dorian verliefd op Sibyl Vane, een jonge actrice die optreedt in de theaters van de arme wijken van Londen. Dorian houdt van zijn uitvoeringen, zij noemt hem in ruil daarvoor 'prins-charmant'.

Op dat moment keurt James Vane - de broer van Sibyl - de ontluikende relatie af en houdt vol dat Dorian niet iemand is die bij haar past. Niettemin, Sibyl wordt meegesleept door emoties. Ze negeert negatieve opmerkingen over Dorian en besluit te stoppen met acteren omdat hij niet langer wil doen alsof op het podium, omdat 'hij nu iets echts voelt'.

Een pauze en een onmogelijke verzoening

Helaas is acteren de kwaliteit waar Dorian van houdt, daarom beëindigt de verloving op de meest wrede manier. Na het uiteenvallen keert Dorian terug naar huis en merkt een verandering op in het door Basil geschilderde portret: nu glimlacht hij van minachting.

Bang voor de onaangename nasleep van zijn zieke en zondige gedrag weerspiegeld door het canvas, hij besluit zich de volgende dag met Sibyl te verzoenen.

Maar de schade is onherstelbaar, de volgende middag laat Lord Henry Dorian weten dat Sibyl zelfmoord heeft gepleegd. Op aandringen van Lord Henry besluit Dorian de dood te beschouwen als een soort artistieke triomf, waarin ze de tragedie verpersoonlijkt en hij elk gevoel van verdriet achter zich laat. Natuurlijk besluit Dorian zijn portret te verbergen in een kamer boven in zijn huis om de veranderingen voor anderen te verbergen.

Dorian's "nieuwe bijbel"

Later geeft Lord Henry Dorian aan hem over een boek met verwrongen beschrijvingen van de boerderijen van een XNUMXe-eeuwse Fransman. Deze tekst wordt de "nieuwe bijbel" van Dorian. Bijgevolg besluit hij zich te storten in een leven vol zonde en corruptie, zonder spijt veroorzaakt door morele maatstaven of de gevolgen van zijn daden. Het enige gebod is om onverzadigbaar opwindende ervaringen op te doen.

Het hopeloze verstrijken van de tijd en de afnemende reputatie van Dorian

Achttien jaar verstrijken. De reputatie van Dorian verslechtert in sociale kringen in Londen vanwege de onophoudelijke geruchten over zijn verdorven en oneerlijk gedrag. Ondanks alles blijven de edelen hem accepteren omdat hij jong en mooi blijft. Hoewel het gezicht op het schilderij in het portret er verdord en afschuwelijk uitziet.

Basil, de nieuwe kenmerken van het Dorische portret en de dood

Op een donkere en mistige avond komt Basil Hallward naar het huis van Dorian om hem te confronteren met geruchten over zijn reputatie. Ze beginnen ruzie te maken. Op dat moment Basil merkt het wegrotten van Dorians ziel op, die hem het gruwelijke portret laat zien.

De schilder smeekt hem om er nog eens over na te denken. Maar Dorian roept uit "het is te laat voor boetedoeningen" en doodt Basil in een vlaag van woede. Om van het lijk af te komen, koopt Dorian om en vraagt ​​om hulp van een mysterieuze dokter. De volgende nacht gaat Dorian naar een opiumcache, waar hij James Vane ontmoet, die probeert wraak te nemen voor de dood van zijn zus Sibyl. Dorian weet te ontsnappen naar zijn landhuis. Daar ziet hij opnieuw James door een raam kijken terwijl hij enkele gasten bedient.

Dorian's wroeging en 'verandering'

Dorian wordt opnieuw overweldigd door angst en schuldgevoel. Hoewel dit gevoel verdwijnt wanneer Vane dood valt door het per ongeluk neergeschoten van een jager. Recente gebeurtenissen drijven Dorian ertoe om een ​​verandering in zijn levensstijl te zoeken, hij kan niet langer het pad van obsceniteit bewandelen. Hoewel hij zijn misdaden niet kan bekennen ... onthult het schilderij nu een andere uitdrukking: hypocrisie.

De dood

Tenslotte Dorian kan het aanzien van zijn eigen tekening niet verdragen; Woedend gebruikt hij hetzelfde mes waarmee hij Hallward doodde om het schilderij te vernietigen. Zijn bedienden horen een klap. Bij het controleren krijgen ze het portret van de jonge en mooie Dorian Gray intact. Naast het schilderij is het lichaam van een oude man vreselijk misvormd met een mes in zijn borst.