Het eiland onder de zee door Isabel Allende

Uitgegeven in 2009, Het eiland onder de zee is een roman van Chileens-Amerikaanse schrijfster Isabel Allende. Het verhaalt de strijd voor de vrijheid van de slaaf Zarité - bekend als Teté - in Haïti in de 1810e eeuw. Het boek beslaat veertig jaar vanaf zijn wreedheid en met angst vervulde jeugd tot XNUMX, de tijd van zijn laatste vergelding in New Orleans.

Een ijzeren wil wordt gesmeed met de steun van andere slaven op het ritme van Afrikaanse drums en voodoo. Zo ontstaat een vrouw die vastbesloten is de lasten van het verleden los te laten en ondanks het lijden liefde te vinden. Volgens K. Samaikya (2015) van de Acharya Nagarjuna University (India), "Het eiland onder de zee het is een van de meest dramatische verhalen van de zeventiende eeuw. En het is het verhaal over de enige succesvolle slavenopstand in de hele wereld ”.

Over Isabel Allende

Geboorte en gezin

Isabel Allende Llona werd geboren in Lima, Peru, op 2 augustus 1942. Ze is de oudste van drie broers en zussen. van het huwelijk tussen Tomás Allende (neef van Salvador Allende, Chileense president van 1970 tot 1973) en Francisca Llona. Zijn vader werkte bij zijn geboorte als secretaris van de Chileense ambassade in Lima. Na de scheiding van het stel in 1945 keerde Llona met haar drie kinderen terug naar Chili.

studies

Zijn moeder zou in 1953 hertrouwen met Ramón Huidobro Rodríguez, een diplomaat die sinds dat jaar aan Bolivia was toegewezen. Daar, de jonge Isabel studeerde op een Amerikaanse school in La Paz. Later voltooide hij zijn studie aan een Brits particulier instituut in Libanon. Bij haar terugkeer naar Chili in 1959 trouwde ze met Miguel Frías, met wie ze twee kinderen kreeg tijdens hun 25-jarig huwelijk, Paula (1963-1992) en Nicolás (1967).

Eerste publicaties

Tussen 1959-1965 maakte Isabel Allende deel uit van de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO). Vanaf 1967 schreef hij artikelen voor het tijdschrift Paula. EIn 1974 maakte hij zijn eerste publicatie in het kindertijdschrift mamato, Oma Panchita. Datzelfde jaar lanceerde hij ook Laucha's en lauchones, ratten en muizen (Kid verhalen).

Ballingschap in Venezuela

In 1975 werd Isabel Allende gedwongen in ballingschap te gaan met haar familie in Venezuela vanwege de verharding van de dictatuur van Pinochet. In Caracas werkte hij voor de krant El Nacional en op een middelbare school, tot de publicatie van zijn eerste roman Het huis van de geesten (1982). Het was het startpunt van een redactielegende die haar tot op heden katapulteerde als de meest gelezen levende auteur onder de Spaanstaligen.

Een bestseller-schrijver niet zonder ongunstige kritiek

Hasta la fecha, Isabel Allende heeft meer dan 71 miljoen boeken verkocht, wordt vertaald in 42 talen. Ondanks zijn overvloedige commerciële successen - vooral in de Verenigde Staten -, Er zijn veel tegenstanders geweest van zijn literaire stijl. Het eiland onder de zee is geen uitzondering geweest. Over, Publishers Weekly (2009) bekritiseert de roman, omdat "... het onthult een auteur die een omvangrijke stapel feiten heeft bestudeerd zonder ook maar één waarheid te leren".

ook Janis Elisabeth (Boekhouder, 2020) wordt afgedaan als "onvoldoende gaar" en "overschreven" de talrijke seksuele scènes van Het eiland onder de zee. Het beweert ook dat Allende "afstand doet van de gematigdheid en empathie die essentieel zijn voor een dergelijke kwestie" (slavernij). Niettemin, Boekenlijst voorspeld bij de lancering: "De vraag naar deze prachtige en meeslepende roman over de moed van mannen en vrouwen die alles op het spel zetten voor vrijheid, zal groot zijn."

Samenvatting van het eiland onder de zee

Het begin van het verhaal speelt zich af op het eiland Saint - Domingue (Hispaniola) in de jaren 1770. Daar wordt een kleine en zeer magere Zarite (bekend als Tete) getoond. Ze is de dochter van een Afrikaanse slaaf die ze nooit heeft ontmoet en een van de blanke matrozen die haar moeder naar de nieuwe wereld hebben gebracht. Door een harde jeugd vol angsten vindt hij verlichting te midden van de geluiden van drums en voodoo loa beoefend door andere slaven.

Tete wordt gekocht door Violette - een ambitieuze mulat courtisane - namens Toulouse Valmorain, een Franse erfgenaam in de twintig van een suikerplantage. De landeigenaar wordt afhankelijk van de slaaf, hoewel zijn oorspronkelijke doel was om haar te kopen voor zijn vriendin, Eugenia García del Solar. Na het huwelijk begint Eugenia's gezondheid te verslechteren en ze ondergaat verschillende opeenvolgende abortussen die haar op de rand van waanzin brengen.

Wreedheid en hoop

Een paar jaar voordat ze stierf, slaagt Eugenia erin om een ​​levend kind te baren, Maurice, die voor zijn opvoeding aan Zarite is toevertrouwd. Op dit punt is de ooit gammele Tete getransformeerd in een wellustige tiener, begeerd door Valmorain. De gewelddadige meester verkracht uiteindelijk zijn slaaf, ongeacht de liefdevolle moeder-zoonrelatie ontwikkeld met haar eerstgeborene. Tete wordt zwanger van een kind dat bij de geboorte bij haar wordt weggenomen.

Valmorain overhandigt de baby aan Violette, die op dit moment getrouwd is met kapitein Étienne Relais. Tete vindt troost en liefde in een slaaf die net is aangekomen op de plantage, Gambo. Maar de verkrachtingen in Toulouse gaan door, dus wanneer Gambo ontsnapt om zich bij de opstandige slaven te voegen, kan ze hem niet volgen omdat ze weer zwanger is. Hoewel ze hem deze keer bij het meisje, genaamd Rosette, lieten blijven.

De slavenrevolutie en de burgeroorlog

Rosette krijgt de opleiding van een dienstmeisje en wordt onafscheidelijk van Maurice, zelfs als Valmorain het niet goedkeurt. Nadat de slavenopstand onder leiding van Toussaint Louverture uitbreekt, waarschuwt Gambo zijn geliefde Zarite dat de plantage Valmorain zal worden verbrand. Maar ze weigert Maurice in de steek te laten, waarschuwt eerder de Franse landeigenaar in ruil voor haar vrijheid en die van haar dochter.

De familie Valmorain verhuist volledig naar Le Cap, inclusief Zarite en Rosette. Eenmaal geïnstalleerd, begint Tete formele instructies te krijgen van Zacharie, de butler van de zetel van de regering. Later, de Valmorains worden na het uitbreken van de oorlog opnieuw gedwongen in ballingschap te gaan die zal eindigen met de vorming van de Zwarte Republiek Haïti.

New Orleans

In Louisiana richt Valmorain een nieuwe plantage op en trouwt met Hortense Guizot, een despotische en hebzuchtige vrouw. Het duurt niet lang voordat de nieuwe werkgever in conflict komt met Maurice, Zarite en Rosette, daarom aarzelt ze niet om haar zwarte bedienden slecht te behandelen. Het grootste probleem is dat Tete en haar dochter nog steeds als slaven worden beschouwd.

Valmorain houdt zijn woord nog steeds niet, ondanks het feit dat hij de vrijheid van zijn zwarte bedienden heeft ondertekend. Maurice verzet zich tegen de vernederende situatie en wordt gestuurd om te studeren aan een kostschool in Boston, waar hij zich aansluit bij de abolitionistische zaak. Na een paar jaar weet Zarite de langverwachte vrijheid van haar en haar dochter te realiseren met de hulp van een priester.

Zarite's gelukkige herenigingen

Tete wordt herenigd in New Orleans met Violette en Jean Relais, de laatste is eigenlijk haar eerste zoon die vervreemd was door Valmorain. Evenzo begon ze te werken als een vrije vrouw in de winkel van Violette (toen getrouwd met Sancho García del Solar). Zarite's geluk neemt nog meer toe wanneer het wordt bereikt met Zacharie. Beiden worden verliefd en als gevolg van die passie verwekken ze een meisje.

Maurice's terugkeer

Zodra Maurice terugkeert naar New Orleans, deelt hij aan zijn vader (ziek) zijn voornemen mee om met Rosette te trouwen. Valmorain is woedend en verzet zich tevergeefs tegen het huwelijk tussen de halfbroers, zoals Zarite en Zacharie samenzweren om de bruiloft mogelijk te maken. Rosette werd al snel zwanger, maar ze werd opgesloten "voor het slaan van een blanke vrouw" (Hortense Guizot) in het openbaar.

De gezondheid van Rosette gaat snel achteruit in de gevangenis. Ze wordt uiteindelijk vrijgelaten dankzij de bemiddeling van een Valmorain stervende en gretig om met zijn zoon te verzoenen. Uiteindelijk sterft Rosette bij de geboorte van een baby genaamd Justin. Maurice, diepbedroefd, besluit de wereld rond te gaan. Voordat hij vertrekt, vertrouwt hij de opvoeding van zijn zoon toe aan Zarite en Zacharie, die met hoop en een nieuw gezin naar de toekomst kijken.

Het eiland onder de zee

De recensie van New York Times Book Review onderstreept een zeer vermakelijke roman, "Geplaatst in het kader van het ontstaan ​​van 's werelds eerste zwarte republiek." Deze recensies spreken ook van een "verfijnd magisch realisme", tot in het extreme gedetailleerd, verslavend voor de lezer. Isabel Allende gebruikte hiervoor bijna altijd een alwetende verteller in de derde persoon, met enkele first-person segmenten van de hoofdpersoon.

Bijgevolg kunnen de onceremonieuze beschrijvingen van de onmenselijke bestialiteit van slavernij die door de hoofdrolspeler zelf worden geleverd, verontrustend zijn voor gevoelige lezers. Echter, sommige passages verlengen inoodzakelijkerwijs de tekst omdat ze de uitkomst van de plot niet overstijgen ze dragen ook niet bij aan de diepte van de personages.

¿Es Het eiland onder de zee een historische roman?

Het antwoord op deze vraag vindt positieve zinnen en tegenstanders in vergelijkbare verhoudingen, een typische situatie van de meeste werken van Isabel Allende. De herziening van Bibliotheekjournaal (2009) spreekt van "... een verhaal vol avonturen, levendige karakters en zeer rijke en gedetailleerde beschrijvingen van het leven in het Caribisch gebied in die tijd". Aan de andere kant, het portaal Samenvattend (2020) legt uit:

“Als het echte verhaal van Allende onvolledig en onhandig is, is zijn fictieve verhaal niet alleen geladen met buitensporige details uit de periode, maar ook met didactische en anachronistische politieke correctheid, het breken van de kardinale regel van de romanschrijver die je moet laten zien in plaats van te vertellen ”. In ieder geval concludeert hetzelfde medium: "Het eiland onder de zee het is elegant, ontroerend en doordrongen van een echt gevoel van verlies ”.