Het Duitse huis.
Het Duitse huis is de debuutroman van film- en tv-scenarioschrijver Annette Hess. Het verhaal speelt zich af in de processen van Neurenberg en behandelt de verschrikkingen van de Holocaust door middel van zelfkritiek. Evenzo analyseert het de evolutie van de Duitse mentaliteit van de jaren zestig tot vandaag, vanuit een veelzijdig perspectief van de vertelde gebeurtenissen.
In dit verband heeft de Hannoveraanse auteur verklaard: “Dit is altijd een probleem geweest waar gezinnen niet graag mee te maken hebben. De trauma's van de gebeurtenissen tijdens de oorlog zijn nog niet overwonnen ”. En hij voegt eraan toe: "Ik ken mensen die niet bij enige vorm van misdaad betrokken zijn geweest, maar die zich schuldig voelen voor wat hun landgenoten deden tijdens het nazisme."
Over de auteur
Annete Hess werd geboren op 18 januari 1967 in Hannover, Duitsland. Zijn eerste hogere studies waren in schilderen en interieurontwerp. Vervolgens studeerde hij tussen 1994 en 1998 uitvoerend schrijven aan de Berlin University of the Arts. Het script voor zijn proefschrift (co-auteur met Alexander Pfeuffer), Wat gebruikt liefde in gedachten, gebruikte het als een patroon voor de gelijknamige film met Daniel Brühl in de hoofdrol.
Voordat hij zich wendde tot scenarioschrijven voor film en televisie (beginnend in 1998), werkte Hess als journalist en regieassistent. Ze is de maker van de veelgeprezen televisieserie Weissensee y Ku'damm 56/59. Dat maakte haar de Adolf Grimme Award en de Golden Camera Award (uitgereikt door het prestigieuze Duitse televisietijdschrift LUISTER).
Van film tot literatuur
Het Duitse huis het was een riskante - maar goed geplande - sprong van zevende kunst naar brieven van Annette Hess. Hij heeft zich snel gevestigd als een van de meest succesvolle Duitstalige literaire persoonlijkheden van de afgelopen jaren. Op korte termijn zal de roman naar verwachting in meer dan twintig landen worden vertaald en op het grote scherm verschijnen.
Samenvatting van Het Duitse huis
U kunt het boek hier kopen: Het Duitse huis
Historisch moment
Het verhaal speelt zich chronologisch af in 1963, in tijden van volledige economische heropleving in West-Duitsland. Precies aan de vooravond van de zogenaamde Frankfurt-processen, waarin 318 getuigen - waaronder 181 overlevenden van Auschwitz - hun getuigenis gaven. Een proces dat voor altijd de muur van stilte in de Duitse samenleving doorbrak.
Het ging over een status-quo moeilijk te veranderen, omdat in het Duitse land prioriteit werd gegeven aan de opbouw van een veelbelovende toekomst. Maar de historische herinnering vergeeft niet, de stemmen uit het verleden moesten worden gehoord en negeerden de weerstand van degenen die vastbesloten waren ze te vermijden. Omdat de meeste Duitse families uiteindelijk direct of indirect verband hielden met het nazisme.
De protagonist
In deze context verschijnt Eva Bruhn, een jonge vertaler wiens familie de leiding heeft over een traditioneel restaurant genaamd La Casa Alemana.. Zij was, net als veel jonge mensen uit die tijd, niet op de hoogte van de gruwelijke details die werden ervaren (en gepleegd) door de voorgangers van haar natie.
Haar grootste zorgen waren haar baan bij het vertaalbureau, het restaurant en een vriend die aarzelde om haar vader om haar hand te vragen. Alles verandert wanneer Eva besluit - in tegenstelling tot de wensen van haar familie - om mee te werken aan vertaalwerk voor de vervolging van de processen in Frankfurt. Een proces dat in de geschiedenis is gemarkeerd als het eerste proces tegen Auschwitz.
De geheimen
Naarmate de getuigenverklaringen vorderden, worden vragen over de familie Bruhn onophoudelijk. Ondanks Eva's immense liefde voor haar naasten, dringt de verdenking haar binnen als iedereen erop staat dat ze stopt met graven in het verleden. Waarom, als het zo recente gebeurtenissen zijn, heeft niemand er ooit commentaar op gegeven?
Details die tot dan toe als "normaal" werden beschouwd, beginnen relevant te worden, waarom zijn de foto's van het familiealbum onvolledig? Op het cruciale moment van het complot wordt een gedenkwaardig stukje informatie voor haar onthuld: The German House is een naam met een duistere erfenis op sleeptouw. Zal Eva in staat zijn om op dezelfde manier met zichzelf en anderen te leven nadat ze een glimp van de waarheid heeft opgevangen?
Annet Hess.
Analyse
De expliciete bedoeling van de schrijver
"Het is onze plicht om de Holocaust keer op keer te vertellen, zodat deze niet wordt vergeten", verklaarde Annette Hess in 2019. Hoewel de wens van de auteur was niet om een documentaire roman te schrijven, ging ze uit van waargebeurde gebeurtenissen om haar verhaal vorm te geven. In feite zijn de getuigenissen over de gruweldaden die plaatsvonden in het concentratiekamp Auschwitz in de roman authentiek.
Hoewel Hess geen echte namen gebruikte, zijn sommige - zoals de beroemde aanklager Fritz Bauer - gemakkelijk herkenbaar. Bovendien creëerde Hess een parallel tussen de hoofdrolspeler, Eva, en haar eigen moeder, 'iemand die praktisch niets wist van wat er was gebeurd'. Zelfs de grootvader van de Hannoveraanse schrijver was tijdens de Duitse bezetting lid van de politie in Polen.
Duitse samenleving en de rekeningen met haar verleden
Volgens Annette Hess, De Duitse samenleving kan "een kwestie als deze nooit afsluiten". Na 75 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, is de schrijver van mening dat “elke nieuwe generatie zich daarop zal moeten positioneren. Nu weet meer dan 40% van de Duitse twintigers niet wat er werkelijk is gebeurd in de Brandoffer'.
Hess heeft waarschijnlijk gelijk. De opkomst van extreemrechts in landen als Duitsland, Polen en Oostenrijk kan duiden op een teken van onverschilligheid. Ze ziet echter geen verband tussen de vergetelheid en die radicale groeperingen, 'althans een direct causaal verband'.
¿Es Het Duitse huis een fictieve roman voor vrouwen?
Citaat door Annette Hess.
Dit is een erg ongemakkelijke vraag voor Annette Hess.Fitction voor vrouwen het is een label dat ze altijd al heeft willen vermijden. Het is natuurlijk heel gemakkelijk voor critici om haar zo te bestempelen vanwege de feministische claim die door Eva wordt belichaamd. De hoofdrolspeler van de roman lijdt onder de macho-houding van haar partner wanneer de geheimen naar boven komen.
De beweringen van de vrouw zijn echter slechts een deel van het argument. Het is dwaas om de grote reflecties te negeren die Hess door Eva heeft opgevangen. Het verhaal brengt niet alleen de bekende monsters van de Holocaust naar voren, het verwijst ook naar degenen die het mogelijk hebben gemaakt door weglating. Een medeplichtige houding van "de andere kant op kijken", alsof er geen barbarij aan de gang was.