Het bos kent je naam

Het bos kent je naam (2018) is een roman van de schrijver Alaitz Leceaga uit Bilbao. In het werk vestigt de auteur de aandacht van de lezer op het verhaal van twee tweelingzussen - antagonistisch tegenover elkaar en rijk vanaf de geboorte, erfgenamen van de markies van Zuloaga - die natuurlijke geboren en unieke krachten bezitten die zijn verkregen uit de moederlijn.

Bovendien, en als een pluspunt van intriges en mysterie, achtervolgt een vreemde vloek de meisjes en heeft aangegeven dat sommigen van hen onvermijdelijk zullen sterven als ze vijftien worden. Dankzij een uitstekende marketing en enkele zeer goede inleidende lijnen die door Leceaga werden bereikt, kon de roman zich snel positioneren op de bestsellerlijsten in de eerste maand.

Over de auteur, Alaitz Leceaga

Zoals Irene Dalmases schreef in Het meervoud, in de sectie van de "Feminist Tribune":

“Een eenzame rode schoen die naast een Cantabrische klif werd gegooid, bracht Alaitz Leceaga uit Bilbao ertoe om achter de computer te gaan zitten om het verhaal te creëren van twee tweelingzussen, Estrella en Alma, hoofdrolspelers van de roman. Het bos kent je naam"...

En zo, met vastberadenheid - maar niet door magie, zoals veel dingen in haar verhaal en in haar duizenden literaire regels - slaagde de schrijver erin het project vorm te geven dat haar duidelijk zichtbaar maakte in de Europese en internationale letterwereld. Ze is pas 38 jaar oud (ze is geboren in 1982). Het komt van die generatie die genoot van de verhalen die 's nachts in de gangen, in het bos, in de kamers werden verteld en op elke goede plek waar je van een verhaal kunt genieten. Zijn werk schreeuwt het uit.

Zoals hij in hetzelfde interview opmerkte Het meervoud, Leceaga "heeft altijd geweten dat ze schrijfster zou worden." Dit blijkt uit zijn vroege liefde voor lezen, met een speciale fixatie voor boeken met een magisch, bovennatuurlijk thema en met een vrouwelijke hoofdrol. Daarom is het hoofdonderwerp ook gericht op het versterken van de rol van vrouwen in gemeenschappen in de menselijke geschiedenis.

De auteur heeft bewondering uitgesproken voor Isabel Allende en haar werk, voor hoe deze succesvolle schrijfster erin is geslaagd vrouwen in haar plot te positioneren. Onlangs bracht Leceaga zijn nieuwe roman uit, De dochters van de aarde (2019). Het verhaal van dit boek is ook gekleurd met dat vleugje magisch realisme en met vrouwelijke empowerment, maar dit keer in de XNUMXe eeuw, in La Rioja en met de wijngaarden als getuigen van de gebeurtenissen.

Over de roman: Het bos kent je naam

Het magische realisme van Leceaga

De tekst is omlijst met magisch realisme, maar met een heel eigen touch van de auteur. De Spaanse mythen en legendes van vloeken van die zigeunerwortels vallen op, hoewel afgewisseld met de Latijns-Amerikaanse nuance die grootmoeder Soledad toevoegt.

De tijd, de plaatsen en hun omstandigheden

De tijd van de gebeurtenissen die zich voordoen, wordt ingekaderd in de eerste helft van de twintigste eeuw, precies tussen het derde en vijfde decennium. Wat betreft de locaties, hoewel de plot begint in het denkbeeldige Basondo, Spanje, tegenover de Cantabrische Zee, leidt Leceaga de lezers door Engeland en de Verenigde Staten; in Surrey en Californië.

Het mythische verhaal glijdt op een zeer intelligente manier samen met de oorlogszuchtige gebeurtenissen die dat tijdperk van de mensheid kenmerkten. Vervolgens kunt u lezen hoe de gebeurtenissen van de Spaanse burgeroorlog, de Tweede Wereldoorlog en de opstand van de mijnwerkers in Asturië op belangrijke punten met elkaar verband houden. Dit alles terwijl we praten over zwarte magie en de acties van de duistere nazi-sekte Ahnenerbe en hun vreemde wandaden.

Op dat moment, getekend door die opvattingen over natuurlijk en onder die historische omstandigheden, de geschiedenis van Het bos kent je naam. Nu we het hebben over het centrale plot, vinden we een verhaal dat vanaf het begin boeit door zijn mysteries. En het is dat de vloeken die worden gepresenteerd met verre verklaringen en die diepgaand, bindend en onherstelbaar moeten worden onderzocht.

Villa Soledad en de familie die het bewoont

Op zich al de setting van Villa Soledad - Herenhuis waar alles begint en dat wordt nagebouwd in een ruimte waar de Cantabrische Zee een dik en mysterieus spookbos ontmoet - wikkelt. In zijn faciliteiten laat Leceaga ons het leven van de familie Zuloaga en de profielen van elk lid ervan zien.

Iets is zeker dat de lezer elk personage onder ogen moet zien, en dat is dat: of je haat ze omdat ze erg slecht zijn, of je houdt van ze omdat ze erg goed zijn. De middelste termen worden niet erg gewaardeerd, niet zoals de constante wisselingen van kanten en meningen. Dit laatste aspect komt heel duidelijk naar voren tijdens het verhaal.

De presentatie van de hoofdrolspelers (Alma en Estrella) en hun personages, hoewel deze enigszins onconventioneel is —Yin-Yang—, wordt goed gedragen. Bovendien wordt dit perfect aangevuld door de krachten die beide bezitten. En als we aan dit alles de vloek toevoegen die dicteert dat een van hen moet sterven als ze 15 worden, dan is het resultaat een formule die degene die leest bindt totdat ze weten hoe het zal gebeuren en wie degene moet zijn met de fatale lotsbestemming.

Het complot gaat door na het aangekondigde overlijden

Misschien is een deel van het beste eraan dat na die ongelukkige gebeurtenis de plot blijft evolueren, samen met de personages. Dit is hoe nieuwe en interessante wendingen ontstaan. Zoals gezegd worden de historische gebeurtenissen beschreven die zich in die drie decennia hebben voorgedaan die zo krampachtig waren voor Europa en de wereld, terwijl de overlevende van de vloek vecht tegen de patriarchale beelden van die tijd om elkaar te overlappen en de macht van vrouwen te demonstreren.

Enkele hoofdpersonen in het verhaal

Ziel:

Ze is de "goede" tweeling met een volgzaam karakter. Zijn gave is dat hij met de doden kan communiceren. Bovendien is het haar beurt om het geheim te bewaken van de vloek van wie op 15-jarige leeftijd zal sterven.

ster:

Ze is de tweelingbroer van een onbedwingbaar karakter, als een Spaanse Doña Bárbara. Het heeft een duidelijke ondertoon van egoïsme, vermengd met een opmerkelijke behoefte aan inspanning om bekendheid te verwerven. Het enige contraproductieve in haar rol als mondige vrouw is dat ze de meeste van haar doelen bereikt vanwege haar schoonheid.

De markies van Zuloaga:

Hij is de vader van de tweeling. Hij kenmerkt zich door de typische bazige macho te zijn. In zijn landen is zijn woord de wet, en wie hem tegenspreekt, ziet ze slecht, zelfs zijn dochters en zijn vrouw. Hij is onderworpen aan het laatste en heeft geen recht op iets dat in strijd is met zijn wensen.

Oma Soledad

Het is voor haar dat Villa Soledad wordt gebouwd. Haar man, Don Martín, liet het landhuis bouwen als herinnering aan haar liefde. Ze is van Mexicaanse afkomst en de magische gaven van de tweeling komen uit haar afkomst. Het is wat zou kunnen worden geclassificeerd als een "sjamaan". Onder zijn bovennatuurlijke gaven vallen ze op de kracht om het kwaad te profeteren dat zal gebeuren, of op welk moment de bloemen hun pracht zullen bereiken. Hij voorspelt zelfs stormen en heeft heerschappij over de natuur.

Carmen buurt

Zij is degene die de belangrijke rol heeft om voor de tweeling te zorgen. Ja, het slaapliedje. Ze vervult praktisch de rol van moeder van Estrella en Alma. Hij is een personage dat gemakkelijk geliefd is en dat vangt met zijn tussenkomsten.

Stereotypen en extremen

Opgemerkt moet worden dat er misbruik wordt gemaakt van het stereotype machismo bij mannelijke karakters, waarbij praktisch maar één ding is dat het ‘goed’ is. De extremen worden ook duidelijk waargenomen: de een is engelachtig goed of demonisch slecht.

Hoewel het laatste duidelijk is in veel karakters in het boek, Het is op een opmerkelijke manier te zien in de rollen van Alma en in die van de markies van Zuloaga. En nee, het is niet zo dat zulke mensen niet bestaan, het is gewoon dat een beetje flexibiliteit en reflectie om andere nuances te verkennen de plot aanzienlijk zou kunnen verrijken.

Ondanks de lengte een goed beheerd verhaal

Van de rest, en ondanks de lengte - meer dan 700 pagina's in de digitale versie - wist de auteur hoe hij met de plot moest omgaan. Het is niet eenvoudig om een ​​lezer aan zo'n verhaal gebonden te houden, wat betreft lengte en inhoud. Dit komt omdat, en met verdienste moet worden gezegd, het schrijven van Alaitz Leceaga vers is.

Beschrijvend verhaal een beetje traag

Nu, in de vier delen - vuur, water, wind en aarde - en in de 24 hoofdstukken zijn er momenten waarop het verhaal traag wordt. In feite zelfs vervelend en repetitief. Dit gebeurt in de beschrijvende pauzes van de zee, de gemeenschappelijke ruimtes, het bos. Hij overwint echter en voert het tempo weer op.

Bepaalde losse eindjes

Een ander aspect dat niet onopgemerkt blijft, zijn gebeurtenissen die geen logische bestaansreden hebben. Met andere woorden, ze gebeuren "gewoon omdat", alsof alles samenkwam zodat de minst verwachte situaties zich voordoen, keer op keer. En hoewel magisch realisme de auteur bepaalde mogelijkheden biedt, is misbruik ervan misschien geen goede optie.

Het is voor de lezer prettiger om de reden van de gebeurtenissen te kennen, hoewel dit niet direct expliciet is. En het is dat het achterlaten van losse eindjes, te veel, meer dan mysterie, kan duiden op een bepaald gebrek aan aandacht of onzorgvuldigheid. Er moet natuurlijk aan worden herinnerd dat de lengte van het boek aanzienlijk is en dat het een enorme gok van de auteur was. Daarnaast behaalde hij zijn missie met verkoop en herkenning. Dit is op zichzelf al veel in de competitieve literatuurwereld van vandaag.

Laatste opmerkingen

Je kan hebben Het bos kent je naam als boek voor lezers die aan de slag willen met uitgebreid lezen, maar ook voor ervaren lezers. Retailers zullen natuurlijk de hiaten opmerken en erover praten, maar het komt terug op het punt van het eerste uitgebreide project met zeer goede resultaten. Het werk is een uitnodiging om nieuwe luchten in te ademen en daarin de verbeeldingskracht en de kracht van deze Baskische schrijver te ontdekken.