Parijs: Simenons favoriete stad waar hij zijn onvergetelijke curator Jules Maigret plaatste.
George Simenon, de maker van de beroemde commissaris Maigret, heeft meer dan verkocht vijfhonderdmiljoen van boeken van zijn werk, gecomponeerd door meer dan driehonderd boeken. Degenen die hem beroemd maakten waren de 78 met in de hoofdrol commissaris Maigret, vanaf de eerste Pierre de Let (1929), tot de laatste, Maigret en meneer Charles (1972)
Simenon Ik heb in vijftien dagen een roman kunnen schrijven: op dat moment kon niemand met hem praten of hem lastig vallen. Hij definieerde het als een periode van intens lijden. Op een dag belde Alfred Hitchcock hem op en toen ze antwoordden dat meneer Simenon niet verder kon omdat hij net aan een nieuwe roman was begonnen, zeiden ze dat de filmmaker antwoordde: "Wel, ik hoop."
Het begin van George Simenon.
Simenon nHet was vrijdag de 13e Februari 1903 in Luik (België). Su madre, schreef hem in in het register op de 12e om het fatale aantal te vermijden.
Ik was op zoek naar het namen van de karakters in de telefoonboek. Hij sprak namen en achternamen hardop uit totdat hij de namen vond die het beste klonken bij het vormgeven van zijn personages.
George had een kleine broer, Christian, de lieveling van zijn moeder, die stierf in de oorlog in Indochina, waar hij was gevlucht om te voorkomen dat hij veroordeeld zou worden voor zijn nazi-verleden. Zijn moeder verweet Simenon altijd dat hij niet was gestorven in plaats van zijn broer.
Hij verdiende zijn eerste geld met een korte roman in de kiosk die hij op een ochtend in 1924 schreef. Al snel begon hij veel geld te verdienen en elke maand stuurde hij een hoeveelheid naar zijn moeder. Op een dag gaf ze het allemaal intact aan hem terug.
In de jaren twintig verhuisde Simenon naar Parijs. Daar sloot de Boheemse groep La Caque zich aan. Het was een fase van excessen: seks, drugs en de Charleston ging gepaard met de ongecontroleerde consumptie van alcohol. Op dat moment werd het in liefhebber van Josephine Baker.
Simenon en Baker, verenigd door hun overweldigende passie voor seks.
Simenon was journalist voordat hij schrijver werd, een beroep dat hem in staat stelde meer te weten te komen over het clair-obscur in de samenleving en dicht bij politierapporten te komen die de basis legden voor zijn toekomstige detectiveboeken.
Een leven getekend door zijn obsessie met vrouwen.
Behalve dat hij een productief schrijver was, was hij een seksverslaafde. Met deze woorden legt Simenon uit zijn verslaving in zijn Intieme herinneringen:
«De vrouw is wat mij het meest heeft gefascineerd in het leven. Ik had honger naar alle vrouwen die ik tegenkwam met wie de golvende staarten genoeg waren om me aan te wakkeren tot fysieke pijn. Hoe vaak heb ik deze honger gestild met jonge vrouwen ouder dan ik, op de drempel van een huis of in een donker steegje? Of anders sloop hij enkele van die huizen binnen waar een min of meer dikke en begeerlijke vrouw kalm weefde ».
Drie keer getrouwd. Hij en zijn tweede vrouw, moeder van zijn dochter, had een grensoverschrijdende seksuele relatie: ze gingen samen naar bordelen om seks te hebben met andere vrouwen. Zijn derde vrouw was het dienstmeisje dat werd ingehuurd om voor de tweede te zorgen tijdens zijn ziekte.
Ik heb de wiskunde een keer gedaan. Vanaf mijn twaalfde had ik tienduizend vrouwen in bed »(George Simenon)
Na de Tweede Wereldoorlog ging in ballingschap in de Verenigde Staten op de vlucht voor verdenkingen dat viel op hem voor hebben samengewerkt met de nazi's. Het nazi-verleden van zijn broer Christian en enkele antisemitische artikelen die Simenon zelf had geschreven, volgens hem door het regime gedwongen, waren de zaden van achterdocht.
Op 37-jarige leeftijd werd bij hem een zeer ernstig hartprobleem vastgesteld. Simenon geloofde dat hij zou sterven, dus schreef hij zijn jeugd- en jeugdherinneringen zodat zijn zoon Marc zou weten wie zijn vader was. De diagnose klopte niet en Simenon werd 86 jaar.
Simenon was ook verslaafd aan pijptabak. Hij had pijpen van grote waarde: zijn favorieten waren het meerschuim dat hij schoonmaakte met alcohol, calvados, cognac of bourbon, hoewel zijn favoriete pijp een bruyère was.
«Sinds ik 15 of 16 jaar oud was, stak ik een pijp aan toen ik opstond en bleef roken tot ik naar bed ging. Dit houdt in dat ik altijd minstens twee pijpen in mijn zak draag en dat ik er ongeveer een dozijn op mijn bureau heb liggen. Het is waar dat ik ze allemaal invul voordat ik ga werken, dus ik kan het zonder onderbreking doen ».
Het trieste einde van het literaire genie.
Simenon had drie kinderen en een dochter, Mary Jo die zelfmoord pleegde op 25-jarige leeftijd. Er gingen altijd geruchten dat de relatie tussen vader en dochter grensde aan het incestueuze.
"Mary Jo werd door een van haar artsen in haar volwassen leven beschreven als 'een slak zonder schaal'. ' De correspondentie tussen hen leest meer als liefdesbrieven dan als een uitwisseling tussen vader en dochter. (Patricia Highsmith)
Een van zijn groot romans, Stamboom (1948) is verwijderd uit boekhandels na drie rechtszaken te hebben geleden voor laster door mensen die dicht bij de auteur staan en zichzelf herkenden in de karakters van de roman.
Simenon stierf in 1989 in Laussane (Zwitserland) na te hebben gewoond meer dan 33 huizen.
«Ik kijk om me heen en zeg: wat doe ik hier? En ik weet het antwoord niet, 'bekende Simenon.