Gabriela Mistral, de meest erkende Chileense dichter en Nobelprijs voor literatuur in 1945 overleden een dag als vandaag van 1957 In New York. Niet alleen toegewijd aan haar werk, maar ook aan haar maatschappelijk werk als verspreiding van cultuur en voor zijn vechten voor sociale rechtvaardigheid en mensenrechten. In zijn herinnering herinner ik me twee van zijn gedichten, Dikke kus y Sterke vrouw.
Gabriela Mistral
Su echte naam was Lucila van Maria van Altijddurende Bijstand Godoy Alcayaga, maar ze was bekend onder haar pseudoniem, dat het werk van inspireerde Gabriel D'Annunzio en Fréderic mistral.
Fue landelijke leraar en werkt mee aan literaire publicaties en hun eerste geschriften ze verschenen in het begin van de XNUMXe eeuw in lokale publicaties. Hij schreef ook voor het tijdschrift Elegantie, die regisseerde Rubén Darío. Het is dan ook dat de Nationale Poëzieprijs van Chili.
mistral reisde door vele landen zoals Mexico, Verenigde Staten, Zwitserland, Italië of Spanje, waar ze consul was van Chili in Madrid in de vroege jaren 30. Die periode als ambassadeur zal haar onder meer naar Portugal, Frankrijk of Brazilië brengen. Zijn werk wordt vertaald in meer dan 20 talen. Sommige titels zijn Verwoesting, Lezen voor vrouwen, Tederheid, de sonnetten van de dood en andere elegische gedichten, Tala o lagar.
2 gedichten
Sterke vrouw
Ik herinner me je gezicht dat gefixeerd was in mijn dagen
vrouw met blauwe rok en geroosterd voorhoofd,
dat in mijn jeugd en op mijn land van ambrosia
Ik zag de zwarte groef opengaan in een vurige april.
Hij groeide op in de herberg, diep, de onzuivere beker
degene die een zoon aan de borst van een lelie bevestigde,
en onder die herinnering, dat het een brandwond voor jou was,
het zaad viel uit je hand, kalm.
Oogst Ik zag de tarwe van je zoon in januari,
en zonder het te begrijpen had ik mijn ogen op jou gericht,
vergroot tot het paar, van verwondering en huilen.
En de modder aan je voeten zal nog steeds kussen
want tussen honderd wereldgeesten heb ik je gezicht niet gevonden
En ik volg je nog steeds in de voren de schaduw met mijn lied!
***
Dikke kus
Er zijn kusjes die ze zelf uitspreken
de veroordelende liefdeszin,
er zijn kusjes die bij de look worden gegeven
er zijn kussen die worden gegeven met herinnering.
Er zijn stille kussen, nobele kussen
er zijn raadselachtige kussen, oprecht
er zijn kussen die alleen zielen elkaar geven
er zijn verboden kussen, waar.
Er zijn kusjes die branden en pijn doen,
er zijn kussen die de zintuigen wegnemen,
er zijn mysterieuze kusjes achtergelaten
duizend ronddolende en verloren dromen.
Er zijn lastige kussen die omsluiten
een sleutel die niemand heeft ontcijferd,
er zijn kussen die een tragedie veroorzaken
hoeveel broche rozen zijn ontbladerd.
Er zijn geurende kusjes, warme kusjes
die bonzen in intieme verlangens,
er zijn kusjes die sporen achterlaten op de lippen
als een zonneveld tussen twee ijsjes.
Er zijn kussen die op lelies lijken
voor subliem, naïef en voor puur,
er zijn verraderlijke en laffe kussen,
er zijn vervloekte en meineed kussen.
Judas kust Jezus en laat afdrukken
in zijn aangezicht van God, het misdrijf,
terwijl de Magdalena met haar kussen
versterk vroom zijn pijn.
Sindsdien klopt het in de kussen
liefde, verraad en pijn,
op menselijke bruiloften zien ze er hetzelfde uit
naar de bries die speelt met de bloemen.
Er zijn kusjes die ravings veroorzaken
van vurige en gekke liefdevolle passie,
je kent ze goed, het zijn mijn kussen
uitgevonden door mij, voor je mond.
Lama kust dat in gedrukt spoor
ze dragen de voren van een verboden liefde,
stormkussen, wilde kussen
dat alleen onze lippen hebben geproefd.
Herinner je je de eerste ...? Ondefinieerbaar;
bedekte je gezicht met weelderige blosjes
en in spasmen van vreselijke emoties,
je ogen vulden zich met tranen.
Herinner je je die ene middag met waanzinnig overdaad
Ik zag je jaloers door grieven te bedenken,
Ik hing je in mijn armen ... een kus trilde,
en wat zag je na ...? Bloed op mijn lippen.
Ik leerde je kussen: koude kusjes
ze zijn van een onbewogen hart van rots,
Ik leerde je kussen met mijn kussen
uitgevonden door mij, voor je mond.