Cartoon op de flap van het boek Stemmen in Ruidera. Van Mingote en Cabañas.
Dit jaar is het honderdjarig bestaan van de schrijver tomellosero Francisco Garcia Pavon, en ook de 30 jaar van zijn dood. Ik ben een pure manchega, ik woonde mijn vroege jeugd in Tomelloso en García Pavón is een instelling hier in de buurt.
Ik sprak op een dag al over zijn beroemdste creatie, het hoofd van de GMT (Tomelloso Municipal Guard), de onvergelijkbare Manuel Gonzalez, Plinius voor de bekende wereld. Vandaag herdenk ik deze efemeriden met de recensie de Stemmen in Ruidera, een van zijn boeken meest schokkend, interessant en controversieel die ik aanbeveel om te ontdekken.
Stemmen in Ruidera
Commissaris Anselmo Perales, van de Recherche Brigade van Madrid, contact met zijn collega en vriend Manuel González alias Plinius om u een commissie te geven. Moet ga incognito naar de lagunes van Ruidera om samen te werken aan een mysterieuze landelijke zaak gerelateerd aan een ontvoering.
Dus daar gaat Plinius, iets in verlegenheid gebracht voor de missie van veel geheimhouding en waarvan het niet kan spreken. Het excuus dat hij maakt is vakantie met uw gezin. Er is nog een ander excuus: dat van onderzoek enkele vreselijke kreten die om middernacht te horen zijn naast de lagunes en die een revolutie teweeg hebben gebracht in de omgeving.
Het is de roman meer cervantina van de saga. Het speelt zich af scenario's die iedereen blijven bewonderen die door dit vlakke en droge land trekt. Het verrast bovendien en vooral voor één zeer expliciete seksuele beschuldiging wiens climax zich voordoet in een zeer schokkend einde wat in zijn tijd de censuur schandaliseerde.
En wat niet ontbreekt, is de rijkdom aan taal door García Pavón, meester in het reflecteren, beschrijven en vertellen over de Eigenaardigheid van La Mancha. De aflevering over het overleg (en wat hij vraagt) van Plinio en Don Lotario de Ignacio, een pasgetrouwd stel met problemen om zijn vrouw te 'ontmoeten', is gedenkwaardig. Eenvoud, geen eenvoud, humor, retraite en zeer lokale uitdrukkingen voor degenen onder ons uit het land. Alleen al om die reden is het de moeite waard om te lezen voor henzelf en ook voor degenen buiten dit zeer specifieke universum.
Plinio en zijn gezin
Het is de roman waar de meeste protagonisme hebben zijn vrouw Gregoria en zijn dochter Alfonsa, meestal erg secundair in de rest van de titels. Ze zij begeleiden u met een goed humeur, hoewel ze weten dat ze een voorwendsel zijn voor een nieuwe zaak. Maar ze zijn ook een voorwendsel voor enkele van de beste alinea's in de roman, zoals die hieronder.
Meer karakters
Er is geen gebrek aan de gebruikelijke zoals Don Lotario, op elk moment klaar voor de "vragen" van zijn vriend Plinio, een dokter Watson manchego en dierenarts. Het verschijnt daar ook Cape Weed, tweede na Plinius, en lAntonio de farao en Braulio de filosoof stelen altijd scènes, een van die personages wiens tussenkomsten onherhaalbaar zijn. Er is ook Don Ricardo, de leraar van de middelbare school. En ze gaan ook allemaal naar Ruidera om te zien hoe het met Plinio gaat.
Tekens beton van dit boek zijn de prostituee Gala (doorslaggevend bij de oplossing van de zaak), Don Circumciso en zijn hond Vida (wie zijn niet wie ze lijken), los hermanos Koude rivier o de García López (de moeder en zoon die in het gebied wonen en die meestal af en toe lopen).
Een fragment
«Terwijl de vrouwen verder gingen, begon hij zijn dochter op te merken. Ze liep leunend op de arm van haar moeder, vertelde haar dingen, lachte soms en bewoog haar zeer stevige benen ritmisch. Hoe vreemd is het om een kind te hebben. Dat als gevolg van een handgemeen met twee lichamen gedurende een nacht van de nacht, een vers gemaakt en warm lijfje, een buidel met zoveel krachten van ouders, grootouders, penta-grootouders en honderdjarigen, tussen haar liezen uit de moeder zou komen , was iets heel zeldzaams. Daar hadden ze het, zo vreemd en zo één; zo van ja en zo de onze; maar ook dat van anderen ».