Federico García Lorca: het sprekende beeld van de Spaanse poëzie

Hoewel een groot deel van zijn leven al is geschreven, is de waarheid dat praten over Federico García Lorca nooit genoeg zal zijn. Zijn literaire werk schreeuwt: zijn sonnetten huiveren, spreekt over de Spaanse poëtische identiteit en over een meesterlijke beheersing van de brieven, alsof het een oude ziel is die schrijft, over iemand die kwam met kennis uit het verleden om verder te gaan dan de huidige poëzie en om de poëzie die eraan voorafging te heroverwegen.

Deze man uit Granada, geboren in 1898, zag een eeuw sterven en werd een cruciaal onderdeel van de literaire geboorte van de volgende eeuw. Zijn formele poëtische bloei vond plaats in 1921, toen hij nog maar 23 jaar oud was. Op dat moment publiceerde hij zijn Boek met gedichten (1921) y Cante jondo gedicht (1921), werken die hem onmiddellijk een plaats gaven onder de dichters van die tijd en hem een ​​plaats verzekerden in de belangrijke generatie van '27.

Lorca en de studentenresidentie

Er zijn zeker evenementen, plaatsen en mensen die een leven veranderen, en Als er iets is dat heeft geholpen om het talent van Federico García Lorca te smeden en te consolideren, dan was dat zijn tijd in de Residencia de Estudiantes.

De jonge schrijver kwam daar niet toevallig aan, zijn toegang tot de site was het product van de tijdige onderschepping van de politicus Fernando de los Ríos tegenover de ouders van de dichter, die tegen zijn vertrek waren. De Spaanse socialistische leider sprak en slaagde erin om Lorca's familieleden te overtuigen om binnen te komen.

Terwijl je in de studentenresidentie bent, Lorca wreef de schouders met figuren van het formaat van Salvador Dalí en Luis Buñuel, intellectuelen van groot gewicht in die tijd met wie hij de vriendschapsbanden versterkte. Deze personages gaven, samen met Rafael Alberti en Adolfo Salazar, kracht aan Lorca's poëtische persoonlijkheid na elke verrijkende bijeenkomst.

Lorca, de generatie van '27, reizen en zijn executie

Het is het resultaat van de ontmoeting van dichters die 300 jaar na de dood van Luis de Góngora (1927) plaatsvond toen de zogenaamde generatie van 27 werd geboren. In dat jaar en het volgende kwamen ze aan het licht songs (1927) y Eerste zigeunerromantiek (1928) twee van de meest iconische werken van de jongeman uit Granada.

Het was in die tijd dat Federico García Lorca een van zijn sterkste crises doormaakte, Dit was te wijten aan de kritiek op de publicaties, in het bijzonder die van de romanceo, omdat ze het rechtstreeks in verband brachten met steun voor de zigeuners en voor het promoten en verdedigen van costumbrismo.

Na wat er met de gedichten was gebeurd, besloot Lorca een beetje van scène en scène te veranderen en ging op reis naar New York. Omdat hij in Amerikaanse landen was, werd hij geïnspireerd en was zijn boek geboren Dichter in New York die aan het licht kwam vier jaar na zijn executie.

Het was in 1936, op 16 augustus, na een reeks gebeurtenissen die kenmerkend waren voor de staatsgreep van 19 juli, dat García Lorca werd onderschept door de Guardia Civil.. Hij was op dat moment in het huis van Luis Rosales, een dierbare vriend die hem onderdak had geboden. Er gingen nog geen twee dagen voorbij toen het bevel werd gegeven om de jonge dichter neer te schieten, en dat was het ook.

Er zijn veel meningen die rond zijn dood draaien, maar de meest populaire geeft aan dat het misschien kwam door zijn verklaarde homoseksualiteit. De waarheid is Federico García Lorca's hele werk en leven markeerde een mijlpaal in de wereldliteratuur, zijn verzen zijn het evenbeeld van de Spaanse poëzie.